Στη χώρα μας το “δέντρο” και το “δάσος” είναι ίσως η πιο πονεμένη ιστορία. Το βλέμμα των ιθυνόντων στρεφόταν στο “δέντρο” και αγνοούσε το “δάσος”. Έκρυβαν επί χρόνια τα πραγματικά προβλήματα κάτω από το χαλί και όταν κάποιο τυχαίο γεγονός τα έφερνε πάλι στην επιφάνεια, έπεφταν από τα σύννεφα και έδειχναν άλλο “δέντρο”.
Όλα τα βαθύτερα και ουσιαστικά προβλήματα στη χώρα μας άρχιζαν όταν έσβηναν τα φώτα της δημοσιότητας και το βλέμμα στρεφόταν αλλού!
Αυτή ακριβώς είναι και η μεγαλύτερη ανησυχία για τη ρύπανση του Σαρωνικού από τη βύθιση του Αγία Ζώνη ΙΙ. Επί μια εβδομάδα κυριάρχησε στην επικαιρότητα, πυροδότησε πολιτικές κόντρες και οι φωτογραφίες από την πετρελαιοκηλίδα είναι ακόμη viral στα social media. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις κηλίδες στη... στεριά, που ήρθαν στην επιφάνεια από το ατύχημα αυτό. Κανόνες που δεν νομοθετήθηκαν ποτέ και κανόνες που ψηφίστηκαν αλλά δεν τηρήθηκαν ποτέ.
Το “δάσος” της Σαλαμίνας είναι ένα πλαίσιο κανόνων και ελέγχου. Πώς, με ποιους όρους και προϋποθέσεις, ποιος ελέγχει και πώς ελέγχεται αυτός που ελέγχει μια σειρά ναυτιλιακών δραστηριοτήτων. Από την απλή διακίνηση διά θαλάσσης νομίμων αγαθών και πολιτών έως το λαθρεμπόριο και τα κυκλώματα που υπάρχουν. Από την πρώτη στιγμή ο πρωθυπουργός έβαλε τις κόκκινες γραμμές γι' αυτό το ζήτημα. Αλλά είναι ευθύνη όλων, πρωτίστως φυσικά της κυβέρνησης, αλλά και όλων -μέσων ενημέρωσης, οικολογικών οργανώσεων και συνολικά της κοινωνίας- να παρακολουθούμε από κοντά και τις συνέπειες από την πετρελαιοκηλίδα αλλά και το αν επιλύονται τα προβλήματα που έφερε στην επιφάνεια. Η απορρύπανση θα πρέπει να προχωρήσει σε όλα τα επίπεδα γιατί δεν έχουμε καμία δυνατότητα, περιθώριο και αντοχή να ξεχάσουμε τη Σαλαμίνα, ιδιαίτερα από την επόμενη εβδομάδα που θα φύγει από την επικαιρότητα.
Στο επόμενο ατύχημα, γιατί τα ατυχήματα συμβαίνουν, δεν πρέπει να ανακαλύψουμε όλοι μαζί άλλο ένα πρόβλημα που χρόνιζε...
