Οι προσεισμικές δονήσεις για την ευρωπαϊκή Βαβέλ, όπως έχει καταντήσει η Ένωση, είναι προγραμματισμένες για την Κυριακή το βράδυ. Με το που θα κλείσουν οι κάλπες στην Ιταλία και βγουν τα πρώτα exit polls, όλοι θα ξενυχτήσουν ώστε τη Δευτέρα το πρωί, όταν ανοίξει η αγορά, να είναι έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. Φυσικά, στην περίπτωση που επικρατήσει το “Όχι”, τα πράγματα θα δυσκολέψουν αφάνταστα, καθώς ο Ιταλός πρωθυπουργός αποφάσισε να ρίξει τη δύσκολη ζαριά λέγοντας ότι, αν κερδίσει το “όχι” στις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις, αυτός θα παραιτηθεί και θα πάει σπίτι του! Δεν μπορεί να ξέρει κανείς ποια είναι η ντρίμπλα για να μείνει ο Ρέντζι στο πόστο του αφού μετά από αυτόν και το κόμμα του, υπάρχει το χάος του Γκρίλο.
ΟΙ ΙΤΑΛΙΚΕΣ τράπεζες έχουν στα βιβλία τους 360 δισ. ευρώ προβληματικών δανείων, έναντι 225 δισ. ευρώ κεφαλαίου, μετά τις διαδοχικές αποτυχίες ρυθμιστών και κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν το υπερμέγεθες χρηματοπιστωτικό σύστημα του οποίου η κερδοφορία αδυνάτισε από τη στάσιμη οικονομία και παροξύνθηκε από απατηλές χρηματοδοτήσεις σε διάφορους οργανισμούς. Την ίδια ώρα οι μακροχρόνιες συνέπειες μπορεί να είναι δραματικές, με το χειρότερο σενάριο να κάνει λόγο για κατάρρευση ολόκληρης της Ευρωζώνης. Η αναταραχή είχε ξεκινήσει πολύ πριν από το δημοψήφισμα με τους αποταμιευτές να τρέχουν να σώσουν τις καταθέσεις τους από τον κίνδυνο κουρέματος. Γι' αυτό ο συντηρητικός Γερμανός πολιτικός τάχθηκε υπέρ του Ρέντζι. Όχι γιατί τρέφει κάποια ιδιαίτερη εκτίμηση γι' αυτόν, αλλά διότι ελπίζει να μην προστεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το ελληνικό χρέος και το οξύ, θεόρατο πρόβλημα της ιταλικής οικονομίας.
Η Ε.Ε. όμως έχει μπει για τα καλά σε ένα παρατεταμένο, εξαιρετικά δύσκολο τεστ κοπώσεως και η δομή της Ένωσης, που δεν επιτρέπει ταχύτητα στη λήψη των αποφάσεων, πολλαπλασιάζει τους κινδύνους των ατυχημάτων. Το ντόμινο είναι στημένο και, όταν πέσει το πρώτο πλακάκι, θα ακολουθήσουν και άλλα. Καθώς μάλιστα δέσποζε το ιταλικό δημοψήφισμα, είχε ξεχαστεί ή υποβαθμιστεί από τα ΜΜΕ ο σημερινός επαναληπτικός δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία. Η αναμέτρηση αφορά τον ακροδεξιό Norbert Hofer και τον «πράσινο» Alexander Van der Bellen. Στις εκλογές που ακυρώθηκαν από το δικαστήριο ο υποψήφιος όλων των δημοκρατικών δυνάμεων είχε επικρατήσει με μικρή διαφορά 50,3% έναντι 49,7%. Η ακύρωση των εκλογών εξέπληξε το ευρωπαϊκό σύστημα, που θεώρησε τη δικαστική πράξη άκρως πολιτική παρέμβαση! Αν σήμερα τη νίκη αποσπάσει ο ακροδεξιός Hofer, το ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού θα φουντώσει.
