Στον σκληρό πυρήνα της εφαρμογής του Μνημονίου έχει εισέλθει η κυβέρνηση, καθώς μόνο σε δύο μήνες επιχειρεί να ικανοποιήσει δεσμεύσεις τριών ετών. Η εσωτερική υποτίμηση, που αποτελεί τη βάση των επιδιώξεων της τρόικας, προϋποθέτει πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, που λειτουργούσε αναδιανεμητικά υπέρ των ασθενέστερων. Για να επιτευχθεί αυτό, επιβάλλεται η παράκαμψη των "αγκυλώσεων" του δημοκρατικού κράτους δικαίου. Η νομοθέτηση ορισμένων μέτρων με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, η κατάργηση θέσεων στο Δημόσιο με υπουργική απόφαση, η δυσφήμιση συνταγματικών δικαιωμάτων, όπως η νομιμότητα, που αντιμετωπίζεται ως ταμπού που καταργείται, είναι μερικές από τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις που προωθούν ακόμη πιο αυταρχική ερμηνεία του δόγματος "υπεράνω όλων η σωτηρία της πατρίδος".
***
Η επίσκεψη Σαμαρά στην Ουάσιγκτον επιβεβαιώνει πόσο κοστίζει στην Ελλάδα η πρόσδεσή της οικονομικά στο άρμα του γερμανικού φιλελευθερισμού και γεωπολιτικά με το ένα πόδι στο Βερολίνο και με το άλλο στις ΗΠΑ. Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να αναζητεί φίλους και συμμάχους, κατά προτεραιότητα στον ευρωπαϊκό περίγυρο, ώστε να ισχυροποιεί τη διεθνή θέση της. Η παρούσα κυβέρνηση σύρεται από προστάτη σε προστάτη ως υπάκουος μαθητής. Κι αυτή η υποτελής τάση επιχειρείται να δικαιολογηθεί από τη δυσμενή οικονομική κατάσταση της χώρας. Αλλά είναι η υποτέλεια που έσυρε τη χώρα δέσμια στην τρόικα κι αναπαράγει τον φαύλο κύκλο λιτότητα - ανεργία - εθνική ταπείνωση.
Οι διαφορές του Ομπάμα με τη Μέρκελ είναι γνωστές. Δεν υπάρχει όμως αυτόματος πιλότος που θα αλλάξει την πορεία της γερμανικής πολιτικής. Είναι οι εσωτερικοί πολιτικοί - κοινωνικοί συσχετισμοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση που πρωτίστως μπορούν να επηρεάσουν και να ανατρέψουν την πολιτική της ακραίας "ανταγωνιστικής λιτότητας". Η ελληνική κυβέρνηση έχει επιλέξει να βρίσκεται στο πλευρό των κυρίαρχων που επιβάλλουν την ευρωλιτότητα.
***
Το πρόβλημα της Ελλάδος είναι, λοιπόν, πρωτίστως πολιτικό. Και μόνον η ανατροπή των υφιστάμενων πολιτικών συσχετισμών, η αντιστοίχιση των κοινωνικών με τις πολιτικές εξελίξεις, μπορεί να ανοίξει μια χαραμάδα προοπτικής για τον λαό και ιδιαίτερα τη νεολαία. Αυτό το καλοκαίρι η πρωτοφανής σε βιαιότητα μνημονιακή επίθεση ενεργοποιεί πολιτικά και πάλι τη λαϊκή απόγνωση. Το "πείραμα ΕΡΤ" υπήρξε η αρχή. Ακολουθούν "νέες ΕΡΤ", καθώς η διαθεσιμότητα και οι απολύσεις οδηγούν στη διάλυση ολόκληρους τομείς κοινωνικών υπηρεσιών όπως σχολεία, νοσοκομεία αλλά και επικοινωνιακή πρόνοια στους δήμους.
