Όλοι οι Έλληνες πολίτες ζούμε με την αγωνία της επόμενης ημέρας. Αν ναυαγήσει η δεύτερη αξιολόγηση και ο “αντιβασιλέας” της Ε.Ε. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ακυρώσει το πρόγραμμα που έχει συμφωνηθεί μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των θεσμών, αφού δεν συμμετέχει το ΔΝΤ, που θεωρεί το χρέος μη βιώσιμο και ζήτησε κούρεμα και λιγότερη λιτότητα στο μείγμα του προγράμματος, τι γίνεται; Ο Σόιμπλε κρίνει μόνος του και αυθαιρέτως το χρέος βιώσιμο και ζητάει μέτρα που θα ολοκληρώσουν την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και θα μας οδηγήσουν αναπόφευκτα και στην τυπική χρεοκοπία. Και μετά; Μετά οι Έλληνες να κόψουν τον λαιμό τους! Τόσο σαφές και απλό σχέδιο.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ κανείς σύσσωμη η αντιπολίτευση, τέτοιες στιγμές που κινδυνεύει η χώρα, να παραμέριζε τις όποιες διαφορές και να στήριζε σε μεγάλο βαθμό την κυβέρνηση, έστω για το ορισμένο έργο, να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση. Και καλά, για την ποικιλόμορφη Αριστερά δε υπάρχουν εθνικά συμφέροντα ή, αν θέλετε, προέχουν τα ταξικά. Και πώς θα προστατευτούν τα ταξικά συμφέροντα αν χρεοκοπήσει η χώρα; Σε ποιες δουλειές θα βγάζουν το ψωμί τους οι εργαζόμενοι; Θα γίνουν κρατικά τα εργοστάσια και τα καταστήματα; Μάλιστα! Και πού θα πουλάνε τα προϊόντα που θα παράγουν; Από πού θα προμηθεύονται πρώτες ύλες και εμπορεύματα και με τι συνάλλαγμα θα τα πληρώνουν; Φυσικά, υπάρχει και ακόμη μια κρίσιμη λεπτομέρεια; Πως, αν δεν συμφωνήσει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, τίποτε από αυτά που ονειρεύονται οι παλαιοημερολογίτες μαρξιστές δεν μπορεί να συμβεί. Αρκεί όμως που συμβαίνει στο μυαλό τους και στα οράματα που βλέπουν. Να είναι καλά κι ας βλέπουν όσα οράματα θέλουν. Η χώρα, όμως, δεν είναι πείραμα για να πουν, όταν αποτύχουν, “Συγγνώμη, νόμιζα πως θα πετύχει”!
ΖΗΤΩ συγγνώμη που προσγειώνω τη συζήτηση τόσο χαμηλά, αλλά δυστυχώς τόσο χαμηλά την έχουν υποβιβάσει ο φανατισμός και η ζηλοφθονία κατά της κυβέρνησης και του Τσίπρα προσωπικά, νέοι και παλιοί παράγοντες του χώρου. Δείτε, για παράδειγμα, τη Ζωή. Την περασμένη εβδομάδα η κ. Κωνσταντοπούλου είχε ανοιχτή εκδήλωση στο κέντρο της Αθήνας με κεντρικό σύνθημα: «Ξεκινάμε για να τους ρίξουμε και δεν θα σταματήσουμε μέχρι να πέσουν»! Δεν είναι συγκλονιστικό; Για την αρχηγό και ιέρεια της Δημοκρατίας, ένα μόνο θέμα υπάρχει. Να πέσει η κυβέρνηση Τσίπρα. Κι αν ακολουθήσει κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη; Δεν υπάρχει πρόβλημα! Η ηδονή της εκδίκησης είναι τόσο μεγάλη, που το μέλλον του τόπου έρχεται σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα.
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ πως υπάρχει ζήτημα για τον εξωκοινοβουλευτικό αριστερισμό, που θεωρεί ότι με την επιστροφή στη δραχμή θα δικαιωθεί ο Παναγιώτης και μετά οι Έλληνες θα τον κάνουν πρωθυπουργό. Υπάρχει όμως θέμα με το ΚΚΕ, που πριμοδοτεί και πατρονάρει από την πρώτη σελίδα του “Ριζοσπάστη” τις αγροτικές κινητοποιήσεις κι ας μη γνωρίζει κανείς πολίτης ποια, τέλος πάντων, είναι τα αιτήματά τους αυτή τη φορά. Και οι κινητοποιήσεις και οι απεργίες ασφαλώς είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες όσο κατοχυρωμένα είναι και τα δικαιώματα των άλλων εργαζομένων να κινούνται ελεύθερα στο οδικό δίκτυο της χώρας για να πάνε στη δουλειά τους. Απεργία όπου το αποκλειστικό μέσο πίεσης είναι οι ομηρία των άλλων, όπως και να το κάνεις, είναι αθέμιτη και αντιδημοκρατική. Απεργία σημαίνει δεν εργάζομαι στο χωράφι και δεν πουλάω τα προϊόντα μου για όσο χρονικό διάστημα κρίνω ότι χρειάζεται για να πετύχει, αφού προηγουμένως έχω ενημερώσει τους Έλληνες πολίτες για τα αιτήματά μου.
ΤΕΛΙΚΑ, όλη αυτή η επαναστατικότητα δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει συμμαχίες με τη Δεξιά και τις δυνάμεις της παλινόρθωσης! Μια Δεξιά που επί Κυριάκου απώλεσε όλα τα στοιχεία της λαϊκότητας και της παραδοσιακής υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων. Μια Δεξιά που οι παράγοντές της κρύβονται, ελπίζοντας ότι η σιωπή τους δεν θα αποδειχτεί καταστροφική, επιτρέποντας σε ένα αμφιβόλου πολιτικού βάρους και πολιτικού ήθους κληρονόμο να παπαγαλίζει τις εφιαλτικές νεοφιλελεύθερες επιλογές ως πρόγραμμα σωτηρίας της χώρας! Και όλα αυτά για να αναλάβουν την εξουσία έστω και επί των ερειπίων, με τη χώρα εκτεθειμένη σε σοβαρούς και επικίνδυνους εξωτερικούς κινδύνους! Τόση τύφλωση!
