Συγκρούσεις σαν κι αυτές το βράδυ της Τρίτης στη Μόρια είναι πρακτικά αναπόφευκτες. Όταν άνθρωποι ταλαιπωρημένοι, από διαφορετικές κουλτούρες, είναι υποχρεωμένοι να ζουν στοιβαγμένοι, χωρίς φυσιολογική καθημερινότητα, χωρίς προσωπικό χώρο, οι περισσότεροι και χωρίς ελπίδα ότι σύντομα θα μπορέσουν να ξαναρχίσουν τη ζωή τους, εκεί που ονειρεύονται, τότε χάνουν πιο εύκολα την ψυχραιμία τους. Το ζητούμενο από τη μεριά της Πολιτείας είναι να προλαβαίνει στο μέτρο του δυνατού αυτές τις συγκρούσεις, εν προκειμένω προχωρώντας όσο πιο γρήγορα γίνεται στην αποσυμφόρηση της Μόριας και βελτιώνοντας τις συνθήκες ζωής γι' αυτούς που θα μείνουν κι άλλο εκεί.
Ωστόσο, η διαρκής ένταση στη Μόρια είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ακόμη κι σταματήσουν να έρχονται πρόσφυγες και μετανάστες από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, ακόμη κι αν η Ελλάδα καταφέρει να ξεπεράσει τον εαυτό της -στο παρελθόν έχει δείξει ότι μπορεί- και πετύχει κάποια στιγμή να εντάξει στην κοινωνία και την οικονομία της τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που θα μείνουν οριστικά εδώ, η πληγή του προσφυγικού θα συνεχίσει να χαίνει.
Πρώτον, διότι οι αιτίες της προσφυγιάς από πολέμους, αυταρχικά καθεστώτα και καταστροφές και της μετανάστευσης για λόγους οικονομικής επιβίωσης πληθαίνουν αντί να λιγοστεύουν. Δεύτερον, διότι η Ευρώπη, με όλα τα προβλήματά της, παραμένει για πολλούς ανθρώπους η Γη της Επαγγελίας, για την οποία αξίζει να ρισκάρουν τη ζωή τους για να την πατήσουν. Και τρίτον, διότι οι προσπάθειες στην Ευρωπαϊκή Ένωση για μια δίκαιη και αλληλέγγυα διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος στο μέλλον δεν θα εντείνονται, αντιθέτως θα ατονούν.
Τις προηγούμενες μέρες είδαμε ήδη δύο δείγματα γραφής που το επιβεβαιώνουν. Ακούσαμε τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τον Πολωνό Ντόναλντ Τουσκ, να βγαίνει από τον συνθετικό ρόλο του και ουσιαστικά να συντάσσεται με τις χώρες εκείνες που δεν θέλουν να δουν πρόσφυγα ούτε ζωγραφιστό στο έδαφός τους. Κι τέτοιες χώρες μέχρι προχθές ήταν κάποιες από τις ανατολικές, από την κατά Ράμσφελντ "Νέα Ευρώπη", τώρα προστέθηκε στο κλαμπ των απρόθυμων και η Αυστρία, μετά τον σχηματισμό της νέας της κυβέρνησης συνασπισμού μεταξύ Δεξιάς και Ακροδεξιάς. Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, που ο νέος καγκελάριος της χώρας, ο Σεμπάστιαν Κουρτς, επέλεξε να συστήσει στους Αυστριακούς την κυβέρνησή του από το Κάλενμπεργκ, τον τόπο όπου οι Αψβούργοι με τη βοήθεια του Πολωνού βασιλιά νίκησαν το 1683 τον οθωμανικό στρατό που είχε φτάσει μέχρι τη Βιέννη. Το μήνυμα ήταν σαφές. Η Αυστρία θα ενώσει τις δυνάμεις της με το Βίσεγκραντ, τουλάχιστον στο θέμα του προσφυγικού.
