Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.2°C21.2°C
3 BF 71%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ασθενής ομίχλη
17 °C
13.6°C19.4°C
2 BF 78%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
17.7°C19.4°C
3 BF 67%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
25 °C
22.7°C24.8°C
6 BF 33%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
16.8°C18.5°C
0 BF 82%
Πολιτική συμμαχιών στην Ελλάδα και την Ευρώπη
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Πολιτική συμμαχιών στην Ελλάδα και την Ευρώπη

Η παρέμβαση του Νίκου Φίλη στη πρόσφατη συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ έφερε και πάλι στο προσκήνιο το επίμαχο ζήτημα της πολιτικής συμμαχιών στην Ελλάδα και την Ευρώπη, που ούτως ή άλλως σημαδεύει και την πορεία της διακυβέρνησης της χώρας μετά την ψήφιση της απλής αναλογικής από την ελληνική Βουλή και τους χειρισμούς για την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους σε συνάρτηση με τις εξελίξεις στην Ενωμένη Ευρώπη.

Συμμαχίες με ποιον και για τι;

Η υπογραφή τω δύο πρώτων μνημονιακών συμβάσεων με τους δανειστές της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. ανέτρεψε τους παλιούς πολιτικούς διαχωρισμούς σε Δεξιά - Κέντρο - Αριστερά και έφερε στην επιφάνεια της κομματικής αντιπαράθεσης στην Ελλάδα τον μανιχαϊστικό διαχωρισμό μνημονιακές - αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις. Ο διαχωρισμός αντικειμενικά ένωσε το ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. και τη ΔΗΜ.ΑΡ., που συνεργάστηκαν κυβερνητικά για να υλοποιήσουν το δεύτερο Μνημόνιο και προκάλεσε και μια ιδεολογικά ετερογενή αντιμνημονιακή διάταξη πολιτικών δυνάμεων (εκφράστηκε στο κίνημα των πλατειών) από την Άκρα Αριστερά έως και την Άκρα Δεξιά. Η κάθετη αντίθεση με τις κοινωνικές και τις εθνικές συνέπειες των Μνημονίων διέσπασε και τα 3 κόμματα, γιγάντωσε τον ΣΥΡΙΖΑ, ενίσχυσε το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, δημιούργησε νέα κόμματα όπως οι ΑΝ.ΕΛΛ., το Ποτάμι, η Ένωση Κεντρώων, διευκόλυνε τον κυβερνητικό προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ και επέτρεψε τη συμμαχική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. με πρωταγωνιστική δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως η πορεία τω διαπραγματεύσεων της νέας κυβέρνησης με τους δανειστές της υπερχρεωμένης χώρας, ανάγκασε τον ΣΥΡΙΖΑ να τεθεί εκβιαστικά μπροστά στο αμείλικτο ερώτημα: Παραμονή ή έξοδος από την Ενωμένη Ευρώπη που τα όργανα διεύθυνσής της κηδεμονεύονταν από την ευρωπαϊκή Δεξιά και συμμαχούσαν με την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία καθώς και με την ακραία νεοφιλελεύθερη λογική του ΔΝΤ; Το δίλημμα απαντήθηκε με τον ιστορικό συμβιβασμό της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ και τη διάσπασή του, με επιδίωξη την παραμονή της Ελλάδας στην Ενωμένη Ευρώπη.

Οι συνέπειες όμως περιλάμβαναν και τη συνέχιση της επιτροπείας της χώρας από τους δανειστές της, οι οποίοι επέβαλλαν την τρίτη Μνημονιακή Σύμβαση Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων με 48 προαπαιτούμενα σκληρά μέτρα. Η νέα μνημονιακή συμφωνία ουσιαστικά ανέτρεψε και το διαχωρισμό σε μνημονιακές - αντιμνημονιακές δυνάμεις και έβγαλε στην επιφάνεια το κορυφαίο ζήτημα: Ανασυγκρότηση της χώρας από την καταστροφική ύφεση, την εσωτερική υποτίμηση, τη κοινωνική εξαθλίωση, την ανθρωπιστική κρίση πως; Από ποιον; Είναι εφικτή στα δεδομένα της οικονομικής επιτήρησης από τους δανειστές και της ηγεμονίας της Δεξιάς στα κοινοτικά όργανα; Το δεύτερο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε στα ερωτήματα αυτά με το Παράλληλο Κυβερνητικό Πρόγραμμα και το στόχο της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων στα κοινοτικά όργανα προκειμένου να υπάρξει η άλλη Ευρώπη της αλληλεγγύης, των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων, της συμμετοχικής Δημοκρατίας, της βιώσιμης και δίκαιας ανάπτυξης... Όμως το κυρίαρχο πρόβλημα ποια πολιτική συμμαχιών με βάση την απλή αναλογική θα κατορθώσει την παραγωγική - διοικητική - αναπτυξιακή - πολιτισμική ανασυγκρότηση της χώρας μέσα στη σημερινή πραγματικότητα για τους συσχετισμούς δυνάμεων αποσχιστικές και διαλυτικές τάσεις που θεριεύουν μετά την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ε.Ε. και την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, τις απειλές της Τουρκίας... δεν απαντήθηκε. Πρέπει λοιπόν να οριοθετηθεί η βάση της πολιτικής συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτή δεν μπορεί να μην έχει σαφή ιδεολογικοπολιτικά, ταξικά και προγραμματικά χαρακτηριστικά:

