Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
24 °C
22.0°C24.8°C
3 BF 39%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
21.0°C24.2°C
2 BF 52%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
19 °C
18.8°C20.5°C
4 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
19.3°C19.8°C
5 BF 60%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C24.0°C
3 BF 33%
Η κυβέρνηση ως "παράθυρο ευκαιρίας" και οι κίνδυνοι που υπάρχουν
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Η κυβέρνηση ως "παράθυρο ευκαιρίας" και οι κίνδυνοι που υπάρχουν

Είμαστε μέσα σε μια παγκόσμια οικονομική κρίση που παίρνει συνεχώς νέες μορφές και μεταλλάσσεται, με νέα επίδικα να εμφανίζονται. Έχουν ήδη αρχίσει να μορφοποιούνται οι τάσεις για την «επόμενη μέρα» και εμείς είμαστε μέρος εκείνου του παγκόσμιου κινήματος που βλέπει ως μόνη βιώσιμη λύση αυτή που θα είναι προς όφελος της κοινωνίας «των από κάτω».

Στη δική μας λογική καταλυτικός παράγοντας θα είναι η ενσώματη συμμετοχή αυτής της κοινωνίας. Η κρίση θα ξεπεραστεί προς όφελος της κοινωνίας «των από κάτω» μόνο με τη συμμετοχή της.

Η κυβέρνηση ως «παράθυρο ευκαιρίας» των «από κάτω»

Σε αυτό το παγκόσμιο κίνημα για το ξεπέρασμα της κρίσης προς όφελος της κοινωνίας είμαστε στην πρωτοπορία, πήραμε την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που ηγείται ενός κράτους που από την ίδια του τη φύση είναι εχθρικό στην κοινωνία «των από κάτω».

Το κράτος, μέσω της γραφειοκρατίας και των μηχανισμών του, της επιβάλλει τους περιορισμούς του. Η σύνθεσή της, ως συμμαχικής, επιβάλλει επιπλέον περιορισμούς, με την επιτροπεία από τους δανειστές να τη δένει ασφυκτικά. Αυτοί οι περιορισμοί μέσω των οποίων εκδηλώνεται ο κάθε φορά «συσχετισμός δυνάμεων» είναι που καθορίζουν στην πράξη την πορεία της..

Δεν πρέπει να θεωρούμε ότι η «γραμμή του κόμματος» συντίθεται εντός της κυβέρνησης. Αν έχουμε αυτό σαν αφετηρία, τότε ο υπαρκτός κίνδυνος είναι να περάσουμε τους περιορισμούς που δέχεται η κυβέρνηση εντός του κόμματος και δι' αυτού εντός του κόσμου της εργασίας. Η πάλη των «από κάτω» δεν περιορίζεται μόνο στην πολιτική και μόνο εντός της κυβέρνησης και του κράτους. Η οικονομική και η ιδεολογική πάλη είναι εξίσου βασικοί άξονες που δεν πρέπει να παραμελούμε.

Αντιμετωπίζουμε την κυβέρνηση ως «παράθυρο ευκαιρίας» για την κοινωνία των «από κάτω». Οι σύντροφοί μας σε αυτή προσπαθούν να υλοποιούν, με όλους τους παραπάνω περιορισμούς, τη «γραμμή του κόμματος». Σε τελική ανάλυση αυτή είναι η συνεχής προσπάθεια διεύρυνσης των δυνατότητων παρέμβασης της κοινωνίας των «των από κάτω», η συνεχής ανάπτυξη της πολιτικής τους επιρροής, ο συνεχής μετασχηματισμός του κράτους και τελικά η "απονέκρωσή" του. Από αυτό θα κριθεί στο τέλος της ημέρας και ως τέτοια, δηλαδή ως κατάκτηση του κόσμου των από κάτω, την υπερασπιζόμαστε.

Η «ανάθεση» και ο κίνδυνος της «αυτοεκπληρούμενης προφητείας»...

Εντός της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ένα αφήγημα που τείνει να γίνει κυρίαρχο, η «ανάθεση». Μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις του 2012, το κίνημα υποχώρησε, ο κόσμος, ούτε λίγο ούτε πολύ, «έκατσε στο σπίτι του» περιμένοντας τη μελλοντική πολιτική αλλαγή και τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Ακόμα και μετά τις εκλογές η στάση «ανάθεσης» εκ μέρους της κοινωνίας ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο.

Είναι όμως έτσι; Η υποχώρηση του κινήματος μετά το 2012 μόνο υποχώρηση δεν ήταν. Περισσότερο είχαμε να κάνουμε με την κατάσταση εκείνη που η κοινωνία αντιλαμβάνεται, «από την ίδια της την πείρα» ότι ο αντίπαλος ήταν τόσο ισχυρός, που μόνο με «πολιτική αλλαγή» θα μπορούσε να τον νικήσει. Αυτός ήταν και ο λόγος που η κοινωνία "επένδυσε" στη μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Είχαμε υποχώρηση των μαζικών αγώνων, αλλά την ίδια εκείνη στιγμή αυτή η ίδια κοινωνία βρήκε άλλους δρόμους να διοχετεύσει την ενεργητικότητα και τη διαθεσιμότητά της.

Τα μεγάλα κινήματα αλληλεγγύης, τα κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, οι αγορές χωρίς μεσάζοντες, η δημιουργία νέων οικονομικών υποκειμένων και μια σειρά από αντίστοιχες δράσεις στις οποίες συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες είναι δημιουργήματα εκείνης της περιόδου.

