Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
Αλήθεια με τους υπέροχους αυτούς στίχους του Ιωάννη Πολέμη η διαμάχη αιώνων ανάμεσα σε δύο βασικά αντιτιθέμενους ορισμούς του έθνους και κατά συνέπεια της πατρίδας μπορούμε να πούμε ότι πήρε... ποιητική μορφή. Τι είναι λοιπόν Ελλάδα και ποιοι μπορούν να ονομάζονται Έλληνες; Το τελευταίο ερώτημα μπορεί να μεταφραστεί χωρίς κίνδυνο λάθους στο «ποιοι έχουν το δικαίωμα να καλούνται 'Έλληνες;'».
Αν πρόκειται για τον «φυλετικό» ορισμό, τότε τα πράγματα είναι απλά. Έλληνας είναι όποιος έχει αίμα ελληνικό! Αυτός ή αυτή που φέρει μέσω των αιώνων αλώβητη τη φυλή μας.
Οποιοσδήποτε άλλος/η δεν δικαιούται του τίτλου που περιποιεί τιμή.
Για τους ακραιφνείς Έλληνες, για τους Ελληναράδες που υπάρχουν για να υπερασπίζονται Ιερά και Όσια, ο μη Έλλην δεν δικαιούται να συμμετέχει σε αιμοδοσία ή αιμοληψία αφού το μη καθαρό αίμα θα αναμειχθεί με το εθνικώς αμόλυντο.
Παρομοίως Αλβανός μαθητής που αριστεύει σε ελληνικό σχολείο, που μαθαίνει την ελληνική γλώσσα πιο πολύ και από τα «δικά μας παιδιά», δεν δικαιούται να γίνει σημαιοφόρος ...
Οι χιλιάδες Αφρικανοί μετανάστες που εργάζονται στην πατρίδα μας δεν δικαιούται να κάνουν συνδικαλισμό γιατί είναι αχαριστία στην χώρα που τους φιλοξενεί. Να συνδικαλιστούν στη δική τους πατρίδα (λες και τα εργασιακά αιτήματα έχουν εθνικό χρώμα...).
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, που καταπλήσσει φέτος στο αμερικανικό ΝΒΑ, το πρωτάθλημα των κολοσσών, όπως και ο αδελφός του Θανάσης γεννήθηκαν στην Ελλάδα, πήγαν σχολείο στην Ελλάδα, έτυχαν της ελληνικής παιδείας, έμαθαν μπάσκετ στην Ελλάδα και μητρική τους γλώσσα είναι η ελληνική. Δηλώνουν Έλληνες, γιατί είναι Έλληνες και ως τέτοιοι εκπροσωπούν τη χώρα μας στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ. Μαζί τους εκατοντάδες άλλα παιδιά μεταναστών δίνουν τη μάχη της γνώσης, της ευγενούς άμιλλας στον αθλητισμό, στην τέχνη, στην επιστήμη. Μαζί με τα «δικά» μας παιδιά αποτελούν ένα πολύτιμο δυναμικό για την πατρίδα, την Ελλάδα.
Άρα τι είναι η πατρίδα μας; Εδώ ο ποιητής απαντά με τον δικό του έμμετρο λόγο χωρίς να αφήνει την παραμικρή αμφιβολία.
Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!
