Η νίκη του Τραμπ για το εσωτερικό της Αμερικής συνεπάγεται με καλωσόρισμα στην «έρημο του αυταρχικού ή ολοκληρωτικού καπιταλισμού» και για τον υπόλοιπο κόσμο ως «την αρχή του τέλους του δόγματος του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης» μαζί με το Brexit επεσήμανε ο κ. Δουζίνας.
Επιχειρώντας να εξηγήσει το φαινόμενο που όπως είπε δεν αποτελεί μια αμερικάνικη ιδιαιτερότητα αλλά χαρακτηριστικό της ευρύτερης πολιτικής σκηνής αναφέρθηκε σε 4 ημερομηνίες σταθμούς:
Οι τέσσερεις ημερομηνίες - σταθμοί της παγκοσμιοποίησης
Το 1989 με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ανακοινώθηκε με μεγάλο ενθουσιασμό, η νέα παγκόσμια τάξη, φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη στο χώρο της οικονομίας, με την απελευθέρωση των χρηματοπιστωτικών αγορών, ελεύθερο εμπόριο παντού και κοσμοπολιτισμός, πολιτικός φιλελευθερισμός, στο επίπεδο των θεσμών.
Σε κοινωνικολογική βάση αυτό το σχέδιο είχε μεν το άνοιγμα των αγορών για την ελεύθερη κίνηση του κεφαλαίου και όχι των αγορών, οδήγησε μια μεσαία τάξη στη Σαγκάη, την Ινδία και το Σάο Πάολο της Βραζιλίας να γίνει αρκετά πλούσια αλλά παράλληλα κατέστρεψε θέσεις εργασίας στον δυτικό κόσμο και άρχισε η φτωχοποίηση των εργαζομένων στη βιομηχανία και τη μεγάλη αύξηση των ανισοτήτων.
Από το 1989 ως το 2008 έχουμε την πρώτη μεγάλη κρίση, αυτή που ως σήμερα ζούμε. Απάντηση σε αυτή την κρίση έρχεται το 2011 με τις μεγάλες καταλήψεις στην Ευρώπη και το Occupy στην Αμερική και είναι η πρώτη λαϊκή εξέγερση στην κρίση σαν απάντηση στα αποτελέσματα του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης. Από την πρώτη απάντηση στην κρίση βγαίνει ο Σάντερς, ο Κόρμπιν στην Βρετανία και ο ΣΥΡΙΖΑ, η αριστερή λαική απάντηση στην κρίση. Το 2016 έρχεται η δεξιά απάντηση στην κρίση, το Brexit και ο Τραμπ.
Με αυτή την έννοια «ο απομονωτισμός και ο προστατευτισμός» που στη ρητορική του υποστήριξε ο Τραμπ αλλάζει το αφήγημα της αμερικάνικης πολιτικής και βάζει τέρμα στην εποχή από το 1989 – 2008 συμπέρανε ο κ. Δουζίνας.
Δεν είναι ιδιαίτερο αμερικάνικο φαινόμενο, αλλά όλης της Ευρώπης
Ως ένα χαρακτηριστικό της γενικότερης πολιτικής σκηνής όπως σκιαγραφείται στις μέρες μας και όχι μια αμερικάνικη ιδιαιτερότητα αναφέρθηκε στη νίκη του Τραμπ, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνοντας ότι:
«Υπάρχουν δύο πολιτικές, η μία είναι business as usual Κλίντον, Κάμερον και η άλλη είναι πως θα εκφράσουμε την εξέγερση αυτού του κόσμου, ο ένας είναι ο αριστερός ο τρόπος της κοινωνικής δικαιοσύνης όπως αυτός του ΣΥΡΙΖΑ και ο άλλος ο δεξιός. Απλώς, ο Τραμπ είναι απλώς ένα καρτούν του Disney, δεν υπάρχει αμερικάνικη ιδιαιτερότητα.»
Επίσης σε μια προσπάθεια διερεύνησης θετικών σημείων από το γεγονός της εκλογικής νίκης του Τραμπ, ο κ. Δουζίνας εστίασε κυρίως σε δύο σημεία από το πρόγραμμά του, φυσικά, μένει να δούμε βέβαια αν θα πραγματοποιηθούν. "Την εναντίωση στην “TTIP που όλη η ευρωπαϊκή Αριστερά έβαλε στο στόχαστρο, καθώς θεώρησε ότι αποτελεί την πλήρη ιδιωτικοποίηση των κρατών και των υπηρεσιών στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο” καθώς και την μετατόπιση στην εξωτερική πολιτική από την ψυχροπολεμική διάσταση που την διατρέχει. «Ο Τραμπ είπε ότι πρέπει να σταματήσει να θέτει τη Ρωσία, ως αντίπαλο της αλλά τον ISIS και αυτό θα είναι κάτι θετικό. Σε σχέση με τη Συρία προχωρούσαμε σε τρίτο ψυχρό πόλεμο και αυτό το σταματάει” σημείωσε.
