Ένα έχω να πω. Τις καλύτερες παραδόσεις του ανώτατου κλήρου της ορθόδοξης Εκκλησίας μας τίμησε προχθές, μιλώντας στους σεπτούς ιεράρχες, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Παραδόσεις που έρχονται από μακριά και, όπως φαίνεται, προς αγαλλίαση του χριστεπώνυμου πληρώματος, στηρίζονται από τον νυν προκαθήμενο ούτως ώστε να πάνε ακόμα μακρύτερα. Σε ένα μέλλον με προσευχή στο σχολείο, εικόνες στις τάξεις, τάξη στα Θρησκευτικά, υποχρεωτικό εκκλησιασμό και εξομολόγηση, όπως στις παλιές καλές μέρες. Ίσως προαιρετικά και εκκλησιαστική αστυνομία. Σίγουρα υποχρεωτικά όμως υποταγή της Πολιτείας στον Λόγο των εντεταλμένων εκπροσώπων του Θεού.
Τηρώντας, διατηρώντας και επιτηρώντας την παράδοση, ο Ιερώνυμος δεν είπε κουβέντα για όσα απασχολούν σήμερα τα γήινα πλάσματα του ουράνιου Θεού. Όπως ακριβώς οι προκάτοχοί του στα “χρόνια της χολέρας” έβλεπαν μεν τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, και την Ελλάδα των Ελλήνων χριστιανών, αλλά τηρούσαν την παράδοση να σωπαίνουν μπροστά στα θύματα και να θυμιατίζουν τους θύτες. Σιωπή για τα βασανιστήρια, τις φυλακές, τις εξορίες, τα Πολυτεχνεία, τα εγκλήματα καθεστώτων, τα οποία ανυμνούσαν παντοιοτρόπως. Αλλά τα Θρησκευτικά Θρησκευτικά. Αυτά μελετούσαν, εξάλλου, και δεν άκουγαν τις κραυγές και τις ερπύστριες.
Ο αφελής χριστιανός θα μπορούσε να του ζητήσει τον λόγο γιατί δεν απευθύνθηκε, με τη γλώσσα του Θεού, στους γραμματείς και τους Φαρισαίους, που βασανίζουν παντοιοτρόπως το πλήρωμά του. Γιατί δεν ανέκραξε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλη φτώχεια, άλλη ανεργία, άλλη δυστυχία, άλλες περικοπές. Γιατί δεν τάχθηκε απέναντι στην προσπάθεια απανθρωποίησης μιας κοινωνίας από τους δανειστές, αυτός που διείδε τους κινδύνους ισλαμοποίησής της από τους πρόσφυγες. Γιατί αποφεύγει να μιλήσει, εν ολίγοις, για το γήινο δράμα των πιστών, ενώ είναι τόσο ομιλητικός, μέχρι πρακτικών, για το θείο δράμα και την περιγραφή του από το βιβλίο των Θρησκευτικών.
Ε, θα έκανε λάθος. Διότι η παράδοση απαιτεί ακριβώς να σωπαίνει για κάποια γήινα και να ξιφουλκεί όταν κρίνει ότι απειλούνται κάποια ουράνια. Με τα γήινα ας ασχοληθεί κάποιος σύγχρονος παπα-Πηρουνάκης ή κόκκινος δεσπότης Ιωακείμ. Τα ουράνια όμως -η εξουσία της Εκκλησίας, τα Θρησκευτικά, η εκκλησιαστική περιουσία- είναι υπόθεση του ανώτατου κλήρου. Απόδειξη; Πείραξαν ποτέ υπουργό, πρωθυπουργό, δικτάτορα που ξέσκιζε τον κοσμάκη; Όποιον όμως σκάλισε τα Θρησκευτικά και τα περιουσιακά τους μαύρο ράσο τον έφαγε. Άμοιρε, Φίλη...
