Τέλος εποχής και τυπικά για το ιστορικότερο συγκρότημα Τύπου στην Ελλάδα. Οι δανείστριες τράπεζες του ΔΟΛ, μετά την αδυναμία της επιχείρησης να καταβάλει τους εξαμηνιαίους τόκους των δανείων της, ύψους 9,5 εκατ. ευρώ, απαιτούν την ανάληψη της διοίκησης. Είναι ακόμα άγνωστο το μοντέλο της εκκαθάρισης των περιουσιακών στοιχείων (“Βήμα”,“Νέα”, Mega) και το χρονικό διάστημα που θα απαιτηθεί για να ολοκληρωθεί η διαδικασία, χωρίς να είναι ακόμα γνωστό αν όλα αυτά θα εξελίσσονται με τις εφημερίδες του Ομίλου εν λειτουργία, ώστε να μην απαξιωθούν τελείως ως περιουσιακά στοιχεία. Η πιθανότητα να βρεθεί επενδυτής είναι μικρή και αυτό, αν συμβεί, θα απαιτήσει χρόνο και διαβουλεύσεις με τις τράπεζες, καθώς τα χρέη του Ομίλου ξεπερνούν το απαγορευτικό ποσό των 170 εκατ. ευρώ.
ΠΩΣ φτάσαμε σε αυτό το άδοξο τέλος; Ένα τέλος που κραύγαζε ότι πλησιάζει, χωρίς ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί του σκάφους να λαμβάνουν υπόψιν τα σήματα συναγερμού, εν προκειμένω τις κυκλοφοριακές απώλειες των καθημερινών εντύπων.
Δίχως υπερβολή, αυτό που συνέβη στον ΔΟΛ ήταν -στην ουσία- ένας κανιβαλισμός της επιχείρησης από τα μεγαλοστελέχη και τους κολλητούς του αφεντικού. Μεγάλοι μισθοί, πλουσιοπάροχα παράλληλες αμειβόμενες θέσεις στο Mega και πολυθεσίες στο κυβερνητικό σύστημα επί ΠΑΣΟΚ, με ρεκόρ από στέλεχος του Ομίλου που είχε φτάσει τις δέκα (!) -σύμφωνα με υπολογισμούς συναδέλφων του- θέσεις εργασίας ή, επί το ακριβέστερο, θέσεις μισθοδοσίας. Στελέχη άκρως διαπλεκόμενα με το φαύλο πολιτικό σύστημα που ουδόλως νοιάστηκαν ή έκαναν τον κόπο να σχεδιάσουν τις αντιδράσεις του Ομίλου μπροστά στις πολιτικές εξελίξεις και τις εξελίξεις που έφερνε η επανάσταση των επικοινωνιών και της πληροφόρησης.
Η ΑΚΡΙΤΗ υποστήριξη στην απατηλή περίοδο της δήθεν ισχυρής Ελλάδας που πούλησε ο Σημίτης και χάθηκαν περιουσίες στη φούσκα του ελληνικού χρηματιστηρίου ήταν η αρχή. Στη συνέχεια οι επιτελείς του Ομίλου, όμηροι πλέον της διαπλοκής τους, συνέχισαν αγκαζέ με τη φαυλότητα και τη σήψη. Φανατικά υπέρμαχοι του Γ. Παπανδρέου, του Παπαδήμου, του Σαμαρά και του Βενιζέλου, αρνούνταν να δουν τη συγκλονιστική πολιτική μετατόπιση της κοινωνίας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα παράλληλα ηλεκτρονικά τους μέσα καθηλώθηκαν στη μετριότητα από έλλειμμα νεωτερισμών και χρηστικών ευρημάτων.