Το κυβερνητικό μπλοκ εμφανίζεται με επίφοβη συνοχή. Επί τρικομματικής κυβέρνησης, το σχήμα της συνεδρίασης των τριών πολιτικών αρχηγών αποτελούσε το κέντρο λήψης "των τελικών αποφάσεων". Σήμερα το κέντρο αυτό έχει καταληφθεί εξ ολοκλήρου από τον πρωθυπουργό. Σαμαράς και Βενιζέλος φοβούνται να αποδώσουν στους βουλευτές τους τις συνταγματικές αρμοδιότητές τους αλλά και μεταξύ τους, παρ' ότι πολιτικά συμφωνούν, μοιάζουν ως παράγοντες διαφορετικών κυβερνήσεων. Ο Σαμαράς πήγε χωρίς τον Βενιζέλο στις ΗΠΑ, παρ' ότι συναντήθηκε με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών. Ο Βενιζέλος επαναλαμβάνει (για να πεισθεί...) ότι χρειάζεται "νέα εθνική συμφωνία", που η σύνταξή της αναβάλλεται τώρα για τη ΔΕΘ. Μπορεί να αποδειχθεί το προεκλογικό μανιφέστο των κυβερνητικών εταίρων. Και οι δυο τους εναποθέτουν τις ελπίδες τους στη Μέρκελ μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, δεν θέτουν θέμα νέου κουρέματος, ενώ τα μηνύματα είναι εξαιρετικά αποθαρρυντικά για μια τέτοια άμεση εξέλιξη.
***
Μέσα σε ένα τόσο εκρηκτικό κοινωνικό περιβάλλον, ρευστό εσωτερικό πολιτικό τοπίο και αβέβαιο διεθνές με τον αρχόμενο νέο κύκλο οικονομικής κρίσης, Σαμαράς και Βενιζέλος είναι εύλογο να φοβούνται τις εκλογές όπως ο διάβολος το λιβάνι. Ιδιαίτερα ο Σαμαράς θέλει να προεδρεύσει στην Ε.Ε. κατά πρώτο εξάμηνο φέτος, ακόμη κι αν γνωρίζει ότι η εκλογική διάσωσή του δεν μπορεί να είναι εισαγόμενη κι ότι δεν πρόκειται να κερδίσει στην παράταση.
Σαμαράς και Βενιζέλος οργανώνουν παρατεταμένο εμφυλιοπολεμικό προεκλογικό κλίμα, με αιχμή τη θεωρία των δύο άκρων και μοναδική επιδίωξη τη δυσφήμιση του ΣΥΡΙΖΑ. Ένας τέτοιος σχεδιασμός κινείται στην κόψη του ξυραφιού... Επίσης είναι πιθανόν να σχεδιάζουν και "ανίερες συμμαχίες" - εξ αντικειμένου... Τι άλλο να σημαίνει άραγε η αδιαφανής πώληση του 902; Συνήθως, ιστορικά τέτοιες κινήσεις παράδοσης της προπαγανδιστικής ισχύος ενός αριστερού κόμματος παραπέμπουν σε ανομολόγητες ευρύτερες πολιτικές συμπτώσεις.
Κατά την προεκλογική περίοδο, στην οποία άτυπα θα μπούμε τον Σεπτέμβριο, Σαμαράς και Βενιζέλος θα ενεργοποιήσουν και τις μεθόδους "κοινωνικού αυτοματισμού", προκειμένου να αποτρέψουν ή και να διασπάσουν την αναγκαία λαϊκή ενότητα. Το φθινόπωρο κάθε γειτονιά, κάθε δήμος, κάθε σχολείο και κάθε νοσοκομείο που κλείνει, κάθε παρέα ανέργων, κάθε στέκι νεολαίας, κάθε οικογένεια τσακισμένων μεσαίων μπορούν να συναποτελέσουν ένα τεράστιο πολιτικό εργαστήρι, ώστε με αγώνες να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για τη δημοκρατική ανατροπή. Ώστε οι εκατοντάδες χιλιάδες φτωχοί, τα εκατομμύρια θύματα του Μνημονίου να φθάσουν στις κάλπες και να στείλουν αποφασιστικό μήνυμα στο μνημονιακό κατεστημένο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με αυξημένη πειστικότητα μετά το συνέδριό του, οργανώνει την αποτελεσματική παρουσία του στη Βουλή και την κοινωνία.
