Ο Γάλλος πρόεδρος, ο αρμόδιος επίτροπος για το ελληνικό πρόγραμμα, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών και ο πρόεδρος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών με σειρά δημόσιων δηλώσεων στήριξαν την απόφαση της κυβέρνησης να χορηγήσει την εφάπαξ 13η σύνταξη στους χαμηλοσυνταξιούχους και να ανακοινώσει μέτρα ελάφρυνσης κοινωνικών ομάδων που έχουν πληγεί από την κρίση.
Στάθηκαν απέναντι στη γερμανική απόφαση να μπλοκάρει προσωρινά την εφαρμογή των βραχυπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Απάντησαν δημόσια στις προκλητικές θέσεις του ΔΝΤ και ζήτησαν να μειωθούν τα υπερβολικά πλεονάσματα για τα έτη μετά το 2019. Επιπλέον ο Φρανσουά Ολάντ προέτρεψε σε επιπλέον απομείωση του χρέους και ο Πιέρ Μοσκοβισί “κάρφωσε” τον Β. Σόιμπλε ότι ήταν ο μόνος που αντιδρά, και μάλιστα κατά παράβαση των συμφωνιών.
Την ώρα λοιπόν που ο πρωθυπουργός με διαδοχικές συναντήσεις και επαφές με Ευρωπαίους ηγέτες έδινε μάχη για το αυτονόητο δίκαιο της χώρας, στη Βουλή εξελισσόταν μια άλλη λυσσαλέα μάχη, αυτή τη φορά για να ψηφιστούν αυτά που αποφάσισε η εκλεγμένη κυβέρνηση.
Με ποιους; Με τα κόμματα και τους βουλευτές που από το βήμα της Βουλής από τη μια αποδέχθηκαν το ανθελληνικό και αντικοινωνικό αφήγημα των σκληρών του Βερολίνου, ότι η κυβέρνηση είναι “επικίνδυνη”, “πρέπει να πέσει”, “καταστρέφει τη χώρα” και άλλα πολλά, και από την άλλη τιμωρούσαν τους χαμηλοσυνταξιούχους επειδή έτσι θέλουν η γερμανική κυβέρνηση και η εκλογική τους στρατηγική. Η Ν.Δ., το Ποτάμι και η Ένωση Κεντρώων απέδειξαν ότι τα ψέματα και τα επικοινωνιακά τρικ για να αποκρύψουν τις πραγματικές προθέσεις τους έχουν κοντά ποδάρια και όταν μπαίνει το δίλημμα “πολίτες ή δανειστές”, η απάντηση είναι μονότονη. Δανειστές! Ειδική περίπτωση το ΠΑΣΟΚ, που ψήφισε μεν τα μέτρα για τους χαμηλοσυνταξιούχους, αποδεχόμενο όμως τη ρητορική της Ν.Δ.
Απλώς, όπως αποδείχθηκε περίτρανα, όσοι τιμώρησαν τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους νησιώτες μπορεί με τη στάση τους να σκόρπισαν χαμόγελα στο κτήριο της Wilhemstrasse 97, αλλά έθεσαν τον εαυτό τους στη σκληρή κρίση των πολιτών, στους οποίους είναι πλέον όχι απλώς έκθετοι, αλλά υπόλογοι!
