Η ΕΠΟΧΗ
Παγίδες χρόνου...
[...] Ο μύχιος φόβος του «συστήματος Σόιμπλε» δεν είναι αυτός που επικαλούνται, ότι, δηλαδή, αν εγκαταλειφθούν οι πολιτικές της δημοσιονομικής πειθαρχίας, η ευρωζωνική οικονομία θα εκτροχιαστεί. Είναι ότι η καθήλωση των επιτοκίων κατατρώει τις περιουσίες των μεγαλοκαταθετών, για τους οποίους κυρίως ενδιαφέρονται. Κατά τις εκτιμήσεις της DZ Bank, αν στα τέλη του 2017 ο πληθωρισμός αγγίξει στη Γερμανία το 1,78% και τα επιτόκια δεν αυξηθούν, τα σημερινά 100 ευρώ θα αξίζουν 98,28 ευρώ -και οι γερμανικές καταθέσεις, που φτάνουν σήμερα τα 2,24 τρισ. ευρώ, θα μειωθούν κατά 36 δισ. ευρώ.
Στο «χρονικό άνοιγμα» που δημιούργησε ο Μάριο Ντράγκι επεκτείνοντας το πρόγραμμα «ενέσεων ρευστότητας» στις ευρωζωνικές οικονομίες μέχρι το τέλος του 2017, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε απαντά, όπως το συνηθίζει, με παρελκυστικές κινήσεις που ορθώνουν εμπόδια στην αποτελεσματική εφαρμογή του. Στις συνήθεις πρακτικές του συγκαταλέγονται οι «παγίδες χρόνου», τις οποίες, χάρη στην προϊούσα γερμανοποίηση της Ε.Ε., μπορεί να στήνει στη διαδρομή ανάπτυξης πολιτικών οι οποίες δεν είναι της αρεσκείας του.
Αντιβαίνει στους σχεδιασμούς του κ. Σόιμπλε η προοπτική να μπορέσει η Ελλάδα να επωφεληθεί από την «ανάσα» της ένταξης στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, που προϋπόθεσή της είναι η επιτυχής αξιολόγηση, που αυτή τη στιγμή εμποδίζεται εξαιτίας του «παγώματος» των διαπραγματεύσεων με ευθύνη της Γερμανίας.
Πικρές εμπειρίες
Μια προσφιλής στον κ. Σόιμπλε «παγίδα χρόνου» είναι οι πολύμηνες διαπραγματεύσεις στα όρια της πιστωτικής ασφυξίας. Η Ελλάδα έχει πικρή πείρα επ’ αυτού. Όπως το συνηθίζει, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών «χτυπά» σήμερα, ακριβώς τη στιγμή που η κυβέρνηση επιχειρεί να ιδρύσει εντός της Ε.Ε. «σχέσεις κατανόησης» που θα επιτρέψουν να ξεπεραστεί το αρνητικό κλίμα από το «πάγωμα» των διαπραγματεύσεων: Η «παράλειψη» του Euroworking Group να ορίσει ημερομηνία επιστροφής στην Αθήνα των επικεφαλής των τεχνικών κλιμακίων των θεσμών...
Για να ακολουθήσει, την επόμενη κιόλας ημέρα, Παρασκευή και 13, η ιδέα που ο κ. Σόιμπλε κατέθεσε σε συνέντευξή του στην "Süddeutsche Zeitung", για μετεξέλιξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSM) σε «ευρωπαϊκό ΔΝΤ», με την ευθύνη της εκπόνησης των μελετών βιωσιμότητας χρέους για τα κράτη - μέλη που ζητούν οικονομική βοήθεια. Ανοίγει έτσι ένα παράθυρο αποχώρησης του ΔΝΤ από την Ευρώπη και την Ελλάδα, κλείνει, όμως, ερμητικά κάθε οδό διαφυγής από την προοπτική μιας «νέας τάξης» πραγμάτων, σε μια Ευρωζώνη με μια Κομισιόν «περιορισμένης ευθύνης» και υπό γερμανικής εμπνεύσεως και εφαρμογής κανόνες σιδηράς δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Η ιδέα μπορεί να μην ευοδωθεί. Μπορεί, όμως, κάλλιστα, αν έστω γίνει αποδεκτό να τεθεί άμεσα προς συζήτηση μεταξύ των εμπλεκομένων, να αποδειχθεί «παγίδα χρόνου» για τις προσπάθειες να απεμπλακεί η Ελλάδα από τα αδιέξοδα που μαστίζουν την Ευρώπη. Η κυβέρνηση οφείλει να επιδείξει μεγάλη προσοχή.
* Απόσπασμα ευρύτερου κειμένου του Κωστή Γιούργου, 16.1.2017
