Του Κλέαρχου Τσαουσίδη
Διάβασα στην “Αυγή” της Τετάρτης 9 Αυγούστου 2017 μιαν ανακοίνωση που εξέδωσε η Γραμματεία της Σοσιαλιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Τίτλος: «Καταστατικό συνέδριο μέσα στο 2017 για κόμμα μαζικό και δημοκρατικό». Ενδιαφέρον ως θέμα.
Διάβασα όλο το κείμενο, και έπειτα από 518 λέξεις (σε σύνολο περίπου 590, χωρίς τα ονόματα), μέσα στις οποίες δεν υπήρχε ούτε μία νύξη για καταστατική αλλαγή, ιδού το ζητούμενο: «Πρέπει να γίνει σεβαστή η εξαγγελία της ιδρυτικής διακήρυξης του 2013 για ένα κόμμα μαζικό και δημοκρατικό. Ζητούμε δημόσια, για ακόμη μια φορά, τη διεξαγωγή Καταστατικού συνεδρίου μέσα στο 2017 και την αλλαγή του καταστατικού, ώστε να γίνει άμεση εκλογή από τη βάση, με ελεύθερη συμμετοχή των κορυφαίων κομματικών οργάνων (Κεντρικής Επιτροπής και προέδρου)».
Ένα κόμμα -σημείο στίξης, εννοώ- που λείπει, μπερδεύει λίγο την κατάσταση, αλλά εντάξει, όλοι καταλάβαμε: η Σοσιαλιστική Τάση επιθυμεί να γίνει το καταστατικό συνέδριο μέσα στο 2017 και όχι το 2018 και να υιοθετηθεί η άποψή της για εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση, με ελεύθερη συμμετοχή (εδώ λείπει το κόμμα). Δηλαδή, αν αντιλαμβάνομαι καλά, να ψηφίσουν για πρόεδρο όσοι πολίτες επιθυμούν, χωρίς να είναι μέλη του κόμματος. Αλλά το κόμμα πρέπει να γίνει «μαζικό και δημοκρατικό»! Ποιος τα αποφασίζει αυτά αν όχι η Κεντρική Επιτροπή; Γιατί δημοσιοποιούν τώρα κάτι που μόνο τα όργανα του κόμματος μπορεί να απασχολεί (και τα απασχόλησε);
Ο πειρασμός είναι μεγάλος. Καταρχάς θέλω να ρωτήσω αν τα γνωστά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, υπουργοί, υφυπουργοί και σε κορυφαίες κομματικές θέσεις, συμμερίζονται αυτήν την ανακοίνωση που υπογράφεται από δώδεκα άτομα, με πρώτο (άρα επικεφαλής, μιας και δεν τηρείται η αλφαβητική σειρά) τον γνωστό ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονο. Τα υπόλοιπα άτομα που υπογράφουν δεν τα γνωρίζω, αλλά έτσι θα είναι: μέλη της Γραμματείας.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά:
Συμμερίζονται την πρόταση αυτήν οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ κ. Κουρουμπλής, Σπίρτζης, Αλεξιάδης, Μπόλαρης, Τόσκας, Κοτζιάς, Τζάκρη κ.ά. (που ομολογώ ότι δεν γνωρίζω αν έχουν καταχωριστεί στα κιτάπια αυτής της τάσης);
Τι σχέση έχουν τα περί καταστατικού συνεδρίου με τις πρώτες 518 λέξεις του πονήματος που απλώς κάνει κριτική στην κυβέρνηση για καθυστέρηση της επένδυσης στο Ελληνικό, για μη αξιοποίηση της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων (προφανώς απαξιούν να διαβάζουν τις ανακοινώσεις της υπουργού κ. Αχτσιόγλου), για άσκοπη σύγκρουση με δικαστικούς λειτουργούς (ζητούν διάλογο με την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων!) κ.λπ., κ.λπ.
Το κορυφαίο: Εγκαλούν την κυβέρνηση για το θέμα «της σημαίας στα σχολεία», διότι έτσι δεν προωθείται η αξιοκρατία.
Δεν υπάρχει στο κείμενο ούτε μία πρόταση για ουσιώδη προβλήματα που συνδέονται με το καταστατικό, όπως π.χ. τι γίνεται με ευρωβουλευτές ή βουλευτές που δεν καταθέτουν τα προβλεπόμενα χρήματα στο κόμμα, που εκφράζουν δημοσίως θέσεις εκ διαμέτρου αντίθετες με αρχές του κόμματος, που σε στιγμές κρίσιμες για την αλλαγή πορείας της χώρας, χτυπούν υπουργούς οι οποίοι υλοποιούν κυβερνητικές αποφάσεις;
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Χρυσόγονος λέει τα δικά του. Σοβαρός αντίλογος δεν μπορεί να υπάρξει, διότι ο άνθρωπος επιδεικνύει μια ροπή προς το βενιζελικό σύνδρομο.
Η απάντηση (από ένα απλό μέλος που δεν ανήκει σε τάση) είναι ξεκάθαρη: ο κ. Χρυσόγονος ταυτίζεται σε πλήθος θεμάτων με τις λογικές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όμως εκεί εκλέχτηκε ο πρόεδρος «από τον λαό». Έχει μπροστά του την εκλογή προέδρου στο κόμμα από το οποίο προέρχεται, με τις εκτιμήσεις του οποίου επίσης συμφωνεί εγγράφως. Δεν έχει παρά να επιστρέψει στη βάση του, αφού οι στενόμυαλοι Συριζαίοι δεν εκτίμησαν το μεγαλείο του, με πρώτο και χειρότερο τον πρωθυπουργό, που ούτε καν τον συμβουλεύεται για τα ευρωπαϊκά θέματα και προτιμά προφανώς τον Δημήτρη Παπαδημούλη, ο οποίος ούτε συνταγματολόγος καθηγητής είναι ούτε έπεσε από τον ουρανό στο ευρωψηφοδέλτιο.
