Αν είδες προχθές στη Βουλή τα της «τριγωνικής διαπλοκής» και δεν κατάλαβες.
Έχεις θέμα, να το κοιτάξεις επειγόντως, πριν κακοφορμίσει.
«Βάστα Λαγκάρντ, βάστα Σόιμπλε». Η κραυγή απελπισίας της πάσης Δεξιάς.
Όπως το ακούτε, «απελπισίας»...
Ο Μπάρακ Ομπάμα πήρε το όπλο του.
«Αντισταθείτε - ξεσηκωθείτε», στέλνει το μήνυμα, το επειγόντως απαιτητό.
Μαζί μ’ αυτόν δεκάδες δικαστές και διπλωμάτες, εκατοντάδες άνθρωποι του πνεύματος, πολιτικά στελέχη, ακόμη και Ρεπουμπλικανοί.
Και κόσμος, εκατομμύρια κόσμος στους δρόμους.
Μπορεί άραγε να γίνει κάτι;
Ώστε ν’ αντιμετωπιστεί, να τιθασευτεί κάπως ο τυφώνας Τραμπ;
Δύσκολο, πολύ δύσκολο.
Όχι όμως ακατόρθωτο, κι αξίζει τον κόπο.
Τι τα θέλετε, μονάχα ο Πάγκαλος ήξερε να κάνει καθαρές και γρήγορες δουλειές.
Τον έκανε πακέτο τον Οτσαλάν το 1999 και τον έστειλε στους Τούρκους.
Και ούτε διπλωματικά επεισόδια ούτε τίποτα.
Ετούτοι εδώ οι τωρινοί, ερασιτέχνες.
Μη μου άπτου, κυριλέ και ό,τι πει ο Άρειος Πάγος.
Να τα τώρα, τσαντίστηκε ο Ερντογάν, απειλεί, εκβιάζει και κάνει τσαμπουκάδες στα Ίμια.
Γι’ αυτό σου λέω, μονάχα ο Πάγκαλος ήξερε.
Όσο για κείνους, τους χιλιάδες δημοσιολογούντες, που έπαιρναν όρκο πως ο Τσίπρας τα ‘χει βρει με τον Ερντογάν και θα του παραδώσει τους 8 δεμένους πισθάγκωνα.
Τι ακριβώς λένε τώρα; Άσε καλύτερα, άλλο θέμα...
Κάπως σαν επετειακό event δεν σου κάνει ο κατ’ έτος, τέτοια εποχή, ξεσηκωμός των αγροτών του Βαγγέλη Μπούτα;
Κάτι σαν Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο, απόκριες, 25η Μαρτίου, 28η Οκτωβρίου, έτσι.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ακριβώς, ούτε νωρίτερα ούτε αργότερα.
Κι άντε τώρα εσύ να βουλώσεις στόματα.
Των κακόπιστων που υποστηρίζουν πως τώρα είναι που ξεμπερδεύουν τα παιδιά από τις εποχικές δουλειές τους.
Κι αντί ν’ αράζουν στα καφενεία, σου λέει δεν ρίχνουμε κάνα μπλόκο να μας βρίσκεται;
Άραγε θυμάμαι καλά ότι οι Κρητικοί αγρότες είχανε πλακωθεί, πριν από κάνα δυο μήνες στο Ηράκλειο, με απεργούς λιμενεργάτες που είχαν ακινητοποιήσει τα πλοία;
Ότι κινδύνευαν, λέει, να σαπίσουν τα προϊόντα τους.
Λες και τα άλλα προϊόντα του άλλου κοσμάκη, που μεταφέρονται οδικώς, δεν κινδυνεύουν σήμερα από τα μπλόκα.
Αλλά μπορεί και μη θυμάμαι καλά...
Το έχουμε ξαναπεί, πως ο Σταύρος Ψυχάρης υπήρξε ο μοιραίος άνθρωπος για τον ΔΟΛ.
Το άλλοτε κραταιό συγκρότημα Τύπου, με βαρύ «βιογραφικό» στην πολιτική ιστορία του τόπου.
Ε, λοιπόν, ήρθε να προστεθεί και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην κατηγορία των μοιραίων.
Αφού είναι εκείνος που αρνήθηκε (και εξακολουθεί να αρνείται) την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα.
