Πολύ πιο ήπιος ο Βίκτωρ από την Αριάδνη, δεν μπορείτε να πείτε.
Με καλή ανατροφή ετούτος εδώ, η άλλη παλιοχαρακτήρας, μας καταταλαιπώρησε.
Οκτώ δισεκατομμυριούχοι κατέχουν, λέει, τον μισό πλούτο της Γης.
Πώς σας φαίνεται και τούτο πάλι;
Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε, θα μου πεις.
Και θα με αποστομώσεις.
Η Moodys, ο πολύ-πολύ γνωστός μας οίκος αξιολογήσεων.
Καλείται να πληρώσει πρόστιμο 840 εκατομμυρίων δολαρίων.
Για αξιολογήσεις-μαϊμού!
Κατά τα λοιπά, οι εκθέσεις της καταδικάζουν χώρες και λαούς.
Και στην εξαθλίωση άμα λάχει.
Όπως εδώ σ’ εμάς καλή ώρα, χρόνια τώρα.
Ο καπιταλισμός στην επιθετικότερη μορφή του, πανηλίθιε.
Εντάξει, το ξέρω, επαναλαμβανόμαστε, όμως η ανάγκη βλέπεις.
Για reunion αν το δεις αυτό της Φώφης, καλό ήτανε.
Ο Άκης έλειπε μονάχα.
Όχι πως δεν ήθελε, κάποιο κώλυμα φαίνεται πως είχε ο άνθρωπος.
Και κάτι Γιάννος, Μαντέλης, Τσουκάτος, Παπακωνσταντίνου, κι εκείνοι δεν τα κατάφεραν τελικά, κρίμα.
Κατά τα λοιπά, η αναπαλαίωση της παρακμής.
Ήταν όμως μια πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα.
Και, τι να σας πω, δεν ξέρω αν όντως κερδίζει την παρτίδα ο Λαλιώτης έναντι του Βενιζέλου, όπως λέγεται και γράφεται.
Αν όμως δεν αντιμετωπιστεί η κρίση ταυτότητας και προσανατολισμού του χώρου.
Μηδέν εις το πηλίκον.
Να αποφασίσουν επιτέλους αν είναι Κεντροαριστερά, Κεντροδεξιά ή μήπως, απλώς, αντιΣΥΡΙΖΑ κι όξω απ’ την πόρτα.
Ας το ξεκαθαρίσουν μεταξύ τους.
Κι ας μη μας το πουν.
Όσο για το Ποτάμι του -κατά Σαββόπουλο- Σταύρου και κυρ-Σταύρου και αφέντη τσουτσουλομύτη.
Για κείνον κι αν επείγει η -κατά προτεραιότητα- αποσαφήνιση της φυσιογνωμίας του.
Γιατί αυτό το τωρινό γραμμή πολιτικής σαφήνειας δεν το λες.
Και τούτο, ξέρεις, είναι σημαντικότερο ακόμη κι απ’ το ότι φυλλορροεί σε βουλευτές και σε «συνιστώσες».
Τι τις θέλεις τις δύσκολες λέξεις, πρόεδρε Κυριάκο, αφού σε χαλάνε.
Εντάξει, είπαμε, πλάκα τα πτυχία και η αριστεία κορώνα στο κεφάλι σου.
Όμως εντολοδόχος λέγεται εκείνος που δέχεται την εντολή, όχι αυτός που τη δίνει, πώς να το κάνουμε.
Δεν έχεις ακούσει τον όρο «εντολοδόχος πρωθυπουργός»;
Έχει κάνει κι ο πατέρας σου εντολοδόχος πρωθυπουργός, εκεί το ’89, με τις διερευνητικές.
Αυτόν που δίνει την εντολή τον λες «εντολοδότη».
Ή, ακόμη σωστότερα, εντολέα.
Και μη μας πεις τώρα lapsus linguae και τέτοια.
Απλώς δεν το ήξερες.
Και άλλαξε τον λογογράφο σου με την ευκαιρία, σε εκθέτει.
Το ντου του Λαγού στο σχολείο του Περάματος.
Επικεφαλής «αγανακτισμένων» ομοφρόνων του.
