Του Κλέαρχου Τσαουσίδη
«Παιχνιδίσματα, εφευρήματα για να σκορπάμε την ώρα μας», «ανορθολογικός και αντιεπιστημονικός διαχωρισμός των χαρακτηριστικών του φύλου με την ταυτότητα φύλου, συγκρότηση σμπαραλιασμένων ταυτοτήτων, με βάση για παράδειγμα το φύλο, ώστε να διαμορφώνονται επιπλέον εμπόδια για τη συνειδητοποίηση της ταξικής ταυτότητας».
Η πρώτη εντός εισαγωγικών φράση ανήκει στον αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο, η δεύτερη στον εισηγητή του ΚΚΕ για τη νομοθέτηση του δικαιώματος επιλογής ταυτότητας φύλου.
Παρά τη διαφορά στα φληναφήματα, ΚΚΕ και Εκκλησία της Ελλάδος συμπλέουν στην άρνηση να δεχτούν το δικαίωμα του ανθρώπου να επιλέγει την ταυτότητα του φύλου του. Ουδεμία έκπληξη. Από την εποχή που οι εκπρόσωποι του χριστιανισμού έγιναν υπηρέτες αντιδραστικών εξουσιών και ο κομμουνισμός αναιρέθηκε από τον σταλινισμό, τα δυο δόγματα τα βρίσκουν μια χαρά. Σε βαθμό που βιώνουμε και την απίστευτη και αντιεπιστημονική (διαφωνεί ο εισηγητής του ΚΚΕ;) συνύπαρξη υλιστών και ένθεων μέσα στο ίδιο κόμμα, ένα κόμμα που υποτίθεται ότι έχει ως βασικές αρχές τον μαρξισμό -δηλαδή τον διαλεκτικό υλισμό- και τον λενινισμό. Χριστιανός (δηλαδή με μεταφυσικά πιστεύω) και υλιστής είναι έννοιες ασύμβατες, εκτός κι αν διαφωνούν οι επίγονοι του Ζντάνοφ.
Υπάρχει ταύτιση στην άρνηση του δικαιώματος γενικά στον σεξουαλικό προσανατολισμό και από την πλευρά των ναζί της Χρυσής Αυγής. Όσο για την Ένωση Κεντρώων, μόνο μιαν ερμηνεία μπορώ να δώσω: απευθύνονται σε ακροατήριο καφενόβιων ομοφοβικών που τρέμουν στην ιδέα μήπως... χαρακτηριστούν. Ο λόγος στους ψυχιάτρους.
Κάθε δόγμα, κάθε ανελεύθερο καθεστώς, μπορεί να επικαλείται ό,τι θέλει, πλην όμως τα γεγονότα σμπαραλιάζουν (τι ωραίο ρήμα!) την υποκρισία τους.
Αυτές οι θέσεις ανάγονται σε αντιλήψεις «ακλόνητες» αλλά και διάτρητες, αν κρίνουμε από όσα αποκαλύπτει η έρευνα. Στην Ευρώπη, αλλά και σε άλλες γωνιές του πλανήτη, οι αυστηροί θεματοφύλακες των χριστιανικών αξιών βρίσκονται σε πανικό όταν αποκαλύπτονται σωρηδόν περιπτώσεις αποπλάνησης ανηλίκων από ενήλικες ιερείς. Προφανώς η Εκκλησία της Ελλάδος δεν γνωρίζει τέτοια κρούσματα στους κόλπους της ούτε καν ομοφυλοφιλία σε ιερωμένους ή μοναχούς.
Το ίδιο συμβαίνει με φασίστες και ναζί. Η σφαγή των ομοφυλόφιλων εθνικοσοσιαλιστών από τους χιτλερικούς δεν ήταν παρά στάχτη στα μάτια για την ανέφελη συνύπαρξη και αλληλοβοήθεια με τους προτεστάντες και τους παπικούς. Οι τελευταίοι είδαν χρόνια μετά (αφού πέθανε ο πάπας Πίος) το Ολοκαύτωμα των Eβραίων, των Γερμανών κομμουνιστών, των ομοφυλόφιλων και των Ρομά. Και είπαν ότι έκλαψαν...
Στον άλλο παράδεισο, τον σταλινικό, η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικά κολάσιμη. Μολονότι η Οκτωβριανή Επανάσταση είχε νομιμοποιήσει το δικαίωμα στην επιλογή σεξουαλικού συντρόφου, το 1933, δέκα χρόνια έπειτα από τον θάνατο του Λένιν, ο Στάλιν επανέφερε την απαγόρευση, με αυστηρές ποινικές συνέπειες, εγκλεισμό σε ψυχιατρεία και στρατόπεδα (γκουλάγκ) και εν τέλει εξόντωση του «αλλιώτικου». Ο νόμος αυτός καταργήθηκε στη Ρωσία το 1993, αλλά το ΚΚΕ επιμένει.
Τελικά πόσο μαρξιστικό και πόσο λενινιστικό είναι το ΚΚΕ; Μήπως το δικαίωμα στην επιλογή φύλου ισχύει στο ΚΚΕ, στην Εκκλησία της Ελλάδος και στους ναζί, ανάλογα με την ιεραρχική θέση του «σμπαραλιασμένου»; Κι οι ίδιοι οι «ανορθόδοξοι» του ΚΚΕ πώς στηρίζουν μεσαιωνικές αντιλήψεις που τους θίγουν άμεσα;
Είναι ενδιαφέρον ότι οι δυο τουλάχιστον φορείς που συνέπεσαν στην πρόσφατη σκοταδιστική επίδειξη επιχειρούν να μας πάνε αλλού. Τόσο το ΚΚΕ όσο και η Εκκλησία της Ελλάδος επικαλούνται άλλα, υπαρκτά προβλήματα, ώστε να θεωρήσουμε παρωνυχίδες τα δικαιώματα στην αυτοδιάθεση και ταυτοποίησή μας.
Ο αρχιεπίσκοπος μας... αποκάλυψε ότι «ασχολούμεθα όλοι με τα δάνεια, τι χρωστάμε, το τούτο, το κείνο. Εδώ είμαστε περίπου 10 εκατομμύρια. Άλλα δέκα εκατομμύρια Ελληνες σκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο. Τους σκέπτεται κανείς αυτούς τους ανθρώπους; Κάνουμε τίποτα γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα». Ξέχασε την ασφάλεια, το όπλο των αυταρχικών εξουσιών όταν περιορίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά μας ξεκαθάρισε ότι αυτά είναι υποδεέστερα των δανείων, των χρεών κ.λπ.
Ο έτερος ορθόδοξος, ο εισηγητής του ΚΚΕ κ. Δελής, έμεινε στα ίδια: «Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελεί επίφαση ευαισθησίας από την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που το στηρίζουν, διακριτικά μέχρι στιγμής, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη στιγμή που τσακίζονται συλλογικά, κοινωνικά δικαιώματα στη μόρφωση, στην εργασία, στη δημιουργική ζωή (...)». Από μαρξισμό σκίζει. Και αρνείται τον Λένιν, αγνοώντας θέσεις και νόμους της μπολσεβίκικης επανάστασης υπέρ της ελευθερίας στον έρωτα. Ας διαβάσει!
