Το έθιμο του ρουκετοπόλεμου είναι ταυτόσημο με τον Βροντάδο της Χίου και τις δύο ενορίες, του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας Ερυθειανής. Ένα έθιμο που ξεκίνησε από την τουρκοκρατία και έφτασε στις μέρες μας να απειλείται με εξαφάνιση. Πέρσι για πρώτη φορά δεν πραγματοποιήθηκε και υπάρχει κίνδυνος να γίνει το ίδιο και φέτος.
Tι φταίει; H λάθος πορεία που είχε πάρει το έθιμο τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια. Όταν πρωταρχικός στόχος δεν ήταν το έθιμο και η σημασία του την ημέρα της Ανάστασης, αλλά η δύναμη της εικόνας που ταξίδευε στον πλανήτη. Όταν χάθηκε το μέτρο, και στόχος ήταν όλο και περισσότερες ρουκέτες, όταν οι περίοικοι των δύο ενοριών κινδύνευαν και φοβόνταν κάθε χρόνο. Μένουμε πολύ κοντά στην εκκλησία του Αγ. Μάρκου σχεδόν 30 χρόνια και έχουμε βιώσει την εξέλιξη του εθίμου και πώς έφθασε στο σημερινό αδιέξοδο. Αξίζει να αναφέρουμε ότι τα τελευταία δέκα χρόνια δεν διανοούμασταν να λείπουμε από το σπίτι μας το βράδυ της Ανάστασης (για ευνόητους λόγους).
Αυτά είναι τα δεδομένα και, αφού το έθιμο δεν πραγματοποιήθηκε πέρσι, είναι σαν να ξαναξεκινάει από την αρχή, σαν να αναβιώνει. Είναι λοιπόν μια χρυσή ευκαιρία να το ξεκινήσουμε από την πρότερή του κατάσταση. Πρέπει να ξεκινήσουμε από κάποια βάση και να επαναφέρουμε το έθιμο στην πραγματική του διάσταση. Σε μια τέτοια περίπτωση μας φαίνεται δύσκολο έως αδύνατο να εναντιωθούν κάποιοι, γιατί η πατρίδα μας, ο τόπος μας, η Ιστορία μας όλη είναι τα έθιμα και οι παραδόσεις μας.
Στις δύσκολες καταστάσεις που περνά η πατρίδα μας σήμερα, πρέπει όλοι μαζί να διαφυλάξουμε όλα εκείνα τα στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς, να τα συνεχίσουμε για τα παιδιά και τα εγγόνια μας, όπως μας τα παρέδωσαν και όχι όπως τα καταντήσαμε σε μια πλάνα εποχή που χάθηκε το μέτρο και η ουσία των πραγμάτων.
Σίγουρα δεν είμαστε ειδικοί για να εμβαθύνουμε περισσότερο, ξέρουμε όμως ότι τα έθιμα παραμένουν αναλλοίωτα ή με μικρές παραλλαγές και οι τοπικές κοινωνίες φροντίζουν να τα συντηρούν, πρώτα από όλα στις καρδιές των ανθρώπων. Όλα τα άλλα είναι λόγια εκείνων που προτάσσουν τις τροπολογίες και τα νομοθετήματα για τη συνέχιση του εθίμου. Τώρα πριν να είναι πολύ αργά, είναι η στιγμή να αποφασίσουμε όλοι μαζί με τη συμβολή του συλλόγου “Φίλων των Βρονταδούσικων εθίμων”, με τους κατοίκους των δύο ενοριών και τα συνεργεία των ρουκετατζήδων, αν θέλουμε ή δεν θέλουμε να συνεχιστεί το έθιμο.
Ευαγγελία Μανιτσούδη
Φραγκίσκος Σέργης
Κάτοικοι Αγίου Μάρκου Βροντάδου
