Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το στενό ηγετικό περιβάλλον του αποφάσισαν να καταψηφίσουν μέτρα και αντισταθμιστικά, αν και όποτε αυτά γίνουν συγκεκριμένα και έρθουν για έγκριση στη Βουλή! Πώς μπορεί ένα σοβαρό κόμμα, που διεκδικεί την εξουσία και πρέπει να έχει προτάσεις, να δεσμεύεται από τώρα χωρίς να έχει γνώση του περιεχομένου της συμφωνίας; Μιας συμφωνίας που επείγει και κάθε επιπλέον καθυστέρηση θεωρείται από την κ. Μπακογιάννη - Μητσοτάκη ελεγκτέα από τη Δικαιοσύνη και μάλιστα σε βαθμό κακουργήματος; Για την οικογένεια Μητσοτάκη, όμως, είναι αυτοσκοπός και μέσον οικογενειακής ευημερίας. Είναι κάτι σαν κληρονομικό δικαίωμα.
Τα εθνικά συμφέροντα που υποτίθεται ότι κινδυνεύουν από τις καθυστερήσεις της δεύτερης αξιολόγησης δεν έχουν καμία σημασία μπροστά στον σκοπό, δηλαδή την εξουσία, που αγιάζει κάθε μέσο, ακόμα και αν αυτά τα μέσα πλήττουν τα εθνικά συμφέροντα. Τέτοιου είδους αντιπολίτευση, που εκθέτει και εκτρέπει τη Ν.Δ. από τις ιδρυτικές της αρχές και τη σοβαρότητά της, με την κομματική εξουσία να περιφρονεί και να αδιαφορεί για τις γνώμες των οργάνων του κόμματος και της Κοινοβουλευτικής ομάδας, δεν έχουμε ξανασυναντήσει.
ΒΕΒΑΙΩΣ η συγκεκριμένη επιθετική πολιτική εκ μέρους του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει σκοπό να σκεπάσει και κάθε αμφισβήτηση της εντιμότητάς του ως δημόσιου πολιτικού προσώπου. Και δεν μιλάμε για τις τράκες από τη Siemens. Μιλάμε για την επί σειρά έξι ετών άρνησή του να δημοσιοποιεί το πόθεν έσχες της συζύγου του, η οποία μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις για τις αγορές και επενδύσεις της είναι ακόμα ξεκρέμαστη στον αέρα. Αν και ο νόμος δεν τον καλύπτει, αφού χωρίς επίσημο διαζύγιο από την σύζυγο, με την οποία τα ξαναβρήκαν συμπτωματικά όταν ολοκληρώθηκαν οι επενδυτικές της κινήσεις (!), η υποχρέωση είναι σαφής.
Μιλάμε -επίσης- για την πρωτοφανούς μεταχείρισης δανειοδότηση που έλαβε η οικογένεια για την τοπική εφημερίδα των Χανίων (300.000 ευρώ το πρώτο και 2,5 εκατομμύρια το δεύτερο), η οποία μετά ανέστειλε τη λειτουργία της. Μάλιστα για το πρώτο δάνειο, το οποίο είχε κοκκινίσει και είχε φτάσει τα 718.132,24 ευρώ έγινε ρύθμιση 23 δόσεων των 3.000 ευρώ και με τελευταία δόση ύψους 650.000 ευρώ, αλλά με δυνατότητα τότε επαναδιαπράγματευσης!