* Με μια νέα απόπειρα σοσιαλιστικού μετασχηματισμού για την κοινωνία της ανθρώπινης χειραφέτησης ή με τον καπιταλισμό;

* Με τους ισχυρούς του πλούτου, τους Κεφαλαιοκράτες ή με τους φτωχούς, τους άνεργους, τους εργαζόμενους, τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα;

* Με την Ευρώπη του νεοφιλελεύθερου συμφώνου σταθερότητας, της στυγνής δημοσιονομικής πειθαρχίας, της ανελέητης λιτότητας για τους πολλούς και της χλιδής για την ολιγαρχία ή με ένα νέο πολιτικό - κοινωνικό συμβόλαιο για την άλλη Ευρώπη;

* Με τη διάλυση της Ενωμένης Ευρώπης σε ανταγωνιζόμενα κράτη - έθνη ή με τη δημοκρατική - κοινωνικά δίκαιη εμβάθυνσή της;

* Με την αλληλεγγύη των λαών ή με το σωβινισμό, τη ξενοφοβία, το ρατσισμό;

* Με ένα πρόγραμμα και θεσμοθετημένες ασφαλιστικές δικλείδες που θα εξαλείψουν τις αιτίες της υπερχρέωσης της χώρας και των εκρηκτικών ελλειμμάτων ή με τη διαιώνιση του φαύλου, διαπλεκόμενου, διεφθαρμένου συστήματος πολιτικής, οικονομικής εξουσίας;

Οι απαντήσεις στα διλήμματα αυτά πρέπει να καθοδηγήσουν τη νέα πολιτική συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Είναι φανερό ότι οι απαντήσεις που αναμένουμε έχουν προνομιακούς συνομιλητές: τους Οικολόγους - Πράσινους και τη ριζοσπαστική ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, που δε διατηρεί ενοχικά συμπλέγματα για το μοντέλο εξουσίας που δημιούργησε, καθώς και για τη συνεργασία της με τη Δεξιά. Ο διάλογος μαζί τους, όσο δύσκολος κι αν είναι στην Ελλάδα, για κοινό πρόγραμμα ριζικών τομών και ώριμων προωθητικών μεταρρυθμίσεων σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής με άμεση στόχευση την ανασυγκρότηση της χώρας, τη στήριξη των φτωχών και μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, τη διεκδίκηση της άλλης Ευρώπης, δεν μπορεί να παγιδεύεται από προπατορικά αμαρτήματα, οξύτατες συγκρούσεις στο παρόν, ευθύνες για το παρελθόν. Το αποδεικνύουν αυτό και η κυβερνητική συμμαχία στην Πορτογαλία και οι εξελίξεις στη γερμανική Σοσιαλδημοκρατία, στο Εργατικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας, στο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας, στην Ισπανία, στην Ιταλία... Άλλωστε ουδείς αναμάρτητος για στρεβλώσεις, λάθη, παραλείψεις, αυταπάτες... Το μόνο που δεν μπορεί να αγνοηθεί στον προγραμματικό διάλογο είναι ένα σύμφωνο μηδενικής ανοχής στη διαφθορά, τη διαπλοκή, το πελατειακό σύστημα, στην εξουσιολαγνία, στην αναξιοκρατία, στον αυταρχισμό, στον νεποτισμό, στην αδιαφάνεια...

* Ο Σάκης Παπαδόπουλος είναι βουλευτής Τρικάλων και συντονιστής της ΕΠΕΚΕ Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL