Η γλώσσα της έκφρασης, η γλώσσα του ύφους, η γλώσσα της στάσης, η γλώσσα του σώματος.
Τα λένε όλα, τα δείχνουν όλα κι ακόμη περισσότερα.
Ε, ναι, για τον Κυριάκο απέναντι στη Μέρκελ ο λόγος.
Όποιος είδε τα πλάνα κατάλαβε.
Και τούτο πέραν της ουσίας, όπως αυτή προέκυψε από τις δηλώσεις.
Ποια φανέλα της Εθνικής Ελλάδας, πρόεδρε Κυριάκο;
Τα «χρώματα» της Λαγκάρντ και του Σόιμπλε ενεδύθεις ολοκάθαρα.
Αγέρωχα, υπερήφανα και απενοχοποιημένα δε.
Και εντάξει, μπορεί να το πήρες το χρίσμα.
Να δούμε τι θα το κάνεις...
Τι περίμενες λοιπόν από τους νεοδημοκράτες ευρωβουλευτές και προς τι η απορία;
Για την ντροπιαστική στάση τους στο Ευρωκοινοβούλιο;
Τη «γραμμή» υπηρετούν οι άνθρωποι.
Όσο για τον Μοσκοβισί, ως συνομιλητή του Κυριάκου.
Θα έφριξε ο χριστιανός ακούγοντάς τον να ελεεινολογεί την κυβέρνηση.
Δίνοντας συγχωροχάρτι στους δανειστές για τα πάντα όλα.
Τέρμα τα κάθε λογής άλλοθι για τους ψηφοφόρους των νεοναζί.
Δεν υπάρχουν πια ανυποψίαστοι, δεν υπάρχουν παραπλανημένοι, δεν υπάρχουν αθώοι των επιλογών τους.
Το χρυσαυγίτικο βίντεο, με τους όρκους πίστης στο 3ο Ράιχ (αποκάλυψη της “Εφ.Συν.”).
Με το «γαλανόλευκο κουρέλι» και τα λοιπά αηδή συμπαρομαρτούντα.
Αποκαλύπτουν εντυπωσιακά σε ποια χώρα, σε ποιο έθνος ομνύουν οι δήθεν εθνικιστές.
Εν πλήρει γνώσει και επιγνώσει πλέον, εν πλήρει συνειδήσει οι σχετικές επιλογές των πολιτών-εκλογέων.
Και οι συνεπαγόμενες ευθύνες βεβαίως.
Η απάντηση στο ανατριχιαστικό ερώτημα των χρυσαυγιτών προς τη μάνα του Παύλου Φύσσα.
«Πού είναι τώρα ο Παύλος σου»...
Ήρθε μυριόστομη, αποστομωτική, οργισμένη.
Είναι εδώ, είναι παντού...
Και, με την ευκαιρία, ψάξτε το βιβλίο της Δήμητρας Πέτρουλα με τίτλο «Πού είναι η μάνα σου μωρή;».
Ή πηγαίνετε να δείτε την παράσταση.
Οι χίτες τότε, οι χρυσαυγίτες σήμερα.
Πολιτικοί ή, ίσως, και φυσικοί απόγονοι οι μεν των δε.
Η Ντόρα ποινικοποιεί το «χάσιμο χρόνου» στις αξιολογήσεις.
Ο Δένδιας εγκαλεί δημοσιογράφο της “Καθημερινής”, επειδή διατύπωσε ερώτηση μη συνάδουσα προς τη γραμμή του εκδότη του!
Τον δίνει στεγνά μ’ άλλα λόγια.
Ε, ναι, πρόκειται για τους κορυφαίους κεντροφιλελεύθερους της Ν.Δ.
Κατόπιν τούτου, ο Άδωνις δικαιούται τα πάντα.
Ειδικότερα για την Ντόρα, που έχει χτίσει, εδώ και χρόνια, προφίλ σοβαρότητας.
Τι ακριβώς έχει πάθει τον τελευταίο καιρό;
Κρίμα, πολύ κρίμα...
Τον έχουνε ξεσκίσει, επί παντός, τον Φίλη οι γνωστοί τύποι, ως υπουργό Παιδείας.
Οι ίδιοι ακριβώς τύποι σήμερα τον αποθεώνουν.
Είναι ο ήρωάς τους μιλάμε.
Ε, ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.
Και ο Φίλης τα δικά του...
Με τον Τραμπ παρομοίασε τον Μάρτιν Σουλτς ο Σόιμπλε.
Ως λαϊκιστή λέει.
Και για πλήρη απώλεια ψυχραιμίας, λόγω της εκλογικής απειλής, αν μιλήσεις, μέσα είσαι.
Αυτή όμως η φάμπρικα παντός δεξιοκεντροφιλελεύθερου.
Να χαρακτηρίζει λαϊκιστή όποιον διατυπώνει διαφορετική άποψη από το επίσημο «δόγμα».
Αν δεν επρόκειτο για επιλογή προκλητικής πολιτικής δολιότητας.
Θα είχε πλάκα...
Να εκπληρώσουμε το «Τάμα του Έθνους» ζητούν 16 βουλευτές της Ν.Δ.
Μαζί κι ο Νικολόπουλος, μαζί κι ο Καμμένος (ο δεύτερος) των ΑΝ.ΕΛΛ. μη χάσει.
Ξέρετε το τάμα της Εθνοσυνέλευσης του 1829(!) για την ανέγερση ναού του Σωτήρος στην Αθήνα.
Το τάμα για το οποίο μάζευε λεφτά η Χούντα, ακόμη και με «αναγκαστικές» κρατήσεις από τη μισθοδοσία.
Τα λεφτά (πολλά εκατομμύρια μιλάμε) που κάνανε φτερά, και κανείς ποτέ δεν έμαθε τίποτα γι’ αυτά.
Ε, λοιπόν, οι νεοδημοκράτες ό,τι θυμούνται χαίρονται.
Και, ασφαλώς, νοσταλγούν...
Οι χοντρές μίζες για εξοπλιστικά προγράμματα, απ’ ό,τι φαίνεται, μάλλον ανήκουν οριστικά στο παρελθόν.
Οπότε τι να κάνουν οι «ενδιαφερόμενοι»;
Καταφεύγουν σε λαμογιές της πλάκας.
Ξέρεις, υπερτιμολογήσεις και προμήθειες από αρβύλες, κάλτσες, φανέλες, αμπέχονα, τέτοια.
Ψιλικατζίδικα πράματα.
Αλλά τι να κάνουν τα παιδιά, κλέφτες να γίνουν;
Και με τη βούλα του Άρειου Πάγου η καταδίκη του Γιάννου Παπαντωνίου και της συζύγου του.
Για κείνα τα πόθεν έσχες τα επιλήψιμα.
Έχει μήπως να πει κάτι επ’ αυτού (και επ’ αυτού) η κυρία Φώφη;
Ή μήπως νομίζει πως η ιστορία του κόμματός της ξεκίνησε από κείνη;
Και επίσης για την κυρία Φώφη. Όταν χαρακτηρίζει «υποτακτικό» του Σόιμπλε τον Τσίπρα, από σπόντα και τον Κυριάκο.
Ξέρει άραγε τι, ακριβώς, σημαίνει η λέξη;
Ή μήπως απαγγέλλει, αβλεπί, τα μαργαριτάρια των λογογράφων της;
Γιατί αν ξέρει και το λέει, φασκελοκουκούλωσ’ τα...
Μ’ αρέσει που κάποιοι εκ των υποστηρικτών της Φώφης φρικιούσαν παλιά.
Όταν μερικοί ασεβείς και βέβηλοι συριζαίοι αποκαλούσαν τους σαμαροβενιζέλους «μερκελιστές».
Σήμερα, άκρα του τάφου σιωπή.
Με Παρίσια, Μαρέβες και Βολταίρους ούτε ασχολήθηκα ούτε έχω σκοπό ν’ ασχοληθώ.
Αν όμως ο Κυριάκος είχε, από την πρώτη στιγμή, δημοσιοποιήσει τα πόθεν έσχες, ως όφειλε.
Θα είχε σταματήσει κάθε συζήτηση, θα είχε βουλώσει στόματα, πώς το λένε.
Την έκθεση της Κομισιόν για την πορεία της ελληνικής οικονομίας ούτε ο Ευκλείδης με τα χεράκια του να την είχε συντάξει.
Τόσο θετική, τόσο ευοίωνη.
Άσε που ο Πολ Τόμσεν την έκανε σχεδόν γυριστή.
Αν κάναμε λάθος, θα το διορθώσουμε, μας διαβεβαίωσε.
Του τύπου «άνθρωποι είμαστε, σφάλματα κάνουμε όλοι σε τούτη τη ζωή»...
Αν τώρα εμείς εδώ τσουρουφλιζόμαστε με τα λάθη τους, δεν βαριέσαι, καλή καρδιά...