ΑΛΛΑ ας υποθέσουμε ότι για τη Ν.Δ. και τον αρχηγό της το στερητικό σύνδρομο της εξουσίας δημιουργεί παραλογισμό. Εκεί στο ΠΑΣΟΚ τι ακριβώς σκέφτονται; Ποιες αναλύσεις γίνονται για την ανάταξη της Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης, όπως έχει καταντήσει το Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, και σε τι συμπεράσματα έχουν καταλήξει; Ποιες απαντήσεις υπάρχουν για το ναυάγιο και την πασοκοποίηση των Σοσιαλδημοκρατών της Ολλανδίας; Ποια λογική υποχρεώνει το ΠΑΣΟΚ και τις συνιστώσες της Συμπαράταξης να σύρονται τυφλά και άκριτα πίσω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και μάλιστα πολλές φορές με τα ίδια επιχειρήματα και τα ίδια ακριβώς λόγια;
Η μοναδική λογική εξήγηση είναι ότι το κληρονόμημα της κ. Γεννηματά είναι εκτός ελέγχου, αφού σε ό,τι έχει απομείνει κυριαρχούν οι εταίροι της Ν.Δ. και του Αντώνη Σαμαρά. Γι’ αυτούς το στερητικό σύνδρομο είναι η εκδίκηση. Φυσικά με τέτοια συμπεριφορά αυτοπαγιδεύονται στη γραμμή της προεξοφλημένης συνεργασίας με το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το αν οι δογματικά νεοφιλελεύθερες εξαγγελίες του νέου αρχηγού έρχονται σε αντίθεση με τις ιδρυτικές αρχές του ΠΑΣΟΚ, τις κυρίαρχες απόψεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και τις πιθανότητες ανάκαμψης, είναι από ό,τι φαίνεται τελείως αδιάφορο. Μα δεν κατάλαβαν τίποτα από τη συνεργασία Βενιζέλου - Σαμαρά; Ούτε αριθμητική δεν ξέρουν, ούτε συγκλονίζονται που έχουν κατρακυλήσει στο 6%;
ΟΛΑ αυτά θα ήταν απορίας άξια αν στο ΠΑΣΟΚ είχαν απομείνει μέλη. Δεν υπάρχουν όμως και κανένας δεν μπορεί να υποχρεώσει τον Βενιζέλο -για παράδειγμα- να κάνει στην πάντα, αφού επί δικής του αρχηγίας το κίνημα λαού εξαερώθηκε. Και δεν μπορεί διότι -επιπλέον της όποιας επιρροής ασκεί- διαθέτει στοιχεία με τα οποία μπορεί να απειλήσει ή να εκβιάσει πρόσωπα και καταστάσεις. Θυμάστε όλοι τι γινόταν με την περίφημη έκθεση της Grand Thornton για τα οικονομικά πεπραγμένα του ΠΑΣΟΚ επί προεδρίας του Γιώργου Παπανδρέου. Κάθε τόσο ο Βενιζέλος άνοιγε το συρτάρι όπου βρισκόταν η έκθεση και απειλούσε να τη δώσει στη δημοσιότητα. Και μόλις το έκανε, επανερχόταν η άκρα του τάφου σιωπή για τα κακώς κείμενα.
ΚΑΠΟΙΟΙ, ίσως αφελώς ή εκ του πονηρού, θεωρούν ότι η εφιαλτική αυτή παλινόρθωση μπορεί να πετύχει στο όνομα των εθνικών αναγκών. Δυστυχώς όμως, μετά από επτά χρόνια ύφεσης, οι αντοχές της κοινωνίας και της οικονομίας τερματίζονται το 2017. Αν η συμφωνία για την αξιολόγηση δεν είναι τέτοια που να επιτρέπει να μπει μπροστά η μηχανή της οικονομίας, κάτι που η συγκυρία της τουριστικής έκρηξης μπορεί να στηρίξει, το έλλειμμα φορολογητέας ύλης θα παραλύσει τη χώρα.
Και αν αυτό δεν τρομάζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή αν θεωρεί ότι με ταχύρρυθμες μεταρρυθμίσεις από τον μπούσουλα του Φρίντμαν μπορεί σε μια χώρα με κοινοβουλευτική δημοκρατία, θα προσγειωθεί ανώμαλα. Η πιθανή συνεργασία του μόνο με το ΠΑΣΟΚ ή ακόμα και με κάποιο άλλο μικρό κόμμα που θα καταφέρει να εισέλθει στη Βουλή, με το δικό του πρόγραμμα υποχρεωτικό, δεν πρόκειται να δώσει λύσεις και να προσφέρει ανάσες. Και αυτό διότι η χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει άλλο με οικονομία εντάσεως εργασίας.
