Δεν νομίζω ότι έχει ξανασυμβεί και πολύ αμφιβάλλω αν θα επαναληφθεί, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, επτά συνολικά, να ασκούν τόσο μανιώδη αντιπολίτευση, πολλές φορές μάλιστα, με τα ίδια λόγια. Και καλά ο Κυριάκος. Βούτηξε τη Ν.Δ. και την έκανε όχημα προσωπικών συμφερόντων. Και καλά η κ. Γεννηματά που έχει μια ομάδα με στερητικό σύνδρομο. Καμιά απορία για τη Χρυσή Αυγή, το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη και το μαγαζί του κυρίου Βασίλη. Το ΚΚΕ όμως;
ΤΙ ΕΓΙΝΕ εκείνο το κόμμα που μάθαμε την πολιτική από το 1974 και μετά; Τι έγινε εκείνο το υπεύθυνο κόμμα που στις εκλογές του 1981 σημείωνε από την πρώτη σελίδα του “Ριζοσπάστη”: “ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ”. Και συμπλήρωνε: “Συντριπτική πλειοψηφία των δημοκρατικών δυνάμεων. Σαφής λαϊκή εντολή για ουσιαστική αλλαγή”; Είναι σαφές τι συνέβη. Συνέβη, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ως παγκόσμιο κέντρο του διεθνούς κινήματος, το ΚΚΕ να διασπαστεί ακριβώς στη μέση. Αυτοί που κράτησαν τον τίτλο, απελευθερώθηκαν από την καταπίεση των γερόντων του Περισσού που κρατούσαν τα γκέμια.
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από εκείνους που έμειναν, δεν είχαν τις ικανότητες και την τρέχουσα κοινωνική γείωση για να αντιληφθούν και κυρίως, για να μπορούν να απαντήσουν, ποιος είναι ο ρόλος του ΚΚΕ στη νέα εποχή της παγκοσμιοποίησης. Δεν είχαν την ικανότητα και το πολιτικό βάθος να συνθέσουν το νέο αφήγημα. Και όχι μόνο δεν έμειναν συνεπείς στη γραμμή της μεταπολιτευτικής περιόδου, αλλά απελευθερωμένοι, κάποιοι ψωνίστηκαν, ότι ο Περισσός από εδώ και πέρα θα είναι το κέντρο, ο θεματοφύλακας του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος.
ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ήρθε ο Τσίπρας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον ΣΥΡΙΖΑ που δέχτηκε την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας. Τον ΣΥΡΙΖΑ που ο ελληνικός λαός εμπιστεύτηκε για να τον βγάλει από την καταστροφή. Συγκλονίστηκε όλος ο κόσμος από αυτήν την αλλαγή στην Ελλάδα. Αμέσως τέθηκε σε εφαρμογή σχέδιο να ρίξουν την πρώτη αριστερή κυβέρνηση. Συγκλονίστηκαν όλοι, εκτός από τα στελέχη του ΚΚΕ. Αυτοί επέλεξαν το κλασικό χριστιανικό δόγμα που άνθισε τον μεσαίωνα. Το: πίστευε και μη ερεύνα. Η γραμμή τους απλή. Ούτε πολιτικές συνεργασιών και συμμαχιών, ούτε ανάλυση του νέου διεθνούς τοπίου των συμμαχιών, των αγορών και των κινητήριων δυνάμεων στην παγκόσμια σκακιέρα. Καμία ερμηνεία για τη διάλυση και εξαφάνιση των κομμουνιστικών κομμάτων στην Ευρώπη. Καμία περιέργεια και ανάλυση του φαινομένου της Κίνας. Και απ' την άλλη καμιά αναστολή να πουλήσουν σε περίεργη off shore το τηλεοπτικό κανάλι του κόμματος!
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ για το ΚΚΕ είναι συγκλονιστικά απλά: “Τίποτα δεν αλλάζει στον καπιταλισμό. Όλα θα αλλάξουν στον σοσιαλισμό”. Και πώς θα γίνει ο σοσιαλισμός; Θα εξεγερθεί η εργατική τάξη και η αγροτιά και θα καταλάβουν επαναστατικά την εξουσία την οποία θα αναθέσουν στο κόμμα. Η δικτατορία του προλεταριάτου, που ήταν δικτατορία της κομματικής γραφειοκρατίας, θα είναι γεγονός, σύμφωνο με τα ιερά βιβλία. Οι σύντροφοι, όπως είχε πει με θυμό ο μεγάλος Ζοζέ Σαραμάγκου: “δεν έχουν καμία γαμημένη ιδέα σε τι κόσμο ζουν”. Όμως, να που και εκεί στην Πορτογαλία οι σύντροφοι συζήτησαν με τον αντίστοιχο ΣΥΡΙΖΑ και αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους στηρίζοντας τους σοσιαλιστές να κάνουν κυβέρνηση με κοινό πρόγραμμα, για να απαλλαγεί η χώρα από τις καταστροφικές επιλογές της Δεξιάς που οδήγησαν σε μνημόνιο λιτότητας. Κανένα πρόβλημα για τους δικούς μας. Αποκήρυξαν το ΚΚΠ ως ρεφορμιστικό και καθάρισαν.
ΟΠΟΤΕ είναι πολύ λογικό ο Δ. Κουτσούμπας που κατήγγειλε αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας και προσπάθεια εξαπάτησης του λαού από την πλευρά της κυβέρνησης, αφού, όπως είπε, τα πλεονάσματα θα προέλθουν από ληστεία των λαϊκών εισοδημάτων, ενώ αναφορικά με το χρέος σημείωσε ότι δεν υπάρχει καθαρή λύση απομείωσής του.
ΣΥΝΕΠΩΣ, το ΚΚΕ θα περιμένει την εργατική τάξη να επαναστατήσει χωρίς να κάνει τίποτα για την οργάνωση της επαναστατικής κατάληψης της εξουσίας . Πότε θα γίνει αυτό; Κάποτε θα συμβεί, είναι νομοτέλεια, το λένε και τα βιβλία. Και αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πέσει με τη βοήθεια και του ΚΚΕ ακόμα καλύτερα. Καλύτερα να έχεις έναν σκληρό δεξιό απέναντι, παρά έναν αριστερό που μπορεί να ξεγελάσει τις λαϊκές μάζες και να βελτιώσει το επίπεδο ζωής των πολιτών με μεταρρυθμίσεις. Όσο μεγαλύτερη φτώχεια και πόνος, τόσο περισσότερο ριζοσπαστικοποιούνται οι μάζες. Τι μένει να πούμε; Καληνύχτα και καλή τύχη.
