Πολλά θα γραφούν και θα ειπωθούν αυτές τις μέρες για την απόφαση του ΣτΕ και τον χαρακτηρισμό του νόμου για την αδειοδότηση των καναλιών ως αντισυνταγματικού. Πέρα, όμως, από τις εκτιμήσεις και τις κριτικές της μίας και της άλλης πλευράς, ένα είναι σίγουρο: Η πρόταση «έχουμε εμπιστοσύνη στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη», που ακούγεται συχνά, μοιάζει πλέον με ανέκδοτο και προκαλεί θυμηδία στους πολίτες.
Οι ανώτατοι δικαστές της χώρας έδειξαν με την απόφασή τους ότι δεν ενδιαφέρονται για τη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος και υπηρετούν τα συμφέροντα όλων αυτών που συνασπίστηκαν εναντίον της κυβέρνησης, η οποία ήθελε να βάλει τέλος στην ασυδοσία και την παράνομη κατάληψη των εθνικών συχνοτήτων από καναλάρχες - επιχειρηματίες, που η μόνη τους υπηρεσία είναι να διαπλέκονται με πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και να εξασφαλίζουν την ασυδοσία και το τζάμπα. Έρχονται, λοιπόν, οι δικαστές και δίνουν πίσω τα χρήματα που κατέθεσαν οι ενδιαφερόμενοι για τη λειτουργία των καναλιών και στερούν από την κοινωνία ένα σημαντικό ποσό, που θα ενίσχυε τις δομές της κοινωνικής πρόνοιας, με έμφαση την κάλυψη 15.000 παιδιών, φτωχών οικογενειών, που τους δίνεται η δυνατότητα να πάνε στους παιδικούς σταθμούς, και παράλληλα καθυστερούν την ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων με νοσηλευτές, που τόσο πολύ τους έχουν ανάγκη.
Το ΣτΕ, το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας μας, με την απόφασή του αυτή διαστρέβλωσε την κοινή λογική που λέει ότι, για να εκπέμπει κάποιος, πρέπει να είναι νόμιμος και να πληρώνει στο κράτος. Απέδειξε ότι δεν το ενδιαφέρει το κοινό συμφέρον και πως είναι ένα συντηρητικό όργανο, που, κατά καιρούς, αντιλαμβάνεται τον ρόλο του ως ένα κράτος δικαστών. Τα τελευταία χρόνια, έκρινε συνταγματικά τα Μνημόνια, τις περικοπές των μισθών, το PSI και το κλείσιμο της ΕΡΤ.
To παράλογο είναι ότι, με την απόφασή του για τον νόμο των τηλεοπτικών αδειών, το ΣτΕ δεν αποκαθιστά καμία συνταγματικότητα, αφού το ίδιο έχει γνωμοδοτήσει πως το καθεστώς που υπάρχει και στο οποίο στην ουσία επιστρέφουμε είναι, επίσης, παράνομο. Χαρακτηρίζει κάτι αντισυνταγματικό, ενώ το ήδη υπάρχον είναι αντισυνταγματικό και άνομο. Έτσι, στην απόφασή του για τον νόμο, δίνει εντολή να ξεκινήσουν όλα από την αρχή με τον ορισμό του ΕΣΡ, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι το ΕΣΡ δεν συγκροτήθηκε με ευθύνη της Ν.Δ. και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, που είχαν ως σχέδιο την ανατροπή της κυβέρνησης, συνεπικουρούμενα από τους καναλάρχες και τους διαπλεκομένους του γνωστού αμαρτωλού τριγώνου. Χαρακτηρίζει, δηλαδή, έναν νόμο αντισυνταγματικό για να γυρίσουμε σε μια αντισυνταγματική κατάσταση, η οποία είναι επιζήμια κοινωνικά. Παίρνει, επίσης, την απόφαση να επιστραφούν 250 εκατομμύρια σε αυτούς που τα έχουν και δεν τα πλήρωσαν ποτέ για να έχουν συχνότητες.
Τελικά, οι ανώτατοι δικαστές αποφασίζουν για το ιδιωτικό ή το δημόσιο συμφέρον; Γιατί επέστρεψαν στην προηγούμενη αντισυνταγματικότητα; Γιατί δεν αναζήτησαν τους λόγους για τους οποίους, 27 τώρα χρόνια, δεν έχει πάρει απόφαση το ΕΣΡ για την εφαρμογή της νομιμότητας;
Ο απλός πολίτης καταλαβαίνει, πλέον, τι παιχνίδι παίζεται με την απόφαση, όχι βέβαια από όλους οι δικαστές, και αυτό, δυστυχώς, κλονίζει την εμπιστοσύνη του στη Δικαιοσύνη και στους νόμους. Έχει την αίσθηση ότι οι δικαστές στηρίζουν την επικρατούσα ανομία.
Η κυβέρνηση μπορεί να έχασε αυτή τη μάχη με τη διαπλοκή και το πολιτικό κατεστημένο, το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας που έφτασε ώς εδώ τη χώρα μας, αλλά κέρδισε την κοινωνία, που κατάλαβε πολύ καλά τι συμβαίνει και απαιτεί τον τερματισμό της αυθαιρεσίας και της ανομίας.
Η κυβέρνηση συγκρούστηκε και συγκρούεται με την ανομία και την ασυδοσία των 27 χρόνων που κυριαρχούν στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Συγκρούστηκε και συγκρούεται με οικονομικά ισχυρούς επιχειρηματίες, καταπατητές δημοσίων συχνοτήτων, οι οποίοι πίστευαν ότι θα βρίσκονται για πάντα στο απυρόβλητο. Κανένας, πλέον, δεν είναι υπεράνω του νόμου.
Η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ πανηγυρίζουν για την απόφαση του ΣτΕ, προδίδοντας, έτσι, τη θέση τους για την υπεράσπιση της ανομίας, την οποία οι ίδιοι καλλιέργησαν και εξέθρεψαν εις βάρος της κοινωνίας αλλά και της ίδιας της Δημοκρατίας. Υπερασπίζονται τους λίγους, τους καναλάρχες των αγύριστων θαλασσοδανείων, και παρεμποδίζουν συστηματικά και μεθοδευμένα τη συγκρότηση του ΕΣΡ.
Σε λίγες μέρες, θα βρεθούν προ των ευθυνών τους όταν θα κληθούν να συγκροτήσουν το ΕΣΡ και να υποχρεώσουν τους καναλάρχες να πληρώσουν για τις συχνότητες που κατέχουν. Και εδώ θα αποκαλυφθούν ο πραγματικός τους ρόλος και η αξιοπιστία τους για το αν υπηρετούν το δημόσιο ή το ιδιωτικό συμφέρον.
*Ο Κώστας Φ. Μαραγιάννης είναι φιλόλογος, δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου
