Είναι αυτή η πρώτη και η μόνη Εξεταστική Επιτροπή των τελευταίων χρόνων που έκανε καλά τη δουλειά της. Τη δουλειά για την οποία συγκροτήθηκε. Η πρώτη και η μόνη Εξεταστική Επιτροπή που έψαξε στα σοβαρά, που βρήκε, που κατέληξε σε συμπεράσματα. Σε ουσιώδη συμπεράσματα.
Είναι εκεί όπου αποδείχτηκε και τεκμηριώθηκε, πέραν πάσης αμφιβολίας, το φαινόμενο της διαπλοκής. Της τριγωνικής διαπλοκής ανάμεσα στο τραπεζικό σύστημα, το μιντιακό κατεστημένο και το πολιτικό προσωπικό της χώρας...
Η Εξεταστική των πραγμάτων Επιτροπή λοιπόν, αυτή στην οποία ανετέθη, από την Ολομέλεια της Βουλής, να διερευνήσει τις ενδεχομένως επιλήψιμες δανειοδοτήσεις των πολιτικών κομμάτων καθώς και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ολοκλήρωσε τις εργασίες της. Με τη σύνταξη του πορίσματος της πλειοψηφίας και των πορισματικών εκθέσεων των μειοψηφιών. Από το τελικό κείμενο ή τα πολλαπλά κείμενα, καθώς και από την απόφαση της Ολομέλειας θα δούμε, θα καταλάβουμε, θα βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Και, το κυριότερο, μετά τις πράγματι συνταρακτικές αποκαλύψεις, είναι μάλλον δύσκολο να επαναληφθούν τα σχετικά. Είναι κι αυτό μιας μορφής αποκάθαρση του δημόσιου βίου της χώρας σε κάθε περίπτωση...
Για όποιον παρακολούθησε, στον όποιο βαθμό, τις εργασίες της Επιτροπής (που δεν ήταν και πολύ εύκολο εδώ που τα λέμε, μιας και τα μεγάλα, τα ιδιωτικά κανάλια, όπως κι οι μεγαλύτερες εφημερίδες αποσιώπησαν στην εντέλεια το γεγονός) δεν χρειαζόταν το πόρισμα. Λίγα είδε, πολλά κατάλαβε. Είδε τους μάρτυρες, που στις περισσότερες των περιπτώσεων επρόκειτο για τους ίδιους τους εγκαλουμένους, να αποκαλύπτουν και να αποκαλύπτονται. Με τρόπο ιδιαιτέρως θεαματικό. Τους είδε να φορτώνουν ο ένας στον άλλον, ακόμη και στους έως χθες ή και ακόμη συνεργάτες τους, τα ημαρτημένα, τους είδε να περιγράφουν πεντακάθαρα τις ύποπτες διασυνδέσεις, τους είδε να ομολογούν την καραμπινάτη παρανομία των δανειοδοτήσεών τους. Έτσι ώστε οι «εγγυήσεις του αέρα» έχουν μείνει και θα μείνουν για πολύ ακόμη στην παραπολιτική ορολογία ως η αποθέωση της εγκληματικής πολιτικής αυθαιρεσίας. Είδε, με άλλα λόγια, την αλαζονεία τού «όλα μας επιτρέπονται και δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν», αυτή που για χρόνια χαρακτήριζε τους ισχυρούς αυτού του τόπου, να ακολουθεί τους ενόχους ακόμη και στις καταθέσεις τους στην Επιτροπή, ακόμη και στο «εδώλιο»...
«Αέρας» στα πανιά τους...
Κάπου 230 εκατομμύρια ευρώ οφείλουν, αυτή την ώρα, στις τράπεζες τα κόμματα του παραδοσιακού δικομματισμού, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Έχουν δε από το φθινόπωρο του 2011, πάνω από πέντε χρόνια δηλαδή, να καταβάλουν έστω κι ένα ευρώ για την εξυπηρέτηση των δανείων τους. Των δανείων τα οποία εξασφάλιζαν όλως «αντικανονικά», που πάει να πει παράνομα, με δήθεν εγγύηση την κρατική επιχορήγηση τη μέλλουσα να τους καταβληθεί. Πολλαπλώς αξιοποιούμενη δε η ίδια κι απαράλλακτη επιχορήγηση σε διάφορες τράπεζες. Δίχως μάλιστα να είναι στοιχειωδώς «ενήμερες» οι προηγούμενες δανειοδοτήσεις τους. Και ενώ τα «ενδιαφερόμενα» κόμματα (κόμματα εξουσίας τότε) είχαν φροντίσει να νομοθετήσουν, διά της γνωστής βολικής τροπολογίας, την ασυλία, το ακαταδίωκτο των υψηλόβαθμων τραπεζικών στελεχών που, παρανόμως, τους εξασφάλιζαν τη ροή των χρημάτων. Εκείνων που συνέπραξαν στις λαμογιές.
Τα ίδια πάνω - κάτω ισχύουν και για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα ισχυρότερα μάλιστα εξ αυτών. Το ύψος δε των δικών τους δανεικών κι αγύριστων υπερβαίνει σήμερα τα 1,3 δις. Πρόκειται για κείνα τα δάνεια για τα οποία ομολογήθηκε on camera, από διαπρεπή εκπρόσωπο των «μέσων», πως εξασφαλίζονταν με εγγυήσεις του «αέρα». Από τα πολλά εκατομμύρια των megaλοκαναλιών ώς τα λιγότερα σε περιπτώσεις τύπου “Κήρυκα” Χανίων. Ενώ κάποια από τα «μέσα» φρόντιζαν να στήνουν και θυγατρικές εταιρείες - φαντάσματα ως ενδιάμεσες των ανομιών τους. Έτσι ώστε οι τράπεζες να μην «εξασφαλίζονται» στοιχειωδώς και να «κοκκινίζουν» όλο και περισσότερο τα οφειλόμενα. Με σοβαρότατη ευθύνη, εν προκειμένω, και της Τράπεζας της Ελλάδος. Η οποία, καταφανώς, ακύρωσε αυτοβούλως τον ελεγκτικό της ρόλο. Και με τελική συνέπεια να καλείται να πληρώσει και να ξαναπληρώσει τα σπασμένα ο ελληνικός λαός διά των αλλεπάλληλων ανακεφαλαιοποιήσεων.
Οργιαστικές καταστάσεις κακουργηματικών διαστάσεων χωρίς αμφιβολία. Η τριγωνική διαπλοκή σε όλο το ανατριχιαστικό της μεγαλείο. Με κύρια την ευθύνη του ενός των σκελών του τριγώνου βεβαίως, του πολιτικού. Εκείνου που έστελνε το σήμα, που άνοιγε τους δρόμους της ανομίας. Όλ’ αυτά που δείχνουν πεντακάθαρα, στο μερίδιο τουλάχιστον που τους αναλογεί, πώς φτάσαμε ώς εδώ. Με ποιον τρόπο και με ευθύνη τίνων ο ελληνικός λαός καταδικάστηκε στην εξαθλίωση. Πώς και γιατί ζήσαμε τόσα χρόνια οικονομικής καθίζησης και πολιτικής μιζέριας.
Η Εξεταστική Επιτροπή έκανε λοιπόν τη δουλειά της και, απ’ ό,τι φαίνεται, την έκανε καλά. Ο λόγος τώρα στην Ολομέλεια της Βουλής. Πιθανότατα και στους εισαγγελείς...