Για νομοθέτηση θεσμικού πλαισίου προς διάσωση των μέσων ενημέρωσης που κινούνται στη ζώνη του λυκόφωτος.
Γιατί το αρνείται; Άντε να βρεις άκρη.
Και να σκεφτείς ότι στην κατηγορία περιλαμβάνονται και κάμποσα φιλικά του μέσα.
Οι αντιδράσεις, οι λογικά αναμενόμενες εκ μέρους των ενδιαφερομένων, χλωμές για την ώρα, έως ανύπαρκτες.
«Καθαρή γραμμή, χωρίς αμφιθυμίες και επαμφοτερισμούς» ζητάει από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ο Βενιζέλος.
Καταλαβαίνετε, ντουγρού προς τη Ν.Δ., μ’ άλλα λόγια.
Φρόντισε άλλωστε να το κάνει λιανά. Όχι φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ, διευκρίνισε.
Τώρα πού ακριβώς το είδε το φλερτ της Φώφης με τον ΣΥΡΙΖΑ ο Βενιζέλος;
Ε, σου λέει, κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε...
Θλίβεται, μας είπε ο Κυριάκος, που στα έδρανα της Βουλής υπάρχουν σήμερα αρνητές του Ολοκαυτώματος.
Φαίνεται λοιπόν πως κοίταξε απότομα δίπλα του (πολύ δίπλα του) ο αρχηγός και σοκαρίστηκε.
Τώρα θα μου πεις, ο Άδωνις υπέβαλε δημόσια δήλωση μετανοίας.
Ότι δεν φταίει αυτός, ήταν οι κακές παρέες στο παρελθόν, τέτοια.
Αλλά να ‘ταν μονάχα ο Άδωνις...
Έτσι που λέτε, ο Άδωνις μετάνιωσε για το αντισημιτικό του παρελθόν.
Και ναι, υπήρξε πράγματι Ολοκαύτωμα και τιμά, λέει, τα θύματά του.
Να δεις που σε λίγο μπορεί να μας πει πως υπήρξαν και νεκροί στο Πολυτεχνείο.
Και ότι ευλαβώς υποκλίνεται.
Ποντάρει, βλέπεις, στη μνήμη λωτοφάγου που -νομίζει πως- διαθέτει ο λαός μας.
Καμιά άλλη «σχέση αίματος» με τον Φιγιόν, εκτός από την ιδεολογία και τα κοινά γενέθλια, ο Κυριάκος;
Ας το ψάξει, μπορεί και να βρει.
Το έλεγαν κάποιοι από τότε, και τους λοιδορούσαν οι καθωσπρέπει συστημικοί.
Ότι το Μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος το 2010.
Να τώρα που το ανακάλυψε και ο Σημίτης.
Με επτά χρόνια καθυστέρηση, αλλά εντάξει, τι να κάνουμε.
Για τον Γιώργο βέβαια χτυπάει η σημιτική καμπάνα, φως φανάρι.
Διότι, ως γνωστόν, εκεί στο «Κέντρο» είναι όλοι τους μια χαρούμενη ατμόσφαιρα.
Τι το ‘θελε ο Ξυδάκης να πει ότι δεν πρέπει να δαιμονοποιούνται οι απόψεις.
Και ότι τα πάντα θα πρέπει να τα συζητούμε σοβαρά και οργανωμένα.
Τι το ‘θελε να θυμίσει ότι και παλαιότερα, επί δραχμής (και όχι λόγω δραχμής, διευκρίνισε) καλά τα πήγε, σε κάποιες φάσεις, η χώρα.
Ε, του φορτώσανε δραχμολαγνεία να ‘χει να πορεύεται.
Οπότε είπε να το σχολιάσει και ο Σταύρος διά της, μέσω Twitter, προσφιλούς του οδού.
Και μάλλον ατύχησε.
Έγραψε λοιπόν ότι και ο χορός του Ζαλόγγου αποτελεί ιστορικό γεγονός, αλλά δεν το κουβεντιάζουμε στη Βουλή.
Είσαι βέβαιος, Σταύρο; Πως ο χορός του Ζαλόγγου αποτελεί ιστορικό γεγονός;
Και μη ρωτάτε τώρα προς τι κι από πού κι ώς πού αυτό το άγριο bullying κατά του Γιώργου Κιμούλη.
Συμπαθεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Φτάνει και περισσεύει...
