Βαρυσήμαντη ο ομιλία του Πάπα Φραγκίσκου στη Ρώμη ενώπιον των ηγετών των χωρών - μελών της Ε.Ε. Σημαντική και η ομιλία Τουσκ για τις προϋποθέσεις επιστροφής της Ένωσης στις ιδρυτικές της αξίες. Και προκύπτει το ερώτημα: Γιατί και ποιοι ευθύνονται για την απομάκρυνση της Ε.Ε. από τις ιδρυτικές της αξίες; Δεν είναι η Γερμανία εκείνη η χώρα που, ενώ είχε τη δύναμη και το κύρος, άφησε σκοπίμως την οικονομική Ένωση ημιτελή για να λειτουργήσει προς όφελός της; Δεν είναι το Βερολίνο υπεύθυνο για την κατάργηση της συλλογικότητας στις κοινές αποφάσεις; Δεν έχει ευθύνες η Γαλλία, που παρακολουθούσε την πορεία του σκάφους προς τα βράχια χωρίς να σημάνει συναγερμό; Ποτέ το πρόβλημα της Ε.Ε. δεν ήταν τα καλά λόγια; Το πρόβλημα προέκυψε όταν ο αθέμιτος οικονομικός ανταγωνισμός έγινε επιλογή των ισχυρών χωρών του Βορρά, που μας πλασάρουν μάλιστα την αυστηρότητά τους και με θρησκευτικό μανδύα, πότε τον Λούθηρο οι Γερμανοί και πότε τον Κάλβιν οι Ολλανδοί.
ΤΩΡΑ, μετά τη Ρώμη και την κοινή διακήρυξη, λένε πως θα αλλάξουν. Κοντός ψαλμός αλληλούια. Το πρώτο και σοβαρότερο τεστ αληθείας θα είναι η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος στις 7 Απριλίου. Θέλουν την Ελλάδα ως κανονικό μέλος; Ισχύουν οι υποσχέσεις αλληλεγγύης και σεβασμού στους κοινούς κανόνες; Απόδειξη! Για να καταφέρει η Ελλάδα να πληρώσει με αξιοπρέπεια τα δανεικά της, πρέπει να επανακτήσει την παραγωγική της ικανότητα και να έχει περίσσευμα εθνικού πλούτου. Όταν λοιπόν επιτρέπεις στο ΔΝΤ να αδιαφορεί για το αν η χώρα είναι μέλος της Ε.Ε. και δεσμεύεται από κοινούς κανόνες και, επιπλέον, με τα προγράμματα που επιβάλλει επί επτά χρόνια, αντί για περίσσευμα, η ελληνική οικονομία έχει χάσει το 25% του εθνικού της πλούτου, ποιος είναι ο στόχος; Δεν είναι δύσκολο να το μαντέψει κανείς. Ο στόχος είναι οι αποπληρωμές να γίνουν σε περιουσιακά στοιχεία της χώρας μας γι' αυτό και η πεισματική απαίτηση να πουληθεί η ΔΕΗ σε γερμανικά και γαλλικά συμφέροντα.
ΚΑΙ ΠΑΡ’ ΟΤΙ το θέμα της αξιολόγησης και των συνεπειών που προκύπτουν είναι θέμα κατεξοχήν εθνικό, δυστυχώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης προτάσσουν το κομματικό τους συμφέρον για το λάφυρο μιας εξουσίας απολύτως ελεγχόμενης από τους δανειστές. “Πολύ λόγος γίνεται για την καθυστέρηση στη διαδικασία της αξιολόγησης και στις αρνητικές συνέπειες αν αυτή παραταθεί” είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης μιλώντας τη Δευτέρα στο διήμερο συνέδριο «Κρίση - Μεταρρυθμίσεις - Ανάπτυξη», που διοργάνωσε το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή. Και συνέχισε: “Να μου επιτραπεί να πω ότι η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να ενδιαφέρεται όσο κανείς άλλος για την έγκαιρη ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Παράλληλα, έχει διακηρύξει ότι δεν προτίθεται να δεχθεί παράλογες απαιτήσεις, που, αν υιοθετούνταν, θα διαιώνιζαν τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της λιτότητας με ανυπολόγιστες συνέπειες για την ήδη καταπονημένη κοινωνία. Και θα αποτελούσε πλούτο στον δημόσιο διάλογο εάν όλες οι πολιτικές δυνάμεις, αλλά και επιστημονικοί και επαγγελματικοί φορείς, λάμβαναν θέση υπεύθυνα απέναντι στα επίδικα θέματα της διαπραγμάτευσης. Σε τόσο κρίσιμες συγκυρίες, η χώρα δεν έχει ανάγκη ούτε από Πόντιους Πιλάτους ούτε από ουδέτερους θεατές - σχολιαστές” υπογράμμισε ο κ. Δραγασάκης, φωτογραφίζοντας τους Γ. Στουρνάρα και Κ. Σημίτη.
ΜΕ ΛΙΓΑ λόγια, αν στην επικείμενη συνεδρίαση του Eurogroup δεν υπάρξει εξέλιξη που να συνάδει με τις διακηρύξεις της Ρώμης και συνεχιστεί το σαμποτάζ στην ελληνική κυβέρνηση και τη χώρα συνολικά, η Ευρώπη θα μείνει στα λόγια και θα συνεχίσει να πλέει προς τα βράχια. Και, όπως είπε πρόσφατα ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Ζισκάρ Ντ' Εστέν, για να επανέλθει η Ε.Ε. στις ιδρυτικές της αρχές και το ενιαίο μέλλον της, απαιτείται «Φορολογική ισότητα και αμοιβαιότητα στο χρέος. Μόνο έτσι η Ε.Ε. θα αποφύγει να καταλήξει έρμαιο της θέλησης των άλλων μεγάλων συνόλων». Και όπως είπε ο Ιταλός υπουργός Δικαιοσύνης Αντρέα Ορλάντο αμέσως μετά τη σύνοδο της Ρώμης, “Πρέπει να αναρωτηθούμε σοβαρά. Εννοούμε να αφήσουμε και πάλι να βυθιστεί η Ελλάδα ή απαιτείται να προσεγγίσουμε μια δύναμη σαν τον ΣΥΡΙΖΑ με συμπάθεια, στήριξη και προσοχή; Επιθυμούμε να δώσουμε πραγματικά μια μάχη για να ξεπεραστεί η λιτότητα ή αφήνουμε τον καθένα μόνο του στη μοίρα του;”.