ΚΑΙ η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η πολιτική αλλαγή, με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Πάλι δεν κατανόησαν τη σημασία της κοινωνικής επιλογής. Θεώρησαν, όπως και ο Σόιμπλε, ότι μια μικρή αριστερή παρένθεση είναι, που θα την πάρει το ποτάμι. Έκαναν λάθος και πάλι. Και μάλιστα αποφάσισαν να συγκρουστούν απ' ευθείας και ανοικτά με την πολιτική εξουσία θεωρώντας ότι, επειδή το έχουν ξανακάνει στο παρελθόν με σημαντικές επιτυχίες, είναι το ίδιο. Δεν κατάλαβαν επίσης, ότι η χρεοκοπία των ελληνικών τραπεζών και η ανακεφαλαιοποίησή τους, που έφερε σαρωτικές αλλαγές στο ιδιοκτησιακό μοντέλο, θα άλλαζε δραματικά το καθεστώς της χορήγησης δανείων ή, πάλι επί το ακριβέστερο, θαλασσοδανείων. Εκεί αυτοί. Μια εβδομάδα μετά τη 48ωρη απεργία που δεν κυκλοφόρησαν “Τα Νέα”, στο “Βήμα της Κυριακής” έβαλαν τίτλο: “Το Βήμα είστε εσείς”! Η απάντηση του αναγνωστικού κοινού ήταν δραματικά σκληρή, καθώς το συγκεκριμένο τεύχος έχασε 17.000 φύλλα σε σχέση με το αμέσως προηγούμενο!
ΕΤΣΙ φτάσαμε στο τέλος. Σανίδα σωτηρίας δεν υπάρχει για το συγκεκριμένο μοντέλο ενημέρωσης. Το αναγνωστικό κοινό συνολικά έχει περιοριστεί δραματικά. Η ελληνική αγορά δεν σηκώνει πλέον τόσες εφημερίδες, και μάλιστα εφημερίδες που δεν έχουν καταφέρει να σχεδιάσουν το νέο υπόδειγμα που θα στηρίζεται στις τολμηρές έρευνες και στις ενδιαφέρουσες αναλύσεις. Η είδηση είναι πλέον άλλου παπά ευαγγέλιο. Ακόμα και η τηλεόραση, και συγκεκριμένα το ελληνικό της δείγμα, διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει τη μάχη της ενημέρωσης on time. Εκτός όμως από τον ΔΟΛ, σοβαρά προβλήματα βιώνει και ο “Ελεύθερος Τύπος”, τα αφεντικά του οποίου κατέθεσαν την προτελευταία μέρα του 2016 αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 106 του Πτωχευτικού Κώδικα.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ δεν είναι καλύτερη στα περισσότερα μαγαζιά του Τύπου, με μοναδική σοβαρή εξαίρεση -μέχρι στιγμής- την “Καθημερινή”. Το “Πρώτο Θέμα” βρίσκεται σε πορεία εκτροχιασμού, αφού η αλαζονεία των νεόκοπων διαπλεκόμενων εκδοτών του συνεχίζεται, παρότι η εφημερίδα τους έχει χάσει το 50% της κυκλοφορίας της, ενώ και αυτή που παρουσιάζει αμφισβητείται έντονα από τους άλλους ανταγωνιστές. Και όλα αυτά με το σύνολο των μέσων να μην είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν τη μισθοδοσία κανονικά και με τις καθυστερήσεις, σε κάποιες περιπτώσεις, να φτάνουν και τους 8 μήνες!
ΑΠΟ την κρίση δεν εξαιρείται και η “Αυγή”. Η κυκλοφορία της είναι απαγορευτικά μικρή καθώς τα 30.000 μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν συγκινούνται ούτε νιώθουν την ανάγκη να ενημερωθούν με τον πλέον έγκυρο τρόπο. Είναι πολιτική υποχρέωση της ιδιοκτησίας, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, να ασχοληθεί επιτέλους σοβαρά με το πρόβλημα και να σταματήσουν όλοι να το κρύβουν κάτω από το χαλί. Και όσοι νομίζουν ότι, εκτός από τα μέλη του κόμματος, έχουν υποχρέωση και τα στελέχη της εφημερίδας να αναζητήσουν να κατακτήσουν και να παρουσιάσουν όλα όσα χρειάζεται μια σύγχρονη εφημερίδα γνώμης, ας το απαιτήσουν για να μετρηθεί επιτέλους και ο βαθμός ευθύνης. Η παλαιοσοσιαλιστική πραγματικότητα, δηλαδή, “εμείς κάνουμε πως εργαζόμαστε, διότι εσείς κάνετε πως μας πληρώνετε”, και αντιστρόφως, είναι πλέον εκτός τόπου και χρόνου.
