Δυο ιστορικής σημασίας μεταρρυθμίσεις έγιναν την εβδομάδα που πέρασε σε τούτη δω τη χώρα που αγωνίζεται να ορθοποδήσει σε δυο κομβικούς τομείς, στην Υγεία και στην Παιδεία. Μα για εκείνους που ενοχλούνται και αντιδρούν, υπάρχουν σοβαρότερα θέματα.
Κάτι η κλήρωση της σημαίας για τα δεκάχρονα του Δημοτικού, κάτι το ξαναζεσταμένο φαγητό περί κατάργησης της πρωινής προσευχής, η αξιωματική αντιπολίτευση και τα γνωστά εξαπτέρυγά της επιχείρησαν να οδηγήσουν πίσω τη χώρα χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους νοσταλγούς της ποδιάς και των μαθητικών πηληκίων. Μα και από τους εργολάβους της Υγείας, που χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους.
Την ίδια ώρα, στην αληθινή ζωή, η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με πολύ σοβαρότερα προβλήματα και διλήμματα. Η κλιματική αλλαγή μετατρέπει τον πλανήτη σε θερμοκήπιο, η Ευρώπη δοκιμάζεται από τον χειρότερο καύσωνα μετά από εκείνον του 2003 και στην Ιταλία επισπεύδουν τον τρύγο καθώς καταγράφονται θερμοκρασίες κατά δέκα βαθμούς υψηλότερες από τον μέσο όρο για την εποχή. Τι κι αν οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι αυτό είναι μόνο η πρόγευση ενός εφιαλτικού μέλλοντος, όπου τα "σαραντάρια" θα είναι... δροσιά μπροστά στα "πενηντάρια" στο τέλος του αιώνα;
"Υπερβολές" και "μέχρι τότε ποιος ζει ποιος πεθαίνει", η μόνιμη επωδός των αρνητών της επιστημονικής γνώσης. Δεν προκαλεί εντύπωση βέβαια ότι πρόκειται συχνά για τους ίδιους αρνητές της δαρβινικής θεωρίας της εξέλιξης, τους εχθρούς των εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Η συμφωνία του Παρισιού για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι ακόμα στα χαρτιά, εξάλλου η απόσυρση των ΗΠΑ διά χειρός Τραμπ σήμανε την έξοδο από το παιχνίδι ενός από τους χειρότερους ρυπαντές και έστειλε το μήνυμα πως δήθεν τίποτα δεν αλλάζει αν δεν το θέλουν οι ισχυροί του κόσμου.
Κι όμως, πολλά αλλάζουν γύρω μας, είναι στο χέρι μας να συμβάλουμε σε μικρότερες ή μεγαλύτερες αλλαγές προς το καλύτερο, να αγωνιστούμε για να κλείσουμε το δρόμο στο χειρότερο. Το αριστερό αποτύπωμα δεν είναι απλώς εφικτό, είναι αναγκαίο.
