Της Ιλεάνας Σακκά
Με αφορμή τη δημόσια διαβούλευση για το σχετικό νομοσχέδιο υπήρξε παρέμβαση από το υπουργείο Εργασίας, ως το πλέον αρμόδιο για τα ζητήματα υγείας και ασφαλείας των εργαζομένων, που έπεσε στο κενό.
Το υπουργείο Εργασίας, όμως, είναι επιφορτισμένο με την υποχρέωση εναρμόνισης με την σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία και από το 1985 μέχρι σήμερα έχει υπάρξει πλούσιο νομοθετικό πλαίσιο. Λειτουργεί αρμόδια Διεύθυνση Συνθηκών Εργασίας, υπάρχει διασύνδεση με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, λειτουργεί το Συμβούλιο Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας, όπου οι κοινωνικοί εταίροι διαβουλεύονται πάνω σ’ αυτά τα θέματα και υπάρχει και γνώση και εμπειρία.
Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί
Με αφορμή το περιεχόμενο των συγκεκριμένων άρθρων στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών, και όχι μόνο, που ρυθμίζει διάφορα ζητήματα της αυτοδιοίκησης, γίνεται φανερό ότι ο αναλφαβητισμός καλά κρατεί στη χώρα μας και το κάθε υπουργείο νομοθετεί ερήμην του υπουργείου Εργασίας και διαβουλεύεται με ανθρώπους των μηχανισμών, που ευθύνονται για την υπάρχουσα κατάσταση. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί με κυβέρνηση της Αριστεράς.
Είναι ανάγκη να υπάρξει ένα επιτελικό κέντρο στο υπουργείο Εργασίας που θα ενημερώνει και θα «καθοδηγεί» τα άλλα Υπουργεία για τα βήματα εφαρμογής της νομοθεσίας για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία.
Υπάρχει ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο λειτουργίας του τμήματος εργατικής πολιτικής, ομάδα επιστημόνων και εμπειρογνωμόνων που διαμόρφωσαν, μετά από διετή ενασχόληση Εθνικό Σχέδιο για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, το οποίο κατατέθηκε στο πρόσφατο συνέδριο του κόμματος.
Αντίστοιχη επιτροπή συγκροτήθηκε με Υπουργική Απόφαση και στο υπουργείο Εργασίας, της οποίας μέλος είναι και η υπογράφουσα, όπως μέλος είναι και στην ομάδα του τμήματος εργατικής πολιτικής.
Μάλιστα η ομάδα δουλειάς στο υπουργείο Εργασίας έχει καταθέσει επίσημα με αριθμ. πρωτ. την εργασία της για την αναμόρφωση τμημάτων του 3850/10, αιτείται την ανάκληση των εγκυκλίων Χάλαρη, έχει καταθέσει τροπολογία για την κατάργηση των μειοδοτικών διαγωνισμών για εξεύρεση ειδικού ιατρού εργασίας και τεχνικού ασφαλείας. Θέματα που συνεχώς παραπέμπονται στα επόμενα για επίλυση.
Και επειδή δεν ακούει κανείς / καμία αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τις παρατηρήσεις μου για τα συγκεκριμένα άρθρα.
Άρθρο 94, παραγρ. 1
Αρχικά πρέπει να διαχωρισθεί η παροχή γάλακτος, που περιλαμβάνεται σε συλλογική σύμβαση εργασίας, από την παροχή Μέσων Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ) που υποχρεούται να παρέχει η εργοδοσία (στην προκειμένη περίπτωση οι ΟΤΑ)με βάση το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία, Π. Δ/μα 396/94.
Απαραίτητη προϋπόθεση ότι οι ΟΤΑ έχουν δημιουργήσει δομές προστασίας και πρόληψης της υγείας και της σωματικής ακεραιότητας των εργαζομένων και τα ΜΑΠ προτείνονται, μετά από εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου που καταρτίζεται από τον Ειδικό Ιατρό Εργασίας και τον Τεχνικό Ασφαλείας.
Είναι εξατομικευμένα για κάθε εργαζόμενο, -η, με βάση την ειδικότητα, τη θέση εργασίας και την επικινδυνότητα, οπόταν η εξ ιδίων αγορά δεν είναι η νόμιμη και ενδεδειγμένη για την προστασία της υγείας τους.
Πρόσφατη είναι σχετική εγκύκλιος του ΣΕΠΕ, αναφορικά με τη συχνή εμφάνιση εργατικών ατυχημάτων στους ΟΤΑ και ιδιαίτερα στους κοινωφελούς εργασίας εργαζόμενους/ες και προτείνει στοιχειώδη μέτρα.
Με βάση τα παραπάνω οικονομική αποζημίωση μπορεί να δοθεί για το γάλα και όχι για τα ΜΑΠ.
Και η πρόταση διαμόρφωσης του άρθρου είναι η εξής:
* Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου οι αυτοδιοικητικές αρχές (ΟΤΑ και Περιφέρειες) υποχρεούνται να παρέχουν στους/στις εργαζόμενους/ες ευθύνης τους, ανεξάρτητα του είδους εργασιακής σχέσης, υπηρεσίες ειδικού γιατρού εργασίας και τεχνικού ασφαλείας και να τους παρέχουν τα υποδεικνυόμενα από αυτούς Μέσα Ατομικής Προστασίας, όπως από την κείμενη νομοθεσία για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία καθορίζεται.
* Οι συνδικαλιστικοί φορείς των εργαζομένων ας ασχοληθούν επί της ουσίας με τις δυνατότητες που τους δίνονται από την κείμενη νομοθεσία και ας μην την χρησιμοποιούν επιλεκτικά, στην περίοδο της οικονομικής κρίσης για να επιτύχουν πρόσκαιρη οικονομική παροχή, αδιαφορώντας στην ουσία για τη διασφάλιση της υγείας και της σωματικής ακεραιότητας των εργαζομένων.
* Τριάντα δύο χρόνια ύπαρξης πλούσιας νομοθεσίας για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων δεν πρέπει να συνεχίσει να μένει ανεκμετάλλευτη ούτε από τα συνδικάτα ούτε από την εργοδοσία, είτε πρόκειται για τον ιδιωτικό τομέα είτε για τον Δημόσιο τομέα.
Παράγρ. 4, άρθρου 94
Πράγματι το Δημόσιο και οι φορείς του είναι ανεξέλεγκτοι και δεν έχουν επιβολή προστίμων για μη τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.
Στο πλαίσιο αναμόρφωσης και συμπλήρωσης της νομοθεσίας για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία, ελπίζω, θα αντιμετωπισθεί και αυτή η διάκριση.
Τα πρόστιμα, χωρίς να υπάρχουν δομές Προστασίας, Πρόληψης της Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας ΥΠΠΥΑΕ), αποτελούν κατασταλτικό μηχανισμό, που δεν βοηθά στην ουσιαστική εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία.
Εξάλλου πρόσφατη είναι η απόφαση του ΣΥΑΕ για Δημιουργία Εθνικού Συστήματος για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία στο πλαίσιο της Εθνικής Στρατηγικής.
Αυτή η παράγραφος πρέπει να απαλειφθεί όπως και η παράγραφος 5 για τη συγκρότηση πολυμελούς επιτροπής για τα Μέσα Ατομικής Προστασίας, γιατί η κείμενη νομοθεσία για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα (Π. Δ/μα 396/94), που είναι αρμοδιότητα του Ειδικού Γιατρού Εργασίας και του Τεχνικού Ασφαλείας. Ό,τι διαφορετικό αντίκειται στην κείμενη νομοθεσία και θεωρείται παράνομο.
Εξ άλλου δεν είναι μόνο οι ΟΤΑ που δεν έχουν εφαρμόσει την ισχύουσα νομοθεσία, αλλά και όλο το Δημόσιο και θα μπορούσε όποιος συνδικαλιστικός φορέας να καταφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η χώρα μας να καταδικασθεί, όπως συνέβη με το ωράριο των νοσοκομειακών γιατρών.
Άρθρο 95
Ο χαρακτηρισμός κάποιων επαγγελμάτων ως ανθυγιεινών και επικίνδυνων και στο Δημόσιο για χρόνια αποτελούσε αίτημα του συνδικαλιστικού κινήματος, όχι όμως για παροχή επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας, αλλά με αιτήματα για μικρότερο ωράριο εργασίας, μεγαλύτερης διάρκειας ετήσια άδεια, ένταξη σε ανώτερο μισθολογικό κλιμάκιο και με μικρότερο όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση.
Αυτά τα αιτήματα αποτέλεσαν ομόφωνο κείμενο της ΑΔΕΔΥ με τη σύγχρονη λήψη αυξημένων μέτρων για την προστασία της υγείας τους και της σωματικής τους ακεραιότητας.
Οι εκάστοτε κυβερνήσεις , όμως, προτιμούσαν να χορηγούν ανθυγιεινό επίδομα, χωρίς να υπολογίζουν ότι το επίδομα δεν είναι ικανό να προστατέψει την υγεία τους ή να αναστρέψει ανήκεστο βλάβη της υγείας τους, λόγω της επικινδυνότητας της εργασίας.
Αγνοώντας, ακόμα, την υποχρέωση για εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία και το κόστος που επιβαρύνονται τα ασφαλιστικά ταμεία, από την πρόκληση επαγγελματικών ασθενειών και εργατικών ατυχημάτων.
Η Αριστερά δεν μπορεί να συνεχίσει σ’ αυτή την κατεύθυνση και ανεξάρτητα από την δέσμευση που ανέλαβε το υπουργείο σε συνδικαλιστικούς φορείς, πρέπει να απαλειφθεί η συγκεκριμένη παράγραφος.
Υπηρεσίες προστασίας
Η δημιουργία υπηρεσιών προστασίας πρόληψης της υγείας και ασφάλειας στην εργασία είναι εκ των ων ουκ άνευ και θα πρέπει στην αναμόρφωση του “Καλλικράτη” να προβλεφθεί ανά Περιφέρεια Διεύθυνση για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία και ανά Περιφερειακή Ενότητα να δημιουργηθούν υπηρεσίες προστασίας πρόληψης της υγείας και ασφάλειας στην εργασία, που θα είναι κατάλληλα στελεχωμένες, όπως ο νόμος ορίζει, και θα παρέχουν υπηρεσίες προστασίας της υγείας και της σωματικής ακεραιότητας των εργαζομένων.
Αυτή η πρόταση αφορά και τα υπόλοιπα υπουργεία.
