Σε οικονομική ασφυξία επιχειρεί να οδηγήσει το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (ΙΜΕ) δύο εργαζόμενους που απέλυσε πριν από δύο χρόνια θέλοντας να στείλει έτσι ένα μήνυμα, σύμφωνα με όσα καταγγέλλονται. Οι εργαζόμενοι, φωτιστής και λογιστής, υποστηρίζουν ότι, παρά τη δικαστική απόφαση που έκρινε παράνομες τις απολύσεις και επικύρωσε αποζημιώσεις, το ΙΜΕ δεν έκανε τίποτα από τα δύο και άσκησε έφεση για ανατροπή της απόφασης. Πρόκειται για το σύνηθες εργοδοτικό μοτίβο, όπου οι εργοδότες -έχοντας την οικονομική δύναμη- “τραβούν” σε διάρκεια τις νομικές διαδικασίες όσο μπορούν περισσότερο αναγκάζοντας τους εργαζόμενους να αποσύρονται από τις διεκδικήσεις τους.
Παρότι για κάθε ημέρα που περνάει από τη δικαστική απόφαση (28.12.2016) και το ΙΜΕ δεν επαναπροσλαμβάνει τους εργαζόμενους προβλέπεται πρόστιμο 50 ευρώ, η στάση της διοίκησης είναι ίδια, δεν τους παίρνει πίσω. Δεν άλλαξε ούτε στις 22 Φεβρουαρίου, όταν απορρίφθηκε από το δικαστήριο η προσωρινή αναστολή του προστίμου μέχρι τη νέα δικάσιμο στις 9 Μαΐου. Προτιμά να δώσει λεφτά σε πρόστιμα παρά να δώσει λεφτά για τους μισθούς των εργαζομένων.
Από την εποχή της Βουγιουκλάκη τόσα κέρδη
Το ΙΜΕ κάθε φορά που προχωρά σε απολύσεις εργαζομένων, σύνηθες φαινόμενο από το 2013 κι έπειτα, επικαλείται οικονομικούς λόγους. Το 2015 που έγινε η απόλυση των δύο εργαζομένων, στο ΙΜΕ “ανέβαινε” εκείνη τη χρονιά η παράσταση "Σμύρνη μου Αγαπημένη" της Μιμής Ντενίση, που είχε αξιοσημείωτες εισπράξεις, σε σημείο που λεγόταν ότι τέτοια έσοδα είχαν να υπάρξουν από την εποχή της... Βουγιουκλάκη. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος τη θεωρεί εισπρακτική επιτυχία της δεκαετίας.
Σε μια χρονιά λοιπόν που έσπασαν τα ταμεία, δεν μοιάζει λογικό δύο μόνο εργαζόμενοι να τα έβαλαν μέσα. Έπειτα, όπως αναφέρουν οι ίδιοι, οι απολύσεις έγιναν αιφνιδίως εν μέσω παράστασης και σύμφωνα με εκείνους οι πραγματικές αιτίες απομάκρυνσής τους βρίσκονται αλλού.
Όπως αναφέρουν, τον Ιανουάριο του 2015 ξεκίνησε η τρίτη προσπάθεια σύστασης σωματείου με τη διαδικασία συλλογής υπογραφών και αφού είχε συνταχθεί το καταστατικό του νέου σωματείου. Δύο μήνες μετά, με φόντο τον εργοδοτικό εκφοβισμό όπως καταγγέλλεται, ο κρίσιμος αριθμός υπογραφών έχει σχεδόν συγκεντρωθεί. Η διοίκηση του ΙΜΕ προχώρησε όμως στην απόλυση του προέδρου και ταμία της προσωρινής διοικούσας επιτροπής του υπό σύσταση σωματείου, με αποτέλεσμα τη ματαίωση της προσπάθειας. Ήταν η τρίτη κατά σειρά φορά που αυτό συνέβη, καθώς με όμοιο τρόπο είχαν ματαιωθεί άλλες δύο. Οι συγκεντρωμένες υπογραφές είχαν επιδοθεί από τους εργαζόμενους και στο δικαστήριο, που πείστηκε για την προσπάθεια σχηματισμού σωματείου.
Προσπάθειες για σωματείο και μετά απολύσεις
Η πρώτη απόπειρα σύστασης σωματείου έγινε το 2013. Εργαζόμενοι ξεκίνησαν τις διαδικασίες, όμως απολύθηκαν αιφνιδίως λίγες μέρες αφού ξεκίνησαν τις συζητήσεις με άλλους συναδέλφους τους. Τον ίδιο χρόνο συστάθηκε προσωρινή διοίκηση και κατατέθηκε στα αρμόδια δικαστήρια καταστατικό με την επωνυμία Σωματείο Εργαζομένων του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού. Έγιναν επίσης στάσεις εργασίας και αποφασίστηκε μια σειρά δράσεων για τη διεκδίκηση δεδουλευμένων πολλών μηνών, υπερωριών κ.λπ. Ως “απάντηση”, όπως αναφέρουν, έλαβαν από τη διοίκηση του ΙΜΕ το κλείσιμο ενός ολόκληρου τμήματος, της ιστορικής έρευνας, και την απόλυση του μεγαλύτερου τμήματος των εργαζομένων που ήταν ιδρυτικά μέλη του σωματείου. Όσοι δεν απολύθηκαν, υποχρεώθηκαν σε οικειοθελή αποχώρηση με την εξόφληση των χρωστουμένων 8 και 10 μηνών.
“Δεν θέλουν να υπάρχει θεσμικός εκπρόσωπος των εργαζομένων, διότι θα αναγκαστούν να μιλούν σε μόνιμη βάση με κάποιο όργανο που θα έχει νομική ισχύ και θα διεκδικεί σταθερά τα δικαιώματά μας” λένε στην “Α” εργαζόμενοι. Σημειώνεται ότι την Κυριακή 19.2.2017 στο πλευρό τους βρέθηκαν με συγκέντρωση διαμαρτυρίας στον προαύλιο χώρο του ΙΜΕ η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος και το Σωματείο Τεχνικών Απασχολούμενων σε Ζωντανές Οπτικοακουστικές Εκδηλώσεις. Μοιράστηκαν φυλλάδια ενημέρωσης στο κοινό, ενώ η εργοδοσία, μέσω του καλλιτεχνικού διευθυντή Θρασύβουλου Γιάτσιου απείλησε -σύμφωνα με καταγγελίες- τους αλληλέγγυους ότι θα κάνει μηνύσεις αν δεν φύγουν από τον χώρο. Η διαμαρτυρία έγινε κανονικά.
“Θέλουμε να σπάσουμε τον φόβο”
Εξηγώντας γιατί είναι σημαντικό οι υποθέσεις των δύο απολυθέντων να επισφραγιστούν υπέρ τους με νέες δικαστικές αποφάσεις, εργαζόμενοι αναφέρουν στην “Α” ότι έτσι “θα σπάσει ο φόβος”. “Θα γίνει αντιληπτό ότι ο μόνος τρόπος να διασφαλίσεις όχι μόνο ότι θα δουλεύεις, αλλά και ότι θα πληρώνεσαι περνά μέσα από την ενεργή διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων σου και τη δημιουργία σωματείου”. Αυτή τη στιγμή στο ΙΜΕ οι εργαζόμενοι έχουν απλήρωτα δεδουλευμένα που φτάνουν τους 8 και 10 μήνες, ενώ μεγάλο μέρος του προσωπικού πλέον αποτελείται από ενοικιαζόμενους εργαζόμενους που έχουν ακόμη λιγότερα περιθώρια συνδικαλισμού.
