Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.0°C25.9°C
3 BF 34%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
25 °C
23.4°C26.5°C
2 BF 33%
ΠΑΤΡΑ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.0°C24.4°C
2 BF 51%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.7°C21.0°C
2 BF 71%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
24.0°C24.0°C
1 BF 40%
Ο Π. Φύσσας, η Ν.Δ. και ο Κ. Μπακογιάννης
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ο Π. Φύσσας, η Ν.Δ. και ο Κ. Μπακογιάννης

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΤΣΟΚΩΣΤΑ

Τέσσερα χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τέσσερις ημέρες από τη θλιβερή επέτειο. Δηλώσεις καταδίκης για τη δολοφονική μαχαιριά, καταγγελίας για τη δράση των νεοναζί στην Ελλάδα, κριτικής για τη Δικαιοσύνη, που εκτός από... τυφλή αποδεικνύεται απελπιστικά και επικίνδυνα αργή. Είδα και άκουσα πολλά και έγιναν περισσότερα αυτές τις ημέρες της μνήμης. Αυτό που δεν είδα και δεν άκουσα, γιατί απλώς δεν έγινε, ήταν μια δήλωση καταδίκης του εγκλήματος των Ελλήνων νεοναζί από την αξιωματική αντιπολίτευση και τα λαλίστατα κορυφαία στελέχη της. Δεν... θυμήθηκαν τη δολοφονία, που πάγωσε τους πάντες και αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής. Σιώπησαν όλοι, πλην ενός, του Κώστα Μπακογιάννη, ο οποίος με δύο αναρτήσεις του καταδίκασε ρητά και απερίφραστα τη δολοφονία: «Ο Παύλος Φύσσας -έγραψε- θα μπορούσε να είναι γιος, αδελφός, σύντροφος, φίλος του καθενός και της καθεμιάς μας. Ο φασισμός δεν πεθαίνει με ευχές, αλλά με δικαιοσύνη και δημοκρατία. Και όσο δεν αποδίδεται δικαιοσύνη, η δημοκρατία μας αποδυναμώνεται. Όχι μόνο για τη μνήμη του, αλλά για το μέλλον όλων μας».

Ήταν ο μόνος που έσπασε την ανεξήγητη σιωπή των «γαλάζιων» στελεχών για μια δολοφονία που συγκλονίζει ακόμα το πανελλήνιο, δοκιμάζει τις αντοχές και αποκαλύπτει τις ενοχές του κράτους δικαίου. Ο περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας είπε το αυτονόητο. Έγραψε και άλλα πολλά με τα οποία ο καθένας θα μπορούσε να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει. Για παράδειγμα, ποιος θα μπορούσε να συμφωνήσει με την απολίτικη και αντιεπιστημονική παραίνεσή του: «ξεχάστε τις ιδεολογίες και την πολιτική». Ή την ισοπεδωτική και άστοχη αναφορά, που θέλει την αντίθεση Αριστεράς - Δεξιάς επίπλαστη και μη αντιπροσωπευτική. Ή ακόμα και τις ασαφείς γενικεύσεις ότι “πολιτικές καριέρες χτίστηκαν πάνω στα αποκαΐδια της κοινωνίας”. Και ποιος, αντίθετα, θα μπορούσε να διαφωνήσει με τις διαπιστώσεις ότι η κοινωνία μετά από επτά χρόνια κρίσης είναι βαθιά διχασμένη, ότι στον δημόσιο διάλογο κυριαρχούν οι ακραίοι, ότι το πολιτικό σύστημα αποδείχθηκε ανίκανο να ξεχάσει και αδιάφορο να μάθει, ότι το πάθημα δεν έγινε μάθημα.

Είναι αλήθεια ότι ο Κώστας Μπακογιάννης και άλλες φορές έχει επιχειρήσει να διατυπώσει έναν πολιτικό λόγο διαφορετικό από ό,τι συνηθίζουν άλλα στελέχη της συντηρητικής παράταξης. Δεν δείχνει ότι θέλει να φύγει από το... μαντρί ούτε να αμφισβητήσει τον θείο του, αλλά δεν είναι ούτε δείχνει ότι θέλει να γίνει... Άδωνις. Προσπαθεί να πει κάτι άλλο, που είναι ασαφές, αδιαμόρφωτο, θολό, αλλά κάτι άλλο, που θα φανεί στο μέλλον. Αναπτύσσει πολιτικές πρωτοβουλίες, ρισκάρει προσεκτικά, χωρίς όμως να έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την κυρίαρχη πολιτική και αισθητική του κόμματος, στο οποίο ηγείται η οικογένειά του. Το βέβαιο είναι ότι δεν χάνει ευκαιρία να εγγράψει υποθήκες για το μέλλον, προετοιμάζοντας σε πρώτη φάση τη μετακίνησή του στην κεντρική πολιτική σκηνή και προωθώντας βήμα-βήμα τη φιλόδοξη στρατηγική του, που ποτέ δεν έκρυψε. Την άνοιξη, στο αναπτυξιακό συνέδριο της Λαμίας, αγνόησε την απαγόρευση της ηγεσίας, πήγε, κάθισε δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα και από το βήμα του συνεδρίου έδωσε και «μαθήματα» δημιουργικής αντιπολίτευσης στον θείο του. Τώρα, με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, έσπασε τη σιωπή του κόμματός του και περιέγραψε το δικό του -πρωτόλειο, είναι η αλήθεια- «μανιφέστο» για τις παθογένειες της χώρας και του πολιτικού συστήματος.

Οι αντιδράσεις που προκάλεσε αν μη τι άλλο δείχνουν ότι δεν περνά απαρατήρητος. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Είναι νέος, ωραίος και άφθαρτος. Δείχνει διαφορετικός και το πιο βασικό: είναι γιος του Παύλου Μπακογιάννη, με ό,τι αυτό σημαίνει για τον κομματικό μικρόκοσμο της συντηρητικής παράταξης. Κυρίως όμως, η περίπτωση Μπακογιάννη δείχνει ότι, σ’αυτή τη χώρα, μπορεί να ασκείται και αλλιώς η πολιτική αντιπαράθεση. Ότι υπάρχουν και στη συντηρητική παράταξη φωνές και πρόσωπα που δεν... αδωνίζονται, αλλά βλέπουν την πολιτική ως πεδίο ανταγωνισμού ιδεών και προτάσεων, όχι ως αρένα, όπου θα κυριαρχούν οι κραυγές, οι υστερίες και οι ακρότητες.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL