Πάει καιρός που ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει διαψεύσει κάθε προσδοκία.
Όλες τις ελπίδες που είχαν επενδυθεί στο πρόσωπό του.
Οπότε ουδεμία έκπληξη και για τα τελευταία.
Εκεί που, από το πουθενά, ξαναθυμήθηκε περσινά ξινά σταφύλια.
Προκειμένου να στήσει, και πάλι, πολωτικό σκηνικό.
Δίχως μάλιστα να λέει όλη την αλήθεια.
Όσο για την προβαλλόμενη δικαιολογία, ότι προσπαθεί να συμπορευθεί με το «δημόσιο αίσθημα» του χώρου του.
Να με συγχωρεί η χάρη του (και η αγιοσύνη του).
Όμως ο άξιος του ρόλου του ηγέτης, και ο εκκλησιαστικός ηγέτης, οφείλει να καθοδηγεί και να εμπνέει.
Και όχι να σύρεται στον χαμηλότερο «μέσο όρο» των δικών του.
Το είχαμε δει από καιρό το έργο.
Πως, αν δεν στραβώσει η αξιολόγηση, όπως προφήτευαν (και προσεύχονταν βεβαίως) τα καλόπαιδα τα ατίθασα.
Θα ξανα-ανακαλύψουν κόντρα Τσίπρα - Τσακαλώτου.
Όπερ έδει δείξαι...
Ε, αφού έφτιαξε κόμμα και ο Σάββας Τσιτουρίδης, τα έχουμε δει όλα πλέον.
Τι ποιος είναι αυτός; Δεν τον θυμόσαστε; Για προσπαθήστε λίγο και πολύ θα γελάσετε.
Από επιλογές πάντως παράπονο δεν έχουμε, υπάρχει κι ο Μπαλτάκος, μην ξεχνιόμαστε.
Α, ναι, και ο Γιώργος Παπανδρέου επανεξελέγη πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Ποιας Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Δεν την έχετε ακουστά;
Πως λέγαμε παλιά τη Σοσιαλιστική Διεθνή του Βίλι Μπραντ, του Όλαφ Πάλμε, του Φρανσουά Μιτεράν, του Ανδρέα;
Ε, καμία σχέση.
Όταν φτάνεις να σε αμφισβητεί ώς και η Κατερίνα Παπακώστα μεγάλε.
Μην το ψάχνεις, την έχεις βάψει.
Αν τώρα εσύ απειλείς με διαγραφές.
Ότι «θα μείνουν πίσω», λέει, οι μεμψιμοιρούντες.
Αποχαιρέτα την την ψυχραιμία σου που χάνεις.
Άσε που δικαιώνεις στην εντέλεια τον Μεϊμαράκη.
Ως προς τις τζάμπα μαγκιές συγκεκριμένα.
Όσοι το περάσαμε για κακόγουστο αστείο, απλώς χάσαμε.
Ηττηθήκαμε, πως το λένε.
Η «Αρετή και Τόλμη» στην καθ’ ημάς ΥΕΝΕΔ ξεκίνησε κιόλας.
Και όχι, δεν την παρουσιάζει η Νάκυ Αγάθου.
Κακώς, πολύ κακώς.
Εκτιμώ βαθύτατα, χωρίς επιφυλάξεις και αστερίσκους, τον Νίκο Ξυδάκη.
Και ως δημοσιογράφο, και ως υπουργό, και ως βουλευτή.
Γιατί όμως να αδικεί τόσο τον εαυτό του;
Έτσι, τζάμπα και βερεσέ.
Με εκείνες τις άδειες των καναλιών τι γίνεται, παιδιά;
Κόκαλα έχουν;
Ουδέν νεότερον, ακόμη, από το μέτωπο του ΕΣΡ.
Προς δόξαν και προς αγαλλίασιν των καναλαρχών.
Και του Μητσοτάκη επίσης.
«Τ’ αφεντικό τρελάθηκε, δεν πουλάει, χαρίζει».
Κάπως έτσι δεν διαλαλούν το εμπόρευμα στις λαϊκές;
Ε, κι ο Άδωνις κάπως έτσι την είδε τη δουλειά.
Όταν κάλεσε τους ξένους επενδυτές «ν’ αγοράσουν Ελλάδα», τζάμπα πράμα.
