Αχάριστος και παλιοχαρακτήρας ο Γερούν Ντάισελμπλουμ.
Τόσες μετάνοιες του κάνανε, τόσα δοξαστικά του αναπέμψανε, με τόσα «Γερούν γερά» τον αποθεώσανε.
Τόσες ελπίδες επενδύσανε στην πάρτη του.
Κι εκείνος ο αχρείος έρχεται και υμνολογεί τον Τσίπρα.
Ποιον; Τον Τσίπρα.
Γι’ αυτό σου λέω, παλιοχαρακτήρας και αχάριστος.
Άκου να δεις τώρα τι έκατσε και είπε στην ψύχρα ο «Γερούν γερά».
«Τα πράγματα πάνε πολύ καλά, η εμπιστοσύνη και η αξιοπιστία έχουν επιστρέψει στην ελληνική οικονομία ως αποτέλεσμα της δουλειάς που κάνετε».
Ε, λοιπόν, τι του πληρώνεις;
Πού ν’ ακουμπήσουν τώρα πλέον το κεφάλι τους ο Κυριάκος και οι άλλοι;
Σε ποιους ώμους να γείρουν να κλάψουν;
Θα μου πεις στου Μαρινάκη, σταθερή αξία...
Αμ ο Μοσκοβισί τι είπε πάλι;
Ότι «η ανάκαμψη που σημειώνεται στην Ελλάδα δεν έχει προηγούμενο στην Ευρώπη».
Βέβαια γνωστός συριζαίος ο Πιερ, αλλά τόσο πια; Νισάφι.
Κι εκείνοι ’κεί οι τρισάθλιοι στο Eurogroup αποφάσισαν και επισήμως την έξοδο της Ελλάδος από τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος.
Γι’ αυτό σου λέω, σε ποιους ώμους να γείρει να κλάψει ο δικός σου;
Εντάξει, εκτός απ’ του Μαρινάκη.
Να σκεφτείς πως είναι και βασιλοβαφτισμένη η Άννα-Μισέλ.
Ναι, αυτή που είπε πως «ο Σουλτς τον ήπιε τελείως»!!!
Τι να πεις, κρίμα το λάδι της Άννας-Μαρίας.
Αμ η Ντόρα; Που μας αποκάλυψε πως «ο Καμμένος κρύβεται στα φουστάνια του Τσίπρα»;
Καλά, το άλλο που είπε (η Ντόρα επίσης), λέω να μην το γράψω καν.
Επιμένω, βλέπεις, πεισματικά να θυμάμαι την άλλη Ντόρα.
Και να σκεφτείς πως στην παράδοση της παράταξής τους κυριαρχούσε παλιά το λεγόμενο «αστικό ήθος».
Αλλά βέβαια υπάρχει η προ Άδωνι και η μετά Άδωνι Ν.Δ.
Ή, για να ’μαστε ακριβέστεροι (και πιο δίκαιοι), η προ και η μετά Σαμαρά.
Κατάλαβαν άραγε εκεί στο Κέντρο (στην Κεντροαριστερά αν το προτιμούν) τι ακριβώς έγινε στη Γερμανία;
Ότι το στραπάτσο των Σοσιαλδημοκρατών δεν είναι παρά η καταβαράθρωση της γραμμής Βενιζέλου;
Της συμπόρευσης με τη δεξιά συγκεκριμένα.
Ε ας το σκεφτούν λιγουλάκι μέρες που ’ναι.
Ο Τσίπρας φταίει για την άνοδο του νεοναζισμού στη Γερμανία.
Τι, δεν το πιστεύετε; Το ’πε ο Άδωνις, το ’πε κι ο Λοβέρδος, ψέματα θα πουν;
Και, φυσικά, ο Βορίδης δεν ήξερε τίποτα για τις υπερτιμολογήσεις των αρθροσκοπήσεων του Σαλμά.
Και σιγά μη ρώταγε.
Πολλή σπέκουλα, βρε παιδιά, πάρα πολλή μιλάμε.
Για το τι θα γίνει μετά τον Αύγουστο του 2018.
Διότι, βλέπεις, τώρα δεν αμφισβητούν πλέον ότι τότε θα βγούμε από τα Μνημόνια.
Ούτε ο Μητσοτάκης να φανταστείς.
Αλλά τι θα γίνει μετά.
Αν θα ’χουμε εποπτεία, επιτήρηση, πώς το λένε.
Λησμονούν ότι από το πρώτο κιόλας Μνημόνιο έχει προβλεφθεί η επιτήρηση για μετά.
Και ότι, επιτέλους, πρόκειται για τα πάγια ευρωπαϊκά δεδομένα.
Ο Τσίπρας, πάντως, καμία σχέση.
Δεν ξέρω, ειλικρινά, αν το χειρίστηκε η όχι σωστά το ζήτημα του ναυαγίου και της ρύπανσης ο Κουρουμπλής.
Εκείνο που ξέρω είναι ότι είπε, και εξακολουθεί να λέει, πολλά.
Πολύ περισσότερα απ’ όσα του επέβαλλαν η θέση του και ο ρόλος του.
Ε, κι άμα λες πολλά, οι γκάφες και οι ανοησίες καραδοκούν. Πάντα.
Για το ζεϊμπέκικο του υπουργού, και βέβαια δεν επανόρθωσαν τις αθλιότητές τους οι κατασκευαστές.
Γιατί τι περίμενες;
Άλλωστε πασοκογενής ο Κουρουμπλής ως γνωστόν, στην κουλτούρα τους οι παντός καιρού ζεμπεκιές.
Βρες μου έναν μεγαλοπασόκο (ίσως πλην Σημίτη) που να μην έχει φωτογραφηθεί να φέρνει τις γύρες του.
Αμ με τ’ ανίψια του υπουργού Παπαδημητρίου, τα διορισμένα παντού, άντε να βρεις άκρη.
Σκέψου και να τόνε λέγανε Παπαδόπουλο.
Ε, ναι, ο Καμμένος πήγε κι έπαιξε στο καζίνο το ταμείο του υπουργείου Άμυνας, φως - φανάρι.
Σιγά μην πιστέψουμε πως έπαιξε απ’ την τσέπη του, για κορόιδα ψάχνει;
Και μη νομίζεις, το πρόβλημα δεν είναι τα fake news.
Η fake αντιπολίτευση είναι το πρόβλημα.
Τώρα να τους δούμε τους δεξιούς, με την «ταυτότητα φύλου».
Εμ, άλλο πράμα να φωτογραφίζεσαι αρχηγέ με τους «ενδιαφερομένους», κι άλλο να ψηφίζεις.
Ακόμη πιο «άλλο» να βάζεις και το κόμμα σου να ψηφίζει, που χλωμό το βλέπω.
Να δούμε και τους πασόκους επί του προκειμένου.
Θα ξεχάσω εγώ τον βουλευτή του Αιτωλοακαρνανίας;
Που ζήτησε συγγνώμη από τον Μητροπολίτη της περιφέρειάς του;
Επειδή είχε ψηφίσει το σύμφωνο συμβίωσης;
Γι’ αυτό σου λέω.
Παιδιά, λέτε να νοσταλγήσουμε τον Σόιμπλε;
Κούφια η ώρα που τ’ ακούει.
Δεν προλάβαμε να του στήσουμε και το άγαλμα.
Και ναι, μην επιμένετε, για τον Μίκη Θεοδωράκη κανένα σχόλιο.
Μου φτάνουν οι μουσικές του...