Επιπλέον ο κ. Δουζίνας υπογράμμισε ότι ενισχύεται ο ρόλος της Ελλάδας ως πόλου σταθερότητας στην περιοχή: Όσα είπε ο Τραμπ πάνε ενάντια στο αμυντικό δόγμα της αμερικανικής πολιτικής ως το ρόλο του σερίφη σε όλη τη γη και το οικονομικό δόγμα του νεοφιλελευθερισμού. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα γίνουν όλα αυτά, αλλά η αβεβαιότητα αυτή που έχει δημιουργηθεί αυξάνει εξαιρετικά το συνολικό κεφάλαιο της Ελλάδας ως πόλο σταθερότητας στην περιοχή.
Αναφορικά με την επίσκεψη Ομπάμα σε Ελλάδα και Γερμανία σημείωσε ότι παραμένει "εξαιρετικά σημαντική" και αποτελεί μια τεράστια διπλωματική επιτυχία της κυβέρνησης.
«Η αυτάρεσκη αλαζονεία των ελίτ»: στο όνομα του λαϊκισμού εξορκίζουν τον εχθρό λαό
Μια άλλη οπτική σε μια προσπάθεια διερεύνησης των αιτιών της ανόδου του Τραμπ στην Αμερική έθεσε ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Καθημερινή», Πέτρος Παπακωνσταντίνου καθώς εστίασε στο πρόβλημα των ελιτ, πιο συγκεκριμένα για την «αυτάρεσκη αλαζονεία» τους, όπως χαρακτηριστικά είπε, εξηγώντας το διπλό ζήτημα που αναδείχθηκε από το αποτέλεσμα των αμερικάνικων εκλογών αναφορικά με τις ελίτ και την περιφρόνηση που διακατέχονται για την άποψη των λαϊκών στρωμάτων, που υποτίθεται ότι εκφράζουν. Όπως αυτή αναδείχθηκε, από την επιλογή της κ. Κλίντον, μίας κατεξοχήν εκπροσώπου του κατεστημένου, για να τους εκπροσωπήσει, σε αντίθεση με μια αμερικάνικη κοινωνία που διψούσε για αλλαγή, κάτι που ανέδειξε η υποψηφιότητα του κ. Σάντερς.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου ανέφερε τι εκφράζει η κ. Κλίντον η οποία που πριν γίνει πολιτικός ήταν επί 8 χρόνια αμειβόμενο στέλεχος στο Δ.Σ. της εταιρείας Wall mark από πού έχει κατασυντρίψει τα συνδικάτα, τα μεροκάματα και τα δικαιώματα. Μετά έπαιρνε 225.000 για κάθε ομιλία της από την Goldman Sachs που ήταν στον πυρήνα της κρίσης, της φούσκας της Wall Street και της ελληνικής κρίσης. Αυτόν τον άνθρωπο που πιο κατεστημένος πεθαίνεις τον έβγαλαν να εκπροσωπήσει τους Δημοκρατικούς που ήταν παραδοσιακά το κόμμα των μειονοτήτων και της βιομηχανική εργατικής τάξης της Αμερικής, τα συνδικάτα κ.α.»
Την ίδια ώρα η υποψήφια των Δημοκρατικών, στα πλαίσια της προεκλογικής της εκστρατείας εκφράζεται με υποτιμητικούς όρους για τα ίδια τα λαϊκά στρώματα αποκαλώντας τους ψηφοφόρους του Τραμπ ως ένα «κουβά αξιοθρήνητων» που στα αυτιά τους μεταφράζεται και ως ένα «κουβά ζώων».
Την αντιδημοκρατική διάσταση που εμπεριέχει αυτή η περιφρόνηση των λαϊκών στρωμάτων εξήγησε ο κ. Παπακωνσταντίνου: «Δηλαδή στο όνομα να εξορκίσουμε τον λαϊκισμό εξορκίζουμε τον εχθρό λαό» τον οποίο δεν μπορούμε πλέον να εμπιστευόμαστε και κατά συνέπεια να μην κάνουμε πλέον π.χ. δημοψηφίσματα, οι εκλογές.
Κατ. Μπρέγιαννη
