Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
22.0°C25.2°C
3 BF 51%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.8°C25.4°C
2 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.9°C21.6°C
4 BF 55%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
20.4°C20.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.9°C24.0°C
0 BF 33%
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ / Αλέξης Τσίπρας καλεί Μάρτιν Σουλτς
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ / Αλέξης Τσίπρας καλεί Μάρτιν Σουλτς

« Υπάρχουν δυο είδη ιδιοσυγκρασίας: η καλλιτεχνική και η επιστημονική. Υπάρχει επίσης ένα τρίτο είδος ανθρώπου, οι πολιτικοί. Αυτοί δεν μετέχουν καμιάς κουλτούρας. Θρονιασμένοι στην κορυφή, είναι πραγματικά απαραίτητοι μόνο για εργασίες τρίτης κατηγορίας, τις λιγότερο σημαντικές, για μάγειρες της κοινωνίας. Πρέπει να είναι απλώς οι διανομείς της άνεσης»...

Αυτή είναι η άποψη του Ευγένιου Ιονέσκο για τους πολιτικούς (Gallimard, 1973) άποψη που δεν απέχει πολύ από τη σημερινή άποψη των πολλών γι’ αυτούς. Στη σημερινή, μάλιστα, πραγματικότητα, αυτήν της ανακυκλούμενης χρηματοπιστωτικής κρίσης, ούτε καν «διανομείς της άνεσης» δεν μπορούν να είναι∙ δεδομένου ότι υπάρχει... στενότητα: το νεοφιλελεύθερο σύστημα οικονομικής διαχείρισης, αυτό που ο Νόαμ Τσόμσκι ονομάζει «γκανγκστερικό», ξαφρίζει σαδιστικά τα χρήματα των φορολογουμένων και τα δίνει στις τράπεζες και στους επενδυτικούς οργανισμούς. Κάτι που καθιστά τους Ευρωπαίους, ειδικά, πολιτικούς, από «διανομείς άνεσης», διανομείς... λιτότητας.

Το αντικείμενο του συγκεκριμένου οικονομοτεχνικού σαδισμού δεν ήσαν οι Έλληνες ειδικά, αλλά «όποιος τολμά να φανταστεί ότι οι άνθρωποι μπορεί να έχουν δικαιώματα που συγκρίνονται με αυτά των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των επενδυτών», όπως σαρκάζει ο Τσόμσκι, σκιτσάροντας τον τιμωρητικό χαρακτήρα της επιβεβλημένης λιτότητας. Άλλωστε, τα μέτρα λιτότητας ως αντίδοτο στην ύφεση δεν έβγαλαν ποτέ οικονομικό νόημα, πράγμα που αναγνωρίζεται ακόμη και από τους οικονομολόγους του ΔΝΤ - αν και όχι από τους πολιτικούς παράγοντες του Ταμείου.

Σε αντίθεση με τους τελευταίους, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί... παράγοντες, οι «διανομείς λιτότητας» που λέγαμε, επιχειρούν να αναστρέψουν τη γενικευμένη πολιτική ήττα τους, που είναι και ήττα των ευρωπαϊκών κέντρων διακυβέρνησης∙ ήττα που επήλθε ως λαϊκή τιμωρία για την προθυμία τους να επιβάλλουν σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, που καταστρέφουν τις φτωχότερες χώρες και ωφελούν τις τράπεζες: «το SPD θα επιβάλει το μέγιστο των θέσεών του», επιμένει τώρα ο Μάρτιν Σουλτς προκειμένου να πείσει τους Γερμανούς σοσιαλιστές ότι, εάν συνεργαστεί με τη Μέρκελ, θα συνεργαστεί ως κανονικός πολιτικός (ως «διανομέας ανέσεων») και όχι ως διανομέας... λιτότητας και αστυνόμος δημοσιονομικής πειθαρχίας. Τον πιστεύει κανείς;

Όχι βέβαια, θα απαντούσε ο σπουδαίος φίλος μας Κορνήλιος Καστοριάδης. Και θα το αιτιολογούσε ως εξής: Οι σοσιαλιστές έμαθαν, θέλοντας και μη, τους κανόνες του παιχνιδιού της καπιταλιστικής οικονομίας και τους εφάρμοσαν μ’ έναν υπερεκχειλίζοντα ενθουσιασμό. Κατά τέτοιον τρόπο ώστε η μόνη τους δόξα είναι ότι εισήγαγαν και εφάρμοσαν το πρόγραμμα του νεοφιλελευθερισμού στη Γαλλία. Αυτό που ο πληθυσμός θα είχε ίσως δεχθεί με δυσκολία από τη Δεξιά, το δέχθηκε γκρινιάζοντας από τους σοσιαλιστές. Αποτελεί τον λόγο που θα μείνουν στην ιστορία και είναι εξαιρετικά φαιδρό*...

Να συνεργαστείς. Να επιχειρήσεις, αυτή τη φορά, να επιβάλεις τις σοσιαλδημοκρατικές αξίες στην κυβέρνηση της «μεγάλου συνασπισμού», παροτρύνουν τον Σουλτς οι πολιτικά συντετριμμένοι, τέως... «διανομείς λιτότητας», σύντροφοί του.

"Μπες στην κυβέρνηση, για να αγωνιστούμε από κοινού για τις αναγκαίες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και τον εκδημοκρατισμό στην Ευρώπη, για τα κοινωνικά δικαιώματα και μια ουσιαστική μάχη κατά της νεανικής ανεργίας», φέρεται να παροτρύνει τον πρόεδρο του SPD ο Έλληνας πρωθυπουργός...

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πρώτος Ευρωπαίος πολιτικός που, από τη θέση του προέδρου μιας κυβέρνησης χώρας - μέλους της Ευρωζώνης, αμφισβήτησε την πολιτική της λιτότητας∙ διακηρύσσοντας με κάθε ευκαιρία, σε κάθε δημόσια τοποθέτησή του εντός και εκτός της χώρας, ότι "ο ανταγωνισμός που βασίζεται στη λιτότητα, στο εσωτερικό μιας νομισματικής ένωσης, αποσταθεροποιεί την ίδια τη νομισματική ένωση και τη βυθίζει στην αυτοτροφοδοτούμενη ύφεση και στην ανεργία".

Αν δούμε τη μετεκλογική κρίση ακυβερνησίας στην Γερμανία ως σήμα αδιεξόδου και μερικής κατάρρευσης των θεσμών που ορίζουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική των ευρωπαϊκών κέντρων διακυβέρνησης (και συνεπώς τη λειτουργία της Ευρωζώνης), θα κατανοήσουμε τη σημασία της παραίνεσης Τσίπρα προς Σουλτς για συμμετοχή του SPD στην κυβέρνηση συνασπισμού με το CDU της Μέρκελ: «Μην ξεχνάς ότι μια πραγματικά αριστερή και προοδευτική θέση δεν έγκειται στο να διατηρείς όσο γίνεται πιο καθαρή τη δική σου ταυτότητα, αλλά στο να αγωνίζεσαι για πραγματικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, προς το συμφέρον των πολλών», φέρεται ότι έγραψε σε μήνυμά του προς τον Γερμανό σοσιαλδημοκράτη.

Είναι το μήνυμα του μοναδικού ίσως, δικαιωμένου από τις εξελίξεις, Ευρωπαίου πολιτικού ηγέτη. Ενός πολιτικού, εξάλλου, που ακόμα και με τον κυνικό αφορισμό του Ιονέσκο, κατατάσσεται στους «διανομείς ανέσεων» και όχι στους διανομείς... λιτότητας, τους «μάγειρες της κοινωνίας».

*Από συνέντευξη του Κορνηλίου Καστοριάδη στον Marc Weitzmann (L’ autre journal / Μάρτιος 1993)

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL