Ο Οκτώβριος του '44 απείχε από τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς όσο απείχε και ο φετινός εορτασμός για την απελευθέρωση της Αθήνας από τη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη για τις “εκκρεμότητες” εκείνης της εποχής. «Η χώρα αυτή δεν θα γίνει Λαϊκή Δημοκρατία, λαϊκά δικαστήρια εδώ δεν θα στηθούν. Τη λύσαμε αυτή την εκκρεμότητα ιστορικά και δεν πρόκειται να γυρίσουμε πίσω στο παρελθόν» είπε τη Δευτέρα το βράδυ ο αρχηγός της Ν.Δ. από το βήμα της Βουλής, και αν θέλει κανείς να είναι δίκαιος μαζί του θα πρέπει να παραδεχτεί ότι υπήρξαν εκκρεμότητες μετά την αποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων από την Ελλάδα. Και μάλιστα πολλές. Εκκρεμότητες της αστικής τάξης και των συμμάχων της με το λαϊκό κίνημα, που κατά τη διάρκεια της Κατοχής είτε στρατεύθηκε είτε στήριξε τις δυνάμεις του ΕΑΜ.
Την λύση αυτών των “εκκρεμοτήτων” με τη βοήθεια βρετανικών τανκς και αμερικανικών ναπάλμ, μας υπενθύμισε στις 10 Οκτωβρίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επιστρατεύοντας όση αστική ευγένεια διαθέτει για να μην πει το λαϊκίστικο "Στο Βίτσι και στον Γράμμο σας θάψαμε στην άμμο". Με αυτήν λοιπόν την αστική ευγένεια που τον διακρίνει, ο τρις πτυχιούχος Κυριάκος Μητσοτάκης, μας το είχε ξαναπεί και από τη ΔΕΘ. “Η Νέα Δημοκρατία είναι 'ανάχωμα δημοκρατίας' στην αμφισβήτηση των αστικών αξιών και της αστικής δημοκρατίας” είχε σημειώσει με νόημα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Θεσσαλονίκη, επιχειρώντας να ανοίξει από τότε έναν νέο κύκλο “εκκρεμοτήτων” με τους πολιτικούς αλλά και τους ταξικούς αντιπάλους της παράταξης της οποίας ηγείται.
Ποια είναι, όμως, τα σημερινά επίδικα του κ. Μητσοτάκη και της Ν.Δ. και ποιους κινδύνους αντιμετωπίζει η αστική δημοκρατία; Ποια είναι τα “αναχώματα” που σηκώνει το κόμμα του και ο ίδιος προσωπικά; Πιστεύει κανείς ότι βρισκόμαστε στις παραμονές νέων Δεκεμβριανών και ότι οι υπέρμαχοι της αστικής τάξης ζητούν επειγόντως τη βοήθεια ενός νέου Τζέιμς βαν Φλιτ; Ας μη γελιόμαστε κι εμείς και ας μην τρομάζει άδικα και το ακροατήριο του κ. Μητσοτάκη. Δεν φοβάται τα “λαϊκά δικαστήρια” η Νέα Δημοκρατία. Τα αστικά δικαστήρια φοβάται. Αυτός είναι ο μεγάλος φόβος για τη νεοδημοκρατική Δημοκρατία, και μπροστά σε αυτόν τον εχθρό στήνει αναχώματα ο υπερασπιστής της και οι σύμμαχοί του. Γιατί ακόμη και αυτή η “αστική” δικαιοσύνη μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη εάν σφίξει το μαντίλι που καλύπτει τα μάτια της και πάψει να φουσκώνει τα συρτάρια της με φακέλους και υποθέσεις αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Γιατί αυτή η “αστική δικαιοσύνη” μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο επικίνδυνη ακόμη και από αυτήν τη “λαϊκή δικαιοσύνη”, μιας και του αφαιρεί το όποιο επιχείρημα της ταξικής μεροληψίας. Και αν θέλει κανείς να είναι και δεύτερη φορά δίκαιος με τον κ. Μητσοτάκη θα πρέπει να παραδεχθεί πως και σήμερα υπάρχουν “εκκρεμότητες”. Μόνο που αυτήν τη φορά η ηγεσία της συντηρητικής παράταξης δεν θέλει να λυθούν.