Ντροπή για τη Δημοκρατία μας, για μας όλους.
Αλήθεια, δεν είναι με περιοριστικούς όρους έξω αυτός ή κάνω λάθος;
Αλώθηκε εντέλει και το Ευρωκοινοβούλιο από τη Δεξιά.
Άντε να δούμε πού θα σταματήσουν, έρχονται και διάφορες ευρωπαϊκές εκλογές, γαμώ το.
Και μια και τόφερε η κουβέντα, να τονε χαιρόμαστε τον Ντόναλντ Τραμπ και βοήθειά μας.
Ο οποίος Τραμπ τα ’βαλε με τη Μέρκελ ότι παραχαϊδεύει τους πρόσφυγες.
Τα ’βαλε με το ΝΑΤΟ ως «παρωχημένο», επειδή παραείναι ανεκτικό προς τους τρομοκράτες.
Τα ’βαλε με την Ε.Ε. ως «όχημα» διεκπεραίωσης των γερμανικών συμφερόντων.
Αν και γι’ αυτό το τελευταίο, από μικρό κι από τρελό...
Γενικότερα, «όι-όι, μάνα μου», που λέει κι ο ποιητής.
Ότι ο Κυριάκος και η Φώφη είδαν την απόφαση του ΣτΕ για τα κανάλια ως δικαίωσή τους σε ξεπερνάει.
Όταν τους καταχέρισε κανονικά για την 27χρονη διατήρηση της ανομίας.
Παρά τις αλλεπάλληλες περί του αντιθέτου αποφάσεις του ίδιου του ΣτΕ.
Του Κυριάκου και της Φώφης που -κατά τα άλλα- ορκίζονται στον σεβασμό των δικαστικών αποφάσεων.
Καλά και άγια, παιδιά, τα ρεπορτάζ για τα προβλήματα του ΕΣΥ.
Μπορεί να βοηθούν κιόλας.
Όμως δεν θα ’ταν άραγε καλύτερα, να το βλέπαμε το πράμα συγκριτικά;
Πώς ήταν, ας πούμε, η κατάσταση πριν από δύο χρόνια και πώς είναι σήμερα.
Στο ίδιο το ερευνώμενο νοσοκομείο, στην ίδια την ερευνώμενη κλινική.
Ε, από κει και πέρα, πες και τα σημερινά στραβά κι ανάποδα.
Και κατακεραύνωσέ τα άμα γουστάρεις.
Διαφορετικά δεν κάνουμε τίποτα, σπέκουλα φτηνή μονάχα.
Περιμένοντας την τελική απόφαση για τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς.
Ε, ναι, είμαστε υπερήφανοι για τη Δικαιοσύνη μας.
Και ελπίζω να εξακολουθήσουμε να είμαστε.
Λοιπόν, καθαρά πράματα, η ιστορία με τον ΔΟΛ και τον Μουλόπουλο χρειάζεται περαιτέρω εξηγήσεις.
Ξάστερες κουβέντες και, προπάντων, πειστικές.
Δικαίωμά του, βεβαίως, του καθενός να πάει όπου θέλει.
Όμως πώς ακριβώς λογαριάζει να συμβάλει στην εξυγίανση του οργανισμού;
Πώς θα τα καταφέρει εκείνος με τις τράπεζες ή και με τυχόν επίδοξους επενδυτές;
Εκεί που οι άλλοι δεν το κατόρθωσαν;
Και πώς ακριβώς προέκυψε ο διορισμός του;
Πού αποβλέπει, με ποιον σκοπό και με ποια τεκμήρια αποτελεσματικότητας;
Γι’ αυτό σου λέω, εξηγήσεις καθαρές, ξάστερες και πειστικές επειγόντως.
Το θολό τοπίο, ξέρεις, δίνει λαβή για παρεξηγήσεις, απολύτως δικαιολογημένα δε.
Πολιτικές παρεξηγήσεις πολύ υψηλού ρίσκου.
Που αν αφορούσαν μονάχα ένα πρόσωπο, το όποιο πρόσωπο, λίγο το κακό.
Αλλά βλέπεις δεν...