ΚΑΙ ΑΥΤΟ το ρεύμα μπορεί να γίνει ασυγκράτητα ορμητικό αν στις προσεχείς εκλογές του Μαρτίου στην Ολλανδία σαρώσει τις κατεστημένες συστημικές δυνάμεις το κόμμα του ακροδεξιού ρατσιστή Γκέερτ Βίλντερς, που είναι σταθερά πρώτο στις δημοσκοπήσεις, με μικρά ακροδεξιά και ευρωφοβικά κόμματα να εμφανίζονται στον εκλογικό χάρτη. Όμως, εκτός από την πολιτική έκρηξη, η Ολλανδία κρύβει στα σπλάχνα της σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Το 80% των ενυπόθηκων δανείων είναι εγγυημένα από το Δημόσιο - οπότε, εάν οι πολίτες δεν πληρώνουν τις δόσεις τους, τότε είναι υποχρεωμένο το κράτος να τις αναλαμβάνει: μία πραγματική βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της οικονομίας της χώρας. Η Ολλανδία αντιμετωπίζει επίσης τεράστια προβλήματα - ειδικά στον τομέα της ακίνητης περιουσίας. Στα τέλη του 2000 το συνολικό χρέος των νοικοκυριών της ήταν της τάξης των 440 δισ. ευρώ - φτάνοντας μερικά χρόνια αργότερα, τέλη του 2008, στα 770 δισ. ευρώ. Η μέση ετήσια αύξηση του συγκεκριμένου χρέους υπολογίζεται στο 7%, που σημαίνει ότι η βόμβα αγγίζει το τρισεκατομμύριο.
ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ με τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία στις αρχές Μαΐου, όπου η εμφάνιση στον τελικό για τη Μαρί Λεπέν θεωρείται από όλους δεδομένη; Η νίκη του Φιγιόν ο οποίος παρουσίασε ένα σαφώς νεοφιλελεύθερο για τα γαλλικά δεδομένα πρόγραμμα, προκάλεσε ανακούφιση στα ευρωπαϊκά ιερατεία διότι νομίζουν ότι με αυτόν η προεδρία δεν μπορεί να διεκδικηθεί από την Λεπέν. Μέγα λάθος, σημειώνει ο Ζακ Ατταλί και εξηγεί: “Οι Γάλλοι γνωρίζουν ότι, αν αυτό το πρόγραμμα ή ο πολιτικός που εξελέγη από τη Δεξιά δεν τους ταιριάζει, θα μπορούν -αφού δεν υπάρχει αξιόπιστος υποψήφιος στην Αριστερά- να ψηφίσουν αυτή που τους υπόσχεται ότι θα τους προστατεύσει από τα πάντα: από τους μετανάστες, από τις απολύσεις, από τους τρομοκράτες, από τους πολιτικούς. Τη Μαρίν Λεπέν”. Υπάρχει αξιόπιστος υποψήφιος από την Κεντροαριστερά; Με τον Φρανσουά Ολάντ να αποχωρεί -ουσιαστικά- ντροπιασμένος, τον Βαλς να μην έχει ειδικό βάρος και τον Σόιμπλε να ψηφίζει Φιγιόν, ε, όλα είναι πιθανά.
ΟΠΟΤΕ, αγαπητέ μας Βόλφγκανγκ, μέχρι να φτάσει η Γερμανία στις δικές της εκλογές το φθινόπωρο, μπορεί -ξέρεις- να μην υπάρχει Ε.Ε. ή αυτό που θα υπάρχει να είναι το φάντασμά της. Δεν ξέρουμε μάλιστα αν μέχρι τότε θα είστε υπουργός. Αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει ότι το πείραμα της Ενωμένης Ευρώπης κινδυνεύει και αυτό συμβαίνει με ευθύνη της Γερμανίας, που μοιάζει ιστορικά αμετανόητη και ρεβανσιστική!
