Ο νόμος 509, που θεωρούσε το ΚΚΕ εγκληματική οργάνωση, και συνταγματικός ήταν, κατά την ελληνική Δικαιοσύνη της εποχής, και εκατοντάδες άνθρωποι στήθηκαν στον τοίχο, κατ’ εφαρμογή των διατάξεών του. Με τον ίδιο νόμο -δεν χρειάστηκε άλλος- δίκαζε η χούντα σε βαριές ποινές όσους σήκωναν κεφάλι στο καθεστώς της.
Τα στρατοδικεία, κατά τον εμφύλιο, αλλά και πολύ μετά από αυτόν, ορθώς λειτουργούσαν, κατά την ελληνική Δικαιοσύνη της εποχής. Και ορθώς, κατά την ελληνική Δικαιοσύνη της εποχής, ο Γλέζος, ο Φλωράκης, και εκατοντάδες άλλοι πέρασαν δεκαετίες στις φυλακές ως κατάσκοποι. Ενώ ο Μπελογιάννης, οι σύντροφοί του και δεκάδες άλλοι, εκτελέστηκαν καταδικασμένοι με τον νόμο περί κατασκοπείας.
Οι επιτροπές ασφαλείας λειτουργούσαν χρόνια και χρόνια με τη συμμετοχή δικαστών. Συνταγματικές, κατά την ελληνική Δικαιοσύνη. Και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κρατήθηκαν στα ξερονήσια χωρίς καμιά δίκη, με μόνη την «επικινδυνότητά» τους, για την οποία αποφαίνονταν αυτές οι επιτροπές, σε συνεργασία με την Ασφάλεια.
Στα στρατοδικεία της χούντας, στις μεγάλες δίκες, οι εισαγγελείς και οι πρόεδροι ήταν από το δικαστικό σώμα. Και είχαν τα ισόβια και την κάθειρξη δέκα και είκοσι χρόνων στο συνταγματικό τους τσεπάκι.
Ο νόμος 4000 ψηφίστηκε για να αντιμετωπιστεί -υποτίθεται- το φαινόμενο που ονομάστηκε τεντιμποϊσμός. Και δεν ήταν μόνο συνταγματικός, κατά την ελληνική Δικαιοσύνη. Αλλά και στους διαδηλωτές που συλλαμβάνονταν φόρτωναν εκτός από την κλασική αντίσταση κατά της αρχής και παράβαση του νόμου αυτού. Η ελληνική Δικαιοσύνη δεν είχε πρόβλημα να δικάζει εργάτες, απεργούς, και κυρίως αριστερούς, ως τεντιμπόηδες.
Αυτά βέβαια είναι περασμένων εποχών ιστορίες, τότε που οι πρόγονοι του Κυριάκου έδειχναν στην πράξη πώς εννοούν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Ας μην ξύνουμε όμως πληγές. Η ελληνική Δικαιοσύνη στις μέρες μας απέδειξε ότι στέκεται στο ύψος της. Έκριναν συνταγματικά τα Μνημόνια, για παράδειγμα. Επίσης τις περικοπές συντάξεων και μισθών. Επίσης την κατάργηση του δέκατου τρίτου και του δέκατου τέταρτου μισθού στο Δημόσιο. Επίσης το PSI και το κούρεμα των αποθεματικών των ταμείων. Επίσης το μαύρο στην ΕΡΤ.
Ύστερα, κουρασμένοι από τόση δικαιοσύνη και συνταγματικότητα, έκριναν αντισυνταγματικό τον νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες. Συμπέρασμα: Υπάρχουν, φυσικά, και δικαστές που βλέπουν. Εκεί ψηλά όμως, η Δικαιοσύνη είναι διαχρονικά και επίμονα μονόφθαλμη. Και ο νοών νοήτω...
