Αυτές οι ειδήσεις περνούν στα ψιλά των εφημερίδων. Στην εξωτική -κάποτε τουριστικά προβεβλημένη- Υεμένη ξέσπασε επιδημία χολέρας, που προκάλεσε μόνο τις τελευταίες ημέρες -στη γραφική Σανάα- τουλάχιστον 115 νεκρούς, ενώ τα ύποπτα κρούσματα ανέρχονται σε 8.569 σε μια χώρα με διαλυμένο σύστημα Υγείας. Ας θυμηθούμε ότι, λόγω του συνεχιζόμενου εμφυλίου, πάνω από 10.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει τα τελευταία δύο χρόνια και εκατομμύρια έχουν εκτοπιστεί, γεγονός που, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), θέτει σε κίνδυνο χολέρας 7,6 εκατομμύρια ανθρώπους. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η Υεμένη είναι στα πρόθυρα μιας άνευ προηγουμένου λιμοκτονίας, που θα μπορούσε να προληφθεί με βοήθεια ύψους μόνο 1 δισ. δολαρίων.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση Τραμπ ανακοίνωσε συμφωνία ύψους 100 δισ. δολαρίων για όπλα προς την καταπιεστική και ακραία ισλαμιστική κυβέρνηση της συμμάχου Σαουδικής Αραβίας, η οποία, σύμφωνα με την κυβέρνηση Ομπάμα (που αντιστεκόταν σε αυτή), βομβαρδίζει συστηματικά την Υεμένη. Η Υεμένη δεν είναι μακριά μας. Θα μπορούσε να είμαστε εμείς. Ο κόσμος μας μίκρυνε.
Την ώρα που εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο πεινούν, τα πυρηνικοκάτοχα κράτη ξοδεύουν καθημερινά 300 εκατομμύρια δολάρια για τα πυρηνικά τους όπλα. Η παραγωγή, η φύλαξη και ο εκμοντερνισμός τους αφαιρούν πολύτιμους πόρους από την Υγεία, την Παιδεία, την κλιματική αλλαγή, την ανακούφιση θυμάτων καταστροφών, την ανάπτυξη και κάθε ζωτική για την κοινωνία παροχή, ενώ η ύπαρξή τους απειλεί το μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας. Τα χρήματα που ξοδεύτηκαν μόνο για τα πυρηνικά το 2010 ήταν διπλάσια από τη βοήθεια που δόθηκε για ανάπτυξη σε όλη την Αφρική. Το Γραφείο Αφοπλισμού του ΟΗΕ έχει ετήσιο προϋπολογισμό 10 εκατομμύρια δολάρια, δηλαδή λιγότερο από το ποσό που ξοδεύεται κάθε ώρα για τους πυρηνικούς εξοπλισμούς.
Για την ασφάλειά μας, λένε. Όμως ασφάλεια δεν πρόκειται να υπάρξει στον κόσμο όσο οι ανισότητες διευρύνονται και το δίκαιο δεν επικρατεί. Αν δεν επενδύσουμε στην ανάπτυξη και την ευημερία των πολλών, η τρομοκρατία θα εξαπλώνεται και ειρήνη ποτέ δεν θα υπάρξει.
Αναρωτιέται κανείς μήπως η ανθρωπότητα έχει μπει σε τροχιά αυτοκαταστροφής. Η Έκθεση Παγκόσμιου Πλούτου (Global Wealth Report) 2016 δείχνει ότι η ανισότητα αυξάνεται με ραγδαίο ρυθμό και σχεδόν ο μισός πλούτος της υφηλίου (το 46%) ανήκει στους εκατομμυριούχους, οι οποίοι αποτελούν το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Είναι μοιραίο λοιπόν να 'ναι έτσι άδικα πλασμένος ο κόσμος; Πρέπει να νιώθουμε τυχεροί που ακόμη δεν γίναμε Συρία, Ιράκ και Υεμένη, που οι δικοί μας μετανάστες φεύγουν με πτήσεις κανονικές και δεν σκυλοπνίγονται στο Αιγαίο, που τους δίνουν καλοπληρωμένες δουλειές ανάλογες με τα πολλά τους πτυχία και δεν δουλεύουν πια στα ορυχεία, όπως οι παππούδες τους;
Είναι το δίκιο έτσι ώστε «μακάριοι οι κατέχοντες»; Και τι κέρδισαν οι λαοί που στα προστάγματα του κουμμουνισμού προσπάθησαν να θεμελιώσουν με το στανιό την ισότητα; Και πώς κατάντησαν οι χριστιανοί, που στην αρχή τουλάχιστον διαλαλούσαν την ισότητα μέσα από την προσφορά και τη θυσία;
Ναι, η απόλυτη ισότητα δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα. Ίσως δεν τη χρειαζόμαστε, τουλάχιστον έτσι απόλυτη. Ίσως, αντίθετα, η ανισότητα επιβάλλεται για να τραβά μπροστά ο κόσμος.
Όμως, «αιδώς Αργείοι»! Καμιά πρόοδος δεν είναι ανεκτή όταν ισοζυγίζεται με 14 εκατομμύρια νεκρά παιδιά να βαραίνουν κάθε «πολιτισμένο» χρόνο μας. Και είναι παράλογο όλοι αυτοί οι εγκέφαλοι που μας καταπλήττουν με τα υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα και τις καθημερινές αλλαγές στα γκάτζετ των ipad να μην μπορούν, αν τους αφήσουν να σκεφτούν, να βρουν τις λύσεις για το ενεργειακό, την δίκαιη κατανομή του πλούτου, λύσεις τελικά για τη επιβίωση της ανθρωπότητας. Γιατί, αργά ή γρήγορα, με την παγκόσμια πληροφόρηση για την ευημερία των λιγοστών, οι ορδές των πεινασμένων θα πάψουν να πνίγονται και θα εξεγερθούν κατακλύζοντας τις χώρες της ευημερίας με το θάρρος της απελπισίας.
* Η Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου είναι γιατρός, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής Απειλής
