Της Κωνσταντίνας ΚΟΥΝΕΒΑ
ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ
Τα θέματα της παρενόχλησης και της κακοποίησης των γυναικών και των παιδιών έχουν έλθει αρκετές φορές προς συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όμως στην τελευταία Ολομέλεια ετέθη για πρώτη φορά, συγκροτημένα, το πρόβλημα της παρενόχλησης εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Παρενόχλησης που μπορεί να είναι λεκτική, ψυχολογική, σεξουαλική, που μπορεί να οδηγεί σε ψυχική καταρράκωση του θύματος, σε απομόνωση.
Για ένα τόσο σημαντικό και φαντάζομαι, για ένα τόσο καλά κρυμμένο, στους δαιδαλώδεις διαδρόμους των δύο Κοινοβουλευτικών κτηρίων, θέμα δεν είναι τυχαίο ότι κατατέθηκε, συζητήθηκε και τέθηκε σε ψηφοφορία ένα κοινό σχέδιο ψηφίσματος από τις επτά πολιτικές ομάδες του ευρωκοινοβουλίου στην τελευταία Ολομέλεια, δηλαδή από όλο το πολιτικό φάσμα πλην της ρατσιστικής Ακροδεξιάς, αναδεικνύοντας και αυτήν την πτυχή μιας επαγγελματικής συμβίωσης που για κάποιες ή και για κάποιους μπορεί να αφήσει καθοριστικές πληγές για το υπόλοιπο της ζωής.
Αποφασίσαμε λοιπόν να μιλήσουμε για τα ευαίσθητα θέμα του «οίκου» μας. Κι αυτό είναι το πρώτο σημαντικό βήμα. Διότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και ειδικότερα το κοινοβούλιο της Ε.Ε. έχει μια παραπάνω ευθύνη νομοθέτησης και πρόληψης φαινομένων που σχετίζονται με την παρενόχληση στον εργασιακό χώρο.
Στο κοινοβούλιο έχουν συσταθεί και λειτουργούν δύο επιτροπές, στις οποίες μπορεί να προσφύγει όποιος ή όποια έχει υποστεί παρενόχληση. Η μια επιτροπή λειτουργεί για τους διοικητικούς υπαλλήλους και η δεύτερη για τους συνεργάτες και το πολιτικό προσωπικό του ευρωκοινοβουλίου. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η ύπαρξη των δύο επιτροπών δεν μειώνει τον φόβο των θυμάτων. Κι ούτε εξασφαλίζει την προστασία των μαρτύρων που στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι οι καθοριστικότεροι κρίκοι. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Πρώτο, διότι η σύνθεση των επιτροπών ευνοεί τον ισχυρότερο. Και στην περίπτωση μας ισχυρότερος είναι ένας προϊστάμενος, ένας διευθυντής, ένας ή μία βουλευτής. Γι’ αυτόν τον λόγο είναι απαραίτητο -κι αυτό πρότεινα με την ομιλία μου στην Ολομέλεια- να ενισχυθεί στη σύνθεση των επιτροπών η πλευρά των αδύναμων. Φυσικά με τρόπο που να αποτρέπει τις αυθαιρεσίες. Κι αυτός ο τρόπος μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο εάν στον κύκλο της εξέτασης, του ελέγχου και της έρευνας γύρω από τις καταγγελίες για παρενόχληση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενταχθούν και συμμετέχουν ανεξάρτητες προσωπικότητες από τον χώρο των δικαστών που έχουν διατελέσει, ενδεχομένως σε όργανα ή σε επιτροπές προστασίας των δικαιωμάτων ή πανεπιστημιακοί με έναν αναλόγως διακριτό λόγο.
Αλλά χρειάζεται και κάτι περισσότερο: να υπάρξει και προστασία των θυμάτων και των μαρτύρων. Επί του παρόντος ανάλογη θεσμοθέτηση της προστασίας έχει θεσμοθετήσει μόνο ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής για τυχόν υποθέσεις και καταγγελίες που αφορούν τα του οίκου του.
Τώρα ήλθε ή ώρα να θεσμοθετηθεί και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Γιατί μόνο τότε θα πάψει ο φόβος της απόλυσης ή του αποκλεισμού από την εργασία, να αποτρέπει τις καταγγελίες. Αρκετά, λοιπόν, με τις διακηρύξεις και τις εκθέσεις για την παρενόχληση. Ας πάρουμε συγκεκριμένα μέτρα!
