Αναδιανομή με γνώμονα ότι το βασικό γεγονός, στο επίπεδο της βίαιης κοινωνικής - εισοδηματικής αναδιαστρωμάτωσης κατά την μνημονιακή περίοδο, ήταν ο αφανισμός της μεσαίας τάξης
Η καπιταλιστική κοσμο - οικονομία, της οποίας η χώρα μας είναι... αντεπιστέλλον μέλος, είναι ένα σύστημα που προϋποθέτει ιεραρχική ανισότητα στην κατανομή του πλούτου. Αυτό, σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες, συμβαίνει διότι «το συγκεκριμένο σύστημα βασίζεται στη συγκέντρωση σημαντικών παραγωγικών μορφών υψηλής κερδοφορίας σε κάποιες λίγες ζώνες της γης που, ως εκ τούτου, γίνονται σημεία συσσώρευσης κεφαλαίου*»...
Η συνέχεια του συγκεκριμένου κοσμοθεωρητικού σχήματος, εγκαταλείπεται, ως εξαιρετικά βαρετή για τους αναγνώστες μιας εφημερίδας. Ωστόσο, το απόφθεγμα για την ιεραρχική ανισότητα στην κατανομή του πλούτου μάς αφορά απολύτως ως πολίτες, δεδομένου ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ. δεν κρύβει την πρόθεσή της να διορθώσει αυτή την ανισότητα∙ η οποία, στην περίπτωσή μας, πολλαπλασιάστηκε. Όχι όμως «ιεραρχικά» αλλά εντελώς άναρχα, κατά τη διάρκεια της οκταετούς μνημονιακής λαίλαπας που βιώσαμε και εξακολουθούμε να βιώνουμε...
Ακριβώς αυτό το «εντελώς άναρχα» πρέπει να χαρτογραφηθεί. Να αποκωδικοποιηθεί, αν θέλετε, και να αποτελέσει τη βάση του περίφημου κυβερνητικού ζητούμενου για την «Ελλάδα Μετά»: τη συγκρότηση μιας αναπτυξιακής στρατηγικής που θα καταλήγει στη δικαιότερη δυνατή αναδιανομή, με γνώμονα τις ισοπεδωτικές αλλαγές που συντελέστηκαν στο επίπεδο της κοινωνικής - εισοδηματικής διαστρωμάτωσης, κατά την περίοδο των «προγραμμάτων βοήθειας» και της επιτροπείας. Στο πλαίσιο, βέβαια, των δυνατοτήτων που ξεκλειδώνει από το φθινόπωρο του 2018 μια «καθαρή» έξοδος...
Λοιπόν, που λέτε, το βασικό γεγονός στο επίπεδο της βίαιης κοινωνικής - εισοδηματικής αναδιαστρωμάτωσης κατά την μνημονιακή περίοδο είναι ο αφανισμός της μεσαίας τάξης. Το συγκεκριμένο γεγονός είναι πια κοινός τόπος, και δεν μας χρειάζεται ούτε ο Βαλερστάιν ούτε ο... Βαρουφάκης για να το τεκμηριώσουμε: πέρα από την επιστημονικά ομολογημένη «επίθεση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού κατά της παγκόσμιας μεσαίας τάξης με στόχο τη συρρίκνωσή της - τη συρρίκνωση της καταναλωτικής της δυναμικής», η οικονομική κρίση και οι μνημονιακές εφαρμογές διέλυσαν, στην κυριολεξία, τη μεσαία τάξη της χώρας μας, επαναφέροντας την κοινωνική διαστρωμάτωση στο θλιβερό προπολεμικό δίπολο «πλούσιοι και φτωχοί»*...
Ενδεικτική για τη συντριβή της ελληνικής μεσαίας τάξης στην περίοδο της οικονομικής κρίσης, είναι η έκθεση (Οκτώβρης 2015) του ελβετικού χρηματοπιστωτικού οίκου Credit Suisse: η σημερινή αξία των περιουσιακών στοιχείων της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα αγγίζει τα 678 δισ. δολάρια τη στιγμή που, στο peak του 2007, άγγιζε τα 1,2 τρισεκατομμύρια. Μιλάμε για μείωση της τάξεως του 43% και άνω, σημειώνει εμφατικά ο... οίκος. Και, εν κατακλείδι, υποδεικνύει ως αιτίες του αφανισμού της ελληνικής μεσαίας τάξης την κατάρρευση της αξίας των ακινήτων, τη βουτιά του χρηματιστηρίου και την κεφαλαιοποίηση των μετοχών, καθώς και το σημαντικό έδαφος που έχασε το ευρώ. Καμιά αναφορά στις μνημονιακές εφαρμογές (PSI, περικοπές δαπανών, μισθών και συντάξεων) που ρήμαξαν την ελληνική μεσαία τάξη, ο... οίκος.
Με το βλέμμα σ’ αυτόν τον ρημαγμένο κόσμο οφείλει, κατά τη γνώμη μου, η κυβέρνηση να σχεδιάσει τη στρατηγική της για την «Ελλάδα Μετά». Χωρίς, βεβαίως, να το αποστρέψει από τον κόσμο της κοινωνίας των καταφρονεμένων που ο ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει «χαμηλά εισοδήματα», τον θεωρεί προνομιακό του χώρο και τον περιορίζει σε μισθωτούς και συνταξιούχους των εξακοσίων - επτακοσίων ευρώ∙ ενώ το πραγματικό εισόδημα της πάλαι ποτέ μεγάλης μεσαίας τάξης (του οποίου το πλαφόν ορίστηκε πέρυσι από τον αυτοπροσδιοριζόμενο ως κομμουνιστή υπουργό Κατρούγκαλο στο... ιλιγγιώδες μέγεθος των 1300 ευρώ) ελάχιστα απέχει από εκείνο των «λαϊκών τάξεων». Αφού, αν αφαιρέσουμε από το μηνιαίο... ιλιγγιώδες τα 400 - 600 ευρώ των άμεσων φόρων που, κατά μέσο όρο, του αναλογούν, μοιραία συρρικνώνεται στα 700 - 900 ευρώ μηνιαίως. Και εκπίπτει στην κατηγορία «χαμηλά εισοδήματα».
Εν κατακλείδι, θέλω να πω ότι, στο πλαίσιο των σχεδιασμών της για την «Ελλάδα Μετά», η κυβέρνηση οφείλει να επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, επικεντρωμένο στην εισοδηματική ανάκαμψη των εκατοντάδων χιλιάδων νεόπτωχων της «μεσαίας τάξης» με τους... ιλιγγιώδεις μισθούς και τις συντάξεις των 1300 ευρώ. Αυτούς που, ενώ συνετέλεσαν απολύτως στην κυβερνητική ανάδυση του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα φυτοζωούν στην περιοχή της πολιτικής απογοήτευσης. Και χάνονται πίσω απ’ το δημοσκοπικό πέπλο της κοινωνικής ήττας που αποκαλείται «δεν ξέρω - δεν απαντώ»...
ΥΓ.: Φυσικά, θεωρώ ως εξαιρετικά θετικές τις πρόσφατες αναφορές του πρωθυπουργού και των οικονομικών υπουργών (Τσακαλώτου - Χουλιαράκη) στη μεσαία τάξη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του προϋπολογισμού για το 2018.
