Ο κόσμος παρακολουθεί τις εξελίξεις. Παράδειγμα, η ορκωμοσία του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ μέσα από το Διαδίκτυο. Μπορεί ακόμα και να επιλέξει την οπτική γωνία ή την κάμερα (κινητού συνήθως) απ' όπου θα παρακολουθήσει ένα γεγονός. Επομένως, η εικόνα που δείχνει να παρίσταται λίγος κόσμος στην ορκωμοσία του νέου προέδρου σε σχέση με εκείνη του Μπάρακ Ομπάμα το 2009 (αν δεν είναι προϊόν photoshop ή παρέμβασης), δεν έχει να κάνει με τις πολιτικές πεποιθήσεις μόνο. Αντανακλά την αλλαγή στα θέματα που ο κόσμος δίνει σημασία στην ατζέντα του κοινού και τον ρόλο της τεχνολογίας σε αυτό. Έχει ξαναειπωθεί ότι η δύναμη των παραδοσιακών Μέσων φθίνει: Και λόγω κόστους, και γιατί η εικόνα τους εδώ και χρόνια «έχει χαλάσει» αρκετά με την προσπάθειά τους να γίνουν ρυθμιστές πολιτικών εξελίξεων, να επηρεάσουν το κοινό, να δώσουν βήμα σε οποιονδήποτε θέλει να πιστέψει ότι το αξίζει.
Η αδυναμία καθορισμού εκείνων που οι πολίτες θα σκεφτούν φαίνεται ξεκάθαρα μέσα από τις αντιδράσεις τους σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρώτα - πρώτα το Brexit. Τα Μέσα έδωσαν το βήμα σε διασημότητες, πολιτικούς απ’ όλες τις χώρες, άτομα επιρροής, που παρενέβησαν κατά της εξόδου. Το αποτέλεσμα ήταν το γνωστό. Ακολούθησε το «Όχι» των Ιταλών στο δημοψήφισμα περί συνταγματικής αναθεώρησης, όπως ζήτησε η κυβέρνηση Ρέντζι. Σειρά είχαν οι αμερικανικές εκλογές. Πόσα σκάνδαλα, πόσες αποκαλύψεις, πόσες τοποθετήσεις έγκριτων προσωπικοτήτων για να έρθει το αντίθετο από αυτό, που η φωνή της λογικής ήλπιζε.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα η θετική ανταπόκριση του κόσμου στο Podemos, την οποία τα παγκόσμια μεγαθήρια της δημοσιογραφίας αποδίδουν, κατόπιν φιλοσοφικών - κοινωνιολογικών αναζητήσεων, στην απελπισία. Κρατούσα θέση σε όλη την Ευρώπη: H «κακή» Αριστερά δέχεται να κυβερνήσει με «δεξιές» συνθήκες. Αυτή ακριβώς την τακτική απέρριψε ο γαλλικός λαός, δίνοντας το προβάδισμα στον αριστερό «αντάρτη» του Ολάντ, τον Μπενουά Αμόν, που κέρδισε τον πρώτο γύρο στις προκριματικές εκλογές του Σοσιαλιστικού Κόμματος για το χρίσμα του υποψηφίου της Αριστεράς για τις προεδρικές εκλογές την άνοιξη.
Από την αρχή της εμφάνισης των ιστολογίων (blogs) και των ενημερωτικών ιστοσελίδων όλοι στον χώρο της δημοσιογραφίας διαπίστωναν το πώς άλλαξε. Αν τα παραδοσιακά Μέσα έκαναν αυτό για το οποίο προορίζονταν, δηλαδή αμερόληπτη ενημέρωση, θα μπορούσαν να διαφοροποιηθούν από το νέο και να έχουν λόγο ύπαρξης. Σήμερα όμως πνέουν τα λοίσθια, γίνονται κακέκτυπα του κρατούντος Διαδικτύου. Χειριστής του νέου είναι ο ίδιος ο πολίτης. Χωρίς Μέσα και μεσάζοντες. Και αυτός είναι ο νέος κόσμος μετά τα Μέσα.
