Η κατ' εξακολούθηση παρασκηνιακή συνεργασία Σόιμπλε - Τόμσεν έχει φανερό στόχο να καθυστερήσει την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης μέχρι το τέλος της άνοιξης. Μια τέτοια εξέλιξη, αφενός θα τορπιλίσει τη συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, αφετέρου θα επαναφέρει τη χρηματοδοτική πίεση (και την τραπεζική αναταραχή) επειδή τότε θα λήξουν και θα πρέπει να αποπληρωθούν ελληνικά ομόλογα. Όπως, μάλιστα, αποκάλυψε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, οι εκπρόσωποι των δανειστών είχαν συμφωνήσει, εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο να διατεθούν τα όποια πλεονάζοντα έσοδα από την είσπραξη του ΦΠΑ σε «ανάγκες πέραν των συμφωνημένων».
ΜΕ ΛΙΓΑ λόγια, το σχέδιο του Γερμανού υπουργού οικονομικών για αποβολή της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ, φαίνεται -εκ των κινήσεών του- ότι παραμένει ενεργό και ότι θεωρείται -μέχρι στιγμής- αβαντάζ για τη γερμανική Δεξιά, στην προεκλογική περίοδο στην οποία εισέρχεται η χώρα. Όμως στην πολιτική, δεν είναι εύκολο να προγραμματίζεις με ασφάλεια για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Η παγκόσμια σκακιέρα όπως τη γνωρίζαμε, ολοκλήρωσε τον κύκλο της και ξαναστήνεται από την αρχή. Οι ανησυχίες στην Ευρώπη, και ιδιαίτερα στην ηγεμονεύουσα Γερμανία, είναι μεγάλες και εκφράστηκαν μάλιστα πρόσφατα και από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος υποστήριξε πως η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ ενέχει κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία, όπως τόνισε μιλώντας στο Συμβούλιο Σταθερότητας της Γερμανίας, στο οποίο συμμετέχουν τόσο ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι όσο και στελέχη κυβερνήσεων των κρατιδίων.
ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ του γερμανικού περιοδικού “Der Spiegel”, διατυπώνεται η εκτίμηση ότι η επιφυλακτικότητα του ΔΝΤ για τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα εστιάζεται στα όσα ο Ντόναλντ Τραμπ έχει εκφράσει απέναντι σε διεθνείς οργανισμούς και πολυμερείς συμφωνίες και μάλιστα, κατά το γερμανικό περιοδικό, δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο ο νέος Αμερικανός πρόεδρος να απορρίψει τη συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα. Μέχρι στιγμής, οι αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες οικονομίες (μέλη του ΔΝΤ) βλέπουν με σκεπτικισμό την ενεργοποίηση του Ταμείου στην Ελλάδα, με το επιχείρημα ότι η Ευρώπη είναι αρκετά πλούσια για να λύσει μόνη της το πρόβλημα.
ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ με τα σημερινά δεδομένα ότι, αν τελικά το ΔΝΤ αποφασίσει να συμμετέχει στο πρόγραμμα, όπως φαίνεται να επιθυμεί η Γερμανία, η Αθήνα θα βρεθεί μπροστά στον εκβιασμό να υιοθετήσει από τώρα νέα μέτρα, ύψους 4,55 δισ. ευρώ ή να τινάξει στον αέρα το πρόγραμμα χρηματοδότησης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Αν πάλι το Ταμείο αποφασίσει οριστικά να μη συμμετέχει στο ελληνικό πρόγραμμα, τότε αυτό (το πρόγραμμα) θα πρέπει να ξαναγραφεί από την αρχή, χωρίς την πρόβλεψη για συμμετοχή του ΔΝΤ και να εγκριθεί εκ νέου από τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, ακόμη και αν η Ελλάδα έχει καταφέρει να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. Το πρόβλημα για τη γερμανική Δεξιά είναι ότι το ελληνικό ζήτημα πρέπει να κριθεί πριν από τις κρίσιμες για το μέλλον της Ευρώπης εκλογές στην Ολλανδία και, κυρίως, στη Γαλλία. Μια μεγάλη αναταραχή από την εγκατάλειψη της Ελλάδας νωρίτερα, θα έχει κρίσιμες παρενέργειες για την ταραχώδη περίοδο που διανύει η Ε.Ε., με ευθύνη της Γερμανίας.
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να θυμίσουμε, ότι ο νέος Αμερικανός πρόεδρος, ενώ δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον κ. Πούτιν, ήταν ευθύς και όσον αφορά την περιφρόνησή του για τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, περιγράφοντας τις πολιτικές της για το προσφυγικό ως «παλαβές». Και οι αντίπαλοι των ΗΠΑ κατά τον Τραμπ δεν ευρίσκονται τόσο στο στρατιωτικό πεδίο (Ρωσία) όσο στο οικονομικό (Κίνα και Γερμανία). Στο Βερολίνο και το Παρίσι επικρατεί ανησυχία ότι ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να προσπαθήσει να βοηθήσει την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά και κυρίως τη Μαρίν Λεπέν. Σε μια τέτοια περίπτωση, το Κρεμλίνο και ο Λευκός Οίκος θα εργάζονταν από κοινού για την ήττα της Γερμανίδας καγκελάριου και την απόκρουση των φιλοδοξιών της να αναλάβει εργολαβικά η Γερμανία τις κινήσεις για την απομόνωση της Μόσχας εκ μέρους της Ε.Ε. Στην κατεύθυνση αυτή είχε δώσει πράσινο φως στο Βερολίνο ο απερχόμενος πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα, εκπροσωπώντας το βαθύ σύστημα των ΗΠΑ.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Από τη στάση της γερμανικής Δεξιάς (και την ανοχή του SPD;) απέναντι στην Ελλάδα, δεν θα κριθεί μόνον το μέλλον της δικής μας χώρας αλλά και της Ευρώπης συνολικά, μη εξαιρουμένης της Γερμανίας. Αποδοχή των σχεδίων Σόιμπλε για την Ελλάδα θα σημάνει την ενίσχυση των διαλυτικών τάσεων στην Ε.Ε., πριν στηθεί η παγκόσμια σκακιέρα. Αν τα γερμανικά πολιτικά και οικονομικά κέντρα της Γερμανίας επιτρέψουν στον δογματικό Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να προχωρήσει τους συγκεκριμένους σχεδιασμούς, θα φέρουν τεράστιες και ιστορικές ευθύνες. Όπως τεράστιες ευθύνες θα έχει και το Παρίσι, που είναι ο συνεγγυητής της ενότητας της Ε.Ε. Το ελληνικό ζήτημα πρέπει να επιλυθεί τώρα, όχι μόνο για λόγους δικαιοσύνης και αλληλεγγύης αλλά και διότι από την επίλυσή του δεν κρίνεται το μέλλον μιας χώρας, αλλά της Ε.Ε. συνολικά. Χαρακτηριστική ήταν η δημόσια ανησυχία - διαφωνία του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών απέναντι στα σχέδια Σόιμπλε για την Ελλάδα.