Αλλά και μετά τις εκλογές, σε κάθε περίπτωση που χρειάστηκε ή που η κοινωνία αισθάνθηκε ότι πρέπει να παρέμβει, αυτό έγινε: Οι μεγάλες συγκεντρώσεις «υπερηφάνειας» μετά τις εκλογές του Γενάρη, το δημοψήφισμα η κοινωνική κινητικότητα που είχαμε εκειίνη την περίοδο, οι εκλογές του Σεπτέμβρη και αργότερα η μαζική έμπρακτη κοινωνική αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες είναι αποτελέσματα αυτής της διαθεσιμότητας.

Το αφήγημα της «ανάθεσης» περισσότερο με «αυτοεκπληρούμενη προφητεία» μοιάζει παρά με πραγματικότητα. Στον βαθμό που αντιλαμβανόμαστε τη φάση που περνάμε ως «φάση ανάθεσης», τότε ανάλογα προσαρμόζουμε και τη τρέχουσα πολιτική μας Μπαίνουμε σε διαδικασία «διαχείρισης της ανάθεσης», στο πώς δηλαδή «θα κάνουμε καλύτερα τα πράγματα». Αλλά όσο διαχειριζόμαστε τα πράγματα με τέτοιο τρόπο που να ανταποκρίνεται σε μια λογική φαινομενικά, κυρίαρχη στην κοινωνία, μοιραία αυτή η λογική, κάποια στιγμή θα γίνει κυρίαρχη και στην πραγματικότητα.

Κόμμα - παρατηρητής ή δημιουργός των εξελίξεων;

Υπάρχει μια τεράστια αμηχανία σχετικά με το «τι κάνουμε» σαν κόμμα στις νέες συνθήκες. Σε μεγάλο βαθμό, τα μέλη μας μετατράπηκαν σε "παρατηρητές" των γεγονότων, με μικρή ή ελάχιστη παρέμβαση τόσο στα γεγονότα όσο και στην κοινωνία.

Η κοινωνική συγκρότηση του κόμματος με μικρές οργανωμένες δυνάμεις στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, στη νεολαία και στους ανέργους, στους αγρότες, τους μετανάστες και γενικότερα στα κομμάτια εκείνα της κοινωνίας στα οποία θέλουμε να έχουμε αναφορά, εμποδίζει τα «θέλω» του δικού μας κόσμου να εκφραστούν μέσα στο κόμμα. Οι απόψεις που κυριαρχούν στην πλειοψηφία των μελών μας και που μόνο εν μέρει καταγράφονται στα κομματικά ντοκουμέντα, είναι αυτές που κυριαρχούν και στην κοινωνία. Αυτό το γεγονός, έχει σαν αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό και οι απόψεις των κοινωνικών στρωμάτων που είναι κυρίαρχα στο κόμμα να εισέρχονται και στην πολιτική του.

Θα πρέπει να συναποφασίσουμε για το πώς θα ανοίξουμε τις πόρτες του κόμματος στους εργαζόμενους, στους ανέργους και στους φτωχούς, αλλάζοντας τον ταξικό και κοινωνικό συσχετισμό στο εσωτερικό μας, υπέρ αυτών που σήμερα υποεκπροσωπούνται. Όμως για να γίνει αυτό πράξη, τόσο στην εκφώνησή του όσο και κυρίως στην απεύθυνση και την πρακτική του, το κόμμα θα πρέπει να προσανατολιστεί κατά προτεραιότητα σε αυτά τα κοινωνικά τμήματα.

Οι νέες συνθήκες βοηθούν να ακουστεί ο λόγος μας σε πολύ ευρύτερα ακροατήρια από ό,τι πριν. Η «επανεκκίνηση του κόμματος» διά της επανεκκίνησης της λειτουργίας των Ο.Μ. δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα άλλο παρά «να βγούμε στον κόσμο». Από εδώ να ξεκινήσουμε, αναδεικνύοντας στην κοινωνία το σύνολο του προγράμματός μας, δηλαδή το μέλλον που εμείς θέλουμε, μαζί με την παρουσίαση των κυβερνητικών επιτυχιών και τις διεκδικήσεις «της στιγμής», δηλαδή το «τώρα».

Αλλά το «τώρα» δεν είναι μόνο αυτά που μπορούμε να εγγράψουμε στην ατζέντα μας, είτε σαν επιτυχίες, είτε σαν διεκδικήσεις απέναντι στη κυβέρνηση. Το «τώρα» είναι και αυτά που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε «μέσα στον κόσμο και μαζί με τον κόσμο», δηλαδή οι πρωτοβουλίες που πρέπει να αναπτύξουμε στον τομέα της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, των νέων κοινωνικών και οικονομικών υποκειμένων, του κοινωνικού ελέγχου κ.λπ.

Γιατί, σε τελική ανάλυση, και με αυτό τον τρόπο το «τώρα» συνδέεται με το μέλλον και το «μεταβατικό μας πρόγραμμα» πραγματοποιείται ως τέτοιο, ενώ ταυτόχρονα με αυτό τον τρόπο το κόμμα γίνεται «παραγωγός πολιτικής», αλλάζει την «ταξική και κοινωνική του σύνθεση», γίνεται πραγματικά κόμμα των υποτελών τάξεων και μπορεί, τέλος, να αναδείξει τα στελέχη του από αυτές τις τάξεις.

Μετατρέπουμε, με άλλα λόγια, τους κινδύνους της περιόδου σε ευκαιρίες, αξιοποιούμε το εργαλείο «κυβέρνηση» και ανοίγουμε ακόμα περισσότερο το «παράθυρο ευκαιρίας».

Παναγιώτης Λαμπρόπουλοςμέλος της Ο.Μ. Ιδιωτικού Τομέα Μυτιλήνης

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL