ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΓΙΑΝΝΙΚΟΥ
Το 1937 στο Λος Άντζελες, ένας 21χρονος εργάτης, στο δρόμο του για τη δουλειά, έπεσε πάνω σε μια αφίσα της Λίγκας Νέων Κομμουνιστών. Γεννημένος στις 20 Δεκεμβρίου 1915 στο Άναχαϊμ της Καλιφόρνια, με ουκρανική, ολλανδική και βαυαρική καταγωγή, ο Ντέλμερ Έσλι Ντάνιελ Μπεργκ είχε εγκαταλείψει το σχολείο στα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης, για να βοηθήσει τους αγρότες γονείς του που δούλευαν εσωτερικοί μετανάστες σε φάρμες του Όρεγκον. Αργότερα, ο Μπεργκ θα επέστρεφε, βρίσκοντας δουλειά στο Hollywood Roosevelt Hotel. Στο ξενοδοχείο-σύμβολο της χρυσής εποχής του Λος Άντζελες, που ονομάστηκε προς τιμήν του 26ου προέδρου των ΗΠΑ, ο Ντέλμερ Μπεργκ έπλενε πιάτα.
Η αφίσα που τράβηξε την προσοχή του νεαρού καλιφορνέζου ζητούσε εθελοντές για να πολεμήσουν στο πλευρό των Δημοκρατικών της Ισπανίας, με την 15η Διεθνή Ταξιαρχία, γνωστή και ως «Ταξιαρχία Αβραάμ Λίνκολν» προς τιμήν του 16ου προέδρου των ΗΠΑ. Ο Μπεργκ θα πάρει τη μεγάλη απόφαση, πηγαίνοντας από τον έναν πρόεδρο στον άλλον. Θα διασχίσει όλη την Αμερική και θα επιβιβαστεί στο γαλλικό κρουαζιερόπλοιο Champlain στη Νέα Υόρκη με προορισμό τη Γαλλία. Τον Ιανουάριο του 1938 θα περάσει τα χιονισμένα γαλλοϊσπανικά σύνορα και θα ενταχθεί στις Διεθνείς Ταξιαρχίες. «Ήθελα να βοηθήσω τους ισπανούς εργάτες».
Ο αμερικανός εθελοντής πολέμησε στα περίχωρα της Βαρκελώνης, πήρε μέρος στη μάχη του Έβρου, τη σκληρότερη του Εμφυλίου και τελευταία μεγάλη αντεπίθεση των Δημοκρατικών κατά των μοναρχοφασιστών του Φράνκο. Το τέλος του πολέμου γι’ αυτόν ήρθε όταν τραυματίστηκε από τις βόμβες που έριξε η ιταλική αεροπορία στο μοναστήρι όπου είχαν βρει καταφύγιο αυτός και οι συμπολεμιστές του. Τα θραύσματα έμειναν μέσα του για το υπόλοιπο της ζωής του.
Ο Ντέλμερ Μπεργκ έφυγε πλήρης ημερών στις 28 Φεβρουαρίου 2016, έχοντας διακριθεί για τους κοινωνικούς του αγώνες. Ήταν ο τελευταίος των αμερικανών εθελοντών που είχαν πάρει μέρος στον Ισπανικό Εμφύλιο. Στη νεκρολογία τους οι New York Times έκαναν λόγο για έναν «αμετανόητο» κομμουνιστή. Αλλά, αυτό που εντυπωσίασε την αμερικανική κοινή γνώμη ήταν ένα άρθρο-ύμνος στον Μπεργκ, στην ίδια εφημερίδα έναν μήνα μετά, υπογεγραμμένο από τον Τζον Μακέιν. Στον «Χαιρετισμό του προς έναν κομμουνιστή», ο πρώην βετεράνος του Βιετνάμ, πρώην υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ και Ρεπουμπλικάνος Γερουσιαστής εξήρε την πίστη του Μπεργκ στα ανθρώπινα ιδανικά και τον συνέκρινε με τον αγαπημένο του λογοτεχνικό ήρωα απ’ το «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» του Χέμινγουεϊ. Στον Μπεργκ ο Μακέιν δεν είδε μια μάχη ιδεολογιών, αλλά την «ευγενή θυσία για την αγάπη».
«Πότε νιώσατε πιο περήφανος στη ζωή σας», ρώτησαν κάποτε τον Μπεργκ. «Όταν ο εγγονός μου, που εκφώνησε τον αποχαιρετιστήριο λόγο της τάξης του στο Λύκειο, είπε σε συνέντευξη ότι “ο παππούς μου είναι η έμπνευσή μου, είναι κομμουνιστής”».
