Με το που διεφάνη μια προοπτική συνεννόησης με την ΠΓΔΜ στο θέμα του ονόματος της γειτονικής χώρας, άναψαν για τα καλά οι συζητήσεις για το "Μακεδονικό", για να διαψευστεί πανηγυρικά ακόμη μια φορά ο Κων. Μητσοτάκης, που εκτιμούσε το μακρινό 1993 πως "σε 10 χρόνια θα το έχουμε ξεχάσει", ή για να επιβεβαιωθεί συνάδελφος που υποστηρίζει ότι πάνω σ' αυτό χτίστηκαν και ενδεχομένως να χτιστούν ακόμη πολλές πολιτικές καριέρες. Κι όμως, στο θέμα αυτό, 25 χρόνια περίπου μετά την εμφάνισή του, τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα.
Οι βασικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας, η συντριπτική πλειονότητα του πολιτικού φάσματος από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ομονοούν σε μια σύνθετη ονομασία που μπορεί να περιλαμβάνει τον όρο "Μακεδονία" με έναν γεωγραφικό προσδιορισμό μπροστά από αυτόν, ανατρέποντας συναινετικά την απόφαση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 1992 που απέκλειε οποιαδήποτε χρήση του όρου "Μακεδονία". Η νέα "εθνική θέση" ανακοινώθηκε δημοσίως από την κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή στις προγραμματικές δηλώσεις της το 2007 και, έκτοτε, βάσει αυτής διαπραγματεύονται όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Όταν ο πρόεδρος τον ΑΝ.ΕΛΛ. δηλώνει ότι η συμφωνία του 1992 δεν έχει ανατραπεί από άλλη απόφαση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, έχει δίκιο, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι επί 23-24 χρόνια μετέπειτα η ελληνική θέση είναι άλλη.
Το να έχουν και να διατηρούν οι ΑΝ.ΕΛΛ. και ο Π. Καμμένος μια θέση στο ζήτημα του ονόματος της ΠΓΔΜ είναι ένα θέμα, φαίνεται όμως από τις συζητήσεις των τελευταίων ημερών πως υπάρχουν πολύ σοβαρότερα. Το ξαφνικό κρυφτούλι του Κυρ. Μητσοτάκη και της Ν.Δ. γύρω από το θέμα του ονόματος με πρόσχημα τη θέση Καμμένου είναι ακατανόητη, μικροπολιτική και επικίνδυνη, όπως μπορεί να αντιληφθεί κάποιος από την ίδια την ιστορία του "Μακεδονικού", αλλά και του κόμματος.
Είναι δε απορίας άξιον το αν και στο θέμα αυτό ο κ. Μητσοτάκης θα ακολουθήσει τη γραμμή Σαμαρά και της σαμαρικής ομάδας, που φαίνεται να ηγεμονεύει στη Ν.Δ. Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον, αλλιώς το παιχνίδι της ηγεσίας της Ν.Δ. αποτελεί σκέτη υποκρισία. Το ότι ανάλογη -με τον Κυρ. Μητσοτάκη- ρητορική ανέπτυξε και ο Αν. Λοβέρδος της ΔΗ.ΣΥ. το προσπερνάμε ασχολίαστο. Είδηση θα αποτελούσε το αντίθετο.
Ασχολίαστο αφήνουμε και το ενδεχόμενο ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο Αν. Λοβέρδος και οι άλλοι θιασώτες του κυβερνητικού "ατυχήματος" να ποντάρουν στο ότι ο Π. Καμμένος θα γίνει ο Σαμαράς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή να τη ρίξει...
