Η γειτονική μας Τουρκία, ο πληθυσμός της οποίας πλησιάζει σήμερα τα ογδόντα εκατομμύρια δεν είναι μια ασήμαντη χώρα. Είναι ίσως ο κυριότερος εκπρόσωπος του τουρκικού έθνους, που αριθμεί πάνω από εκατόν πενήντα εκατομμύρια, κατανεμημένους κυρίως σε έξι ασιατικά κράτη, και συνδέεται άμεσα με τους πολιτισμούς σχεδόν όλων των ασιατικών χωρών, αλλά και ο αυθεντικότερος απόγονος της οθωμανικής αυτοκρατορίας, μιας από τις μεγαλύτερες που γνώρισε ο κόσμος [Jean-Paul Roux: Η Ιστορία των Τούρκων]. Ό,τι λέει ο κάθε πρόεδρός της πρέπει να ακούγεται με προσοχή και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον Ταγίπ Ερντογάν που βρίσκεται στο τιμόνι της, με την ψήφο του τουρκικού λαού, τα τελευταία δεκατρία χρόνια, κάτι που κανείς άλλος δεν έχει καταφέρει. Μετά από τις δηλώσεις του για τη συνθήκη της Λωζάννης, έκανε στις 3 Oκτωβρίου και κάποιες άλλες, που έχουν ταράξει όλο το σιιτικό Ιράκ.
Οι δηλώσεις του Ερντογάν αφορούσαν στο μέλλον της Μοσούλης. Κατά το Al Monitor, έγιναν στο τηλεοπτικό κανάλι Rotana TV του Nτουμπάι και για τη μετάφρασή τους υπάρχουν δύο εκδοχές. Σύμφωνα με το τουρκικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu, ο Ερντογάν δήλωσε: ''Η Μοσούλη ανήκει στο λαό της Μοσούλης και το Tal Afar στον λαό του Tal Afar. Κανείς άλλος δεν έχει το δικαίωμα να έρθει και να εισέλθει σ' αυτά τα μέρη. Μετά την απελευθέρωση της Μοσούλης από τον ΙSIS, μόνο οι σουνίτες Άραβες, οι Τουρκμένοι και οι σουνίτες Κούρδοι θα είναι εδώ''. Σύμφωνα όμως με την αραβική και αγγλική μετάφραση, ο Τούρκος πρόεδρος είπε: ''Θέλω να κάνω καθαρό ότι η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Δυτική συμμαχία, δεν θα επιτρέψουν τη σεκταριστική κυριαρχία. Αλλά υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα. Ποιος λοιπόν θα ελέγχει την πόλη; Ασφαλώς οι σουνίτες Άραβες, οι σουνίτες Τουρκμένοι και οι σουνίτες Κούρδοι. Η Μοσούλη ανήκει στον λαό της και το Tal Afar ανήκει στο λαό του. Κανείς άλλος δεν πρέπει να εισέλθει σ' αυτές τις περιοχές''. Ανεξάρτητα από το ποια είναι η σωστή εκδοχή, ο Ερντογάν με τις δηλώσεις αυτές:
* Επιτίθεται στην αρχή των εθνοτήτων και προβάλλει την αρχή των θρησκειών. Κατά τον Ερντογάν, δεν έχει σημασία, η αραβική πλειοψηφία της Μοσούλης. Σημασία έχει η σουνιτική της πλειοψηφία, που κάνει τους Άραβες σιίτες να αποκλείονται. Η σημερινή σιιτική ιρακινή κυβέρνηση δεν έχει κανένα δικαίωμα. Tη διακήρυξη των 14 σημείων, του Αμερικανού προέδρου Wilson, το 1918, που καθιέρωσε την αρχή των εθνοτήτων, και αποτέλεσε την βάση του πολιτικού πολιτισμού της ανθρωπότητας τον περασμένο αιώνα, την πετάει στο καλάθι των αχρήστων. Η Βαγδάτη είναι στα κάγκελα.
* Εντείνει την επίθεσή του στο κεμαλικό τουρκικό εθνικό κατεστημένο. Την είχε ξεκινήσει με όσα είπε για τη συνθήκη της Λωζάννης. Η Τουρκία όμως ακόμη και σήμερα είναι η κοσμική χώρα, χωρίς επίσημη θρησκεία, με τον δυτικό προσανατολισμό και την έντονα αναπτυγμένη τουρκική εθνική συνείδηση, που έφτιαξε ο Κεμάλ. Ο εθνοτικός κεμαλισμός, αποτελούσε μέχρι σήμερα την επίσημη κρατική ιδεολογία της. Κανείς ηγέτης της δεν είχε τολμήσει να τον αμφισβητήσει. Πρόκειται για ανατροπή.
* Ξεχωρίζει τους Κούρδους σε καλούς και σε κακούς. Καλοί Κούρδοι, κατά τον Ερντογάν, είναι οι σουνίτες του Ιράκ και του προέδρου τους Μasud Barzani, γιού του περιβόητου Mulla Mustafa, που τον είχε υποδεχτεί στην Άγκυρα, στις 24 Αυγούστου. Tην ίδια δηλαδή ημέρα που εξαπέλυε την επίθεσή του ενάντια στους κακούς Κούρδους της Συρίας, που είναι φίλοι των επίσης κακών, ''άθεων'' και “τρομοκρατών” Κούρδων του PKK. Mπορεί και να τρίζουν τα κόκαλα του Κεμάλ.
* Φλερτάρει επικίνδυνα με τους Σαουδάραβες. Δεν είναι η πρώτη φορά. Μόνο που οι Σαουδάραβες δεν είναι και τόσο μετριοπαθείς σουνίτες. Σ' αυτούς επικρατεί η χανμπελίστικη - βαχαμπίστικη εκδοχή του σουνιτισμού [Αlbert Hourani: A History of Arab Peoples]. Να μην το σχολιάσουμε άλλο.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται λίγο για λόγια του αέρα; Δεν νομίζω. Γιατί φαίνονται να είναι σε απόλυτη αρμονία με όλη αυτή την ισλαμοκεντρική παρουσία και πολιτική του, όσο καιρό είναι στην τουρκική ηγεσία. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα.