Παραλλήλως τους διαβεβαίωσε πως η Ελλάδα είναι η τελευταία κομμουνιστική χώρα!
Τώρα πώς μια κομμουνιστική χώρα πουλάει.
Ή πώς θα ‘ρθουν οι ξένοι ν’ αγοράσουν σε κομμουνιστική χώρα.
Μονάχα ο Άδωνις το ξέρει.
Ίσως κι ο αρχηγός του.
Και να που ο Παππάς επιχειρεί να βάλει τάξη στην ασυδοσία του Διαδικτύου.
Να την ελέγξει και να τη σύρει στη νομιμότητα.
Αν τα καταφέρει, τι να σου πω, και μόνο γι’ αυτό άξιος ο μισθός του.
Κι αυτά γίνονται σήμερα, έτσι; Όχι χθες, ούτε αύριο.
Τι μύγα την τσίμπησε την πάσα αντιπολίτευση με τη συνταγματική αναθεώρηση;
Τώρα το πήρανε χαμπάρι ότι προχωράει;
Ή μήπως αμφισβητούν την αναγκαιότητά της;
Αλλά, εντάξει, καταλάβαμε, αλλού βρίσκεται το καρφί στο μάτι τους.
Στη λαϊκή συμμετοχή στις διεργασίες.
Μα τέτοια αλλεργία πια;
Να τονε πιάνουν με τη γίδα στην πλάτη κι εκείνος να επιμένει στην υποψηφιότητα.
Και γαϊδουριά το λες, άντε χοντροπετσιά, επί το κομψότερον.
Περί του Φρανσουά Φιγιόν ο λόγος.
Του Γάλλου ομογάλακτου και κολλητού του Κυριάκου.
Που τους ενώνουν τα κοινά γενέθλια και πολλά ακόμη εξάλλου.
Πόσους διόρισε ο Άδωνις στο ΚΕΕΛΠΝΟ;
Και πόσους η σύζυγος Ευγενία;
Δεν θυμάστε; Δεν πειράζει.
Τους το θύμισε ο Πολάκης, με διευθύνσεις και τηλέφωνα δε.
Είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεται να ελαφρύνει το σπάταλο κράτος ο Κυριάκος!
Τα... Τόμσεν statistiks έδειξε ο Δραγασάκης ως υπεύθυνα για την καθυστέρηση στην αξιολόγηση.
Αυτά τα οποία ο ίδιος ο Τόμσεν μας είπε ότι θα τα αναθεωρήσει εάν και εφόσον.
Κι όμως, φίλε μου, μ’ αυτά πορεύονται, στη βάση αυτών απαιτούν.
Το χειρότερο όλων είναι ότι οι εκ των θεσμών Ευρωπαίοι σιωπούσαν.
Όταν οι του ΔΝΤ ζητούσαν την Άρτα και τα Γιάννενα επί των εργασιακών.
Την πλήρη ανατροπή, μ’ άλλα λόγια, κάθε έννοιας «ευρωπαϊκού κεκτημένου».
Κότες, σου λέει, κανονικά.
Κι ύστερα έρχονται ο Ολάντ, η Μέρκελ, ο Ραχόι και ο Τζεντιλόνι και συζητούν στις Βερσαλλίες για τις πολλαπλές ευρωπαϊκές ταχύτητες.
Ποιες ταχύτητες, παιδιά;
Εδώ κουβεντιάζουμε μόνο για την όπισθεν, όπισθεν με φόρα.
Ο Μάνφρεντ Βέμπερ, ο πολύ γνωστός και αγαπητός μας, κατέταξε την Ελλάδα, μαζί με την Ισπανία και την Ιταλία, στην πρώτη κατηγορία της Ευρωζώνης.
Που δεν κινδυνεύει, λέει, με τίποτα να βγει!
Ο Βόλφγκαν Σόιμπλε, από την άλλη, μονάχα καλά λόγια έχει τελευταία για τις επιδόσεις μας.
Στοιχηματίζει δε για το έγκαιρο κλείσιμο της αξιολόγησης.
Ε, πάει, παιδιά, θα μας τρελάνουν οι τύποι, αδιάβαστους θα μας στείλουν.
Εκτός πια κι αν κάτι παίρνουν και δεν μας δίνουν...
