Μέρες δύσκολες, ζοφερές. Παντού διαφεντεύει η αδικία, η στυγνή εκμετάλλευση. Τις τελευταίες δεκαετίες οι επικυρίαρχοι του συστήματος, οσμιζόμενοι την εύκολη λεία που αποτελούν οι αδύναμοι συνάνθρωποί μας, έχουν πέσει πάνω τους σαν τα όρνια, καταξεσκίζοντας τη λιγοστή σάρκα του εργάτη, του μικροεπαγγελματία, του συνταξιούχου, του υπάλληλου, του μετανάστη, του πρόσφυγα.
Στη Βουλή των Ελλήνων, αυτοί που εκπροσωπούν την ελίτ του κεφαλαίου παραπλανούν τον λαό, κατηγορώντας, χωρίς την παραμικρή ντροπή, για ψεύτες και απατεώνες αυτούς που παλεύουν με νύχια και δόντια για να περισώσουν ό,τι απέμεινε στον λαό από το πλιάτσικο των επίορκων πολιτικών και των ημετέρων τους.
Έχουν το θράσος οι κύριοι της αντιπολίτευσης να κατηγορούν για ασυνέπεια την κυβέρνηση που προσπαθεί να αναστηλώσει το οικονομικό και πολιτιστικό ερείπιο που άφησαν στο πέρασμά τους οι «συνεπείς» κυβερνήσεις των προηγούμενων δεκαετιών. Κουνούν το δάχτυλο σε μια κυβέρνηση που επιμένει να μάχεται με πείσμα, έχοντας απέναντί της τον παντοδύναμο Σόιμπλε, το ΔΝΤ, την εσωτερική κακοδαιμονία, αλλά δυστυχώς και πολλούς Ευρωπαίους εταίρους που «ξέχασαν» τις ιδρυτικές αξίες της Ένωσης.
Αντί, λοιπόν, η αξιωματική αντιπολίτευση να σκύψει το κεφάλι από ντροπή, συνειδητοποιώντας την τεράστια ευθύνη για την καταστροφή, τη δυστυχία και την πολιτιστική υποβάθμιση που προκάλεσε στον λαό η άθλια πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, και να σηκώσει τα μανίκια βοηθώντας το πολυεπίπεδο και δύσκολο κυβερνητικό έργο, τολμά να ζητά εκλογές για να ξαναρπάξει την καρέκλα, αποτελειώνοντας την καταστροφή και μετατρέποντας τη χώρα σε αποικία των αφεντικών της. Τολμά να ισχυρίζεται ότι, όταν κυβερνήσει, θα μειώσει τη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων για να φέρει επενδύσεις στη χώρα, βοηθώντας έτσι την ανάπτυξη... Μόνο που ανάπτυξη για τους Έλληνες εκπρόσωπους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος θεωρείται η μετατροπή της χώρας σε γκέτο, όπου κινεζοποιημένοι Έλληνες νεόδουλοι θα παράγουν με 250 ευρώ τον μήνα βιομηχανικά προϊόντα. Έτσι τα αποδιδόμενα κέρδη θα είναι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα που είχαν οι Ευρωπαίοι αφεντάδες όταν αναγκάζονταν να τα παράγουν στις χώρες της μακρινής Άπω Ανατολής.
Όταν, λοιπόν, οι κύριοι της αντιπολίτευσης μιλούν για ανάπτυξη, δυστυχώς εννοούν την ανάπτυξη της ευημερίας όλων αυτών που αποτελούν την οικονομική ελίτ που κινεί τα νήματα από τα οποία οι επίδοξοι μελλοντικοί κυβερνήτες κρέμονται, δυστυχώς, σαν μαριονέτες.
Ας το χωνέψουν αυτοί που εκπροσωπούν το κατ’ ευφημισμό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και οι συνοδοιπόροι τους. Ανάπτυξη και επενδύσεις δεν έχουν καμία κοινωνική σημασία όταν το μόνο που εξασφαλίζουν είναι η ευημερία των δυνατών και των ημετέρων τους. Αξία για μια χώρα έχουν μόνο οι επενδύσεις που τα οικονομικά αλλά και τα πολιτιστικά τους αποτελέσματα διαχέονται στην κοινωνία βελτιώνοντας την ποιότητα της ζωής και το πνευματικό επίπεδο του λαού της.
* Ο Γιώργος Θ. Μιχαήλ είναι αρχιτέκτονας - βιομηχανικός σχεδιαστής
