Ένα "κβαντικό άλμα" στις επενδύσεις θεωρούσε απαραίτητο ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά τελικά το "κβαντικό άλμα" δείχνει να το κάνει στην πολιτική επικοινωνία με τους ψηφοφόρους, με αφορμή το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ.
Δυο μέρες αφότου το ταξίδι είχε ξεκινήσει -και είχε διαφανεί το θετικό κλίμα στο Σικάγο- ο Κυρ. Μητσοτάκης αποφάσιζε να μιλήσει. Τι ζητούσε, προσπαθώντας να υψώσει τον πήχυ; "Επωφελή συμφωνία μακράς πνοής για τη βάση της Σούδας και την ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας", "οδικό χάρτη στρατηγικής σχέσης με έμφαση στην προσέλκυση συγκεκριμένων επενδύσεων για την ανάκαμψη της οικονομίας μας" και αναφορά στα εθνικά θέματα. Η Σούδα επιβεβαιώθηκε, τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό τέθηκαν με ιδιαίτερη ένταση και ο Αμερικανός Πρόεδρος έσπευσε να αναδείξει τις "τρομερές ευκαιρίες για αμερικανικές επενδύσεις στην Ελλάδα" ενώ εξαγγέλθηκε και η σύσταση ομάδας εργασίας των υπουργείων Οικονομίας και Εμπορίου Ελλάδας και ΗΠΑ. Για δε το χρέος, ο Ντ. Τραμπ μετακινήθηκε από την προεκλογική του θέση, ότι το θέμα αφορά την Ευρώπη και έδωσε "τη στήριξή μας για αξιόπιστη ανακούφιση του χρέους".
Πώς τα αντιμετώπισε όλα αυτά -που σηματοδοτούν επίτευξη των στόχων τους οποίους έθετε- η Ν.Δ.; Μέσω των ανακοινώσεών της και -κυρίως αυτό- μέσω των ανεπίσημων καναλιών της και των πρώτων δηλώσεων στελεχών της, επιχειρεί ένα "κβαντικό άλμα" πάνω από τους ψηφοφόρους της, πάνω από τους ψηφοφόρους του κέντρου και της Αριστεράς προσπαθώντας να απευθυνθεί σε μια μερίδα ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος, που οι δημοσκοπήσεις της δείχνουν ότι αν μείνουν σπίτι τους την Κυριακή της κάλπης, θα μπορούσαν να της δώσουν την επικράτηση... Με αυτό το σκεπτικό, οι "γαλάζιοι" επικοινωνιολόγοι επιχείρησαν να βάλουν... "αριστερόμετρο" στον Αλ. Τσίπρα και την κυβέρνηση, μνημονεύοντας συνθήματα του '74 και του '80, λες και οι αριστεροί δεν ξέρουν πως αλλάζουν οι εποχές, ότι ο Κλίντον ήρθε και ζήτησε συγγνώμη για τη χούντα, ότι ο Ομπάμα ήρθε και πρόσφερε στήριξη, ότι αυτή η κυβέρνηση ασκεί ρεαλιστική πολιτική σχεδιάζοντας την έξοδο της χώρας από την κρίση -με την κοινωνία όρθια, με κανόνες και νόμους- σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.
Οι επικοινωνιολόγοι της Ν.Δ., και η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη συνιστώσα της, προσπαθούν να πιαστούν από τα μαλλιά τους. Αγνοώντας, όμως, πως οι αριστεροί γνωρίζουν ότι οι προωθητικοί συμβιβασμοί απαιτούνται για να μην επιστρέψει η χώρα στο καθεστώς λεηλασίας του πλούτου της, που είχαν επιβάλλει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, και στο καθεστώς απαξίωσης της εργασίας, που ευαγγελίζεται σταθερά η Ν.Δ.
