Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί η προσπάθεια εξυγίανσης που κάνει σήμερα αυτή η αριστερή κυβέρνηση, έστω και με λάθη, καθυστερήσεις και παραλείψεις, βρίσκει αντίθετους πολιτικούς και πολιτικές οι οποίοι όλα τα χρόνια διακήρυσσαν ότι είναι υπέρ της ελεύθερης οικονομίας, υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, κατά του κρατικού παρεμβατισμού...
Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί υποψήφιοι, τάχα μου επενδυτές, όπως αυτοί που λάβανε με «αέρα» επενδυτικά δάνεια, που κατέκλεψαν, σε συνεργασία με υψηλόβαθμα διορισμένα τραπεζικά στελέχη, τις ελληνικές τράπεζες, δηλαδή τις καταθέσεις των Ελλήνων εργαζομένων, αντιμετωπίζονται σήμερα από πολιτικούς και πολιτικές ως θύματα κρατικού παρεμβατισμού, ως θύματα συριζαίικης διαπλοκής, κατά τους κ.κ. Μητσοτάκη, Θεοδωράκη, Γεννηματά.
Κύριοι (και οι τάχα μου θιγόμενοι και οι υποστηρικτές τους), έχετε μπερδέψει την ελεύθερη οικονομία με την ελεύθερη ασυδοσία. Δεν είναι το ίδιο πράγμα! Αυτό που πρεσβεύετε εσείς λέγεται κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα.
Κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα λοιπόν είναι αυτή που δεν θέλει και ως εκ τούτου δεν μπορεί να σταθεί μόνη της στην αγορά, γι' αυτό αναζητά με κάθε τρόπο -νόμιμο και κυρίως παράνομο- κρατικές δουλειές, κρατικές ενισχύσεις, κρατικές ρώγες για να τις βυζαίνει και να τις ελέγχει (βλ. εκδότες, καναλάρχες και θαλασσοδάνεια) για να επιβιώσει και να κερδοφορήσει ασύστολα, αριστεύοντας μετά στη φοροδιαφυγή.
Όσο μπορούσατε να δανειστείτε, έβγαιναν οι λογαριασμοί, το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης όμως που υπογράψατε, σας αποκάλυψε. Η παρασιτική οικονομία που πρεσβεύετε αναρριχήθηκε στον κορμό της κοινωνίας, εις βάρος της και στο τέλος την έπνιξε. Αυτό ζούμε σήμερα. Η κοινωνία καλείται, μέσω των Μνημονίων, να πληρώσει τα δικά σας θαλασσοδάνεια, τις δικές σας “νταβατζίδικες” επιλογές... Από όλους αυτούς που διαμαρτύρονται σήμερα, υπάρχει έστω ένας που να μην είναι κρατικοδίαιτος;
Ναι, έχουμε υπερφορολόγηση, ναι, εφαρμόζει αυτή η αριστερή κυβέρνηση σκληρό Μνημόνιο λιτότητας, ναι, έρχεται σε αντίθεση με εξαγγελίες της, ναι, περνάμε πολύ δύσκολα. Ποια είναι όμως η άλλη επιλογή; Σίγουρα δεν είναι η συνέχιση της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας και σίγουρα δεν είναι, κατά την άποψή μου, η επιστροφή στη δραχμή. Αν λοιπόν αποκλείσουμε τα παραπάνω, μένει μόνο ένα: Εξυγίανση και δουλειά.
Το επενδυτικό περιβάλλον πρέπει να βοηθά όσους θέλουν να παράξουν υπεραξίες μέσω των επενδύσεών τους, σεβόμενοι τους νόμους του κράτους, τις ανάγκες και ηθικές αξίες της κοινωνίας. Αυτούς πρέπει να υποστηρίξει με κάθε νόμιμο τρόπο η αριστερή κυβέρνηση που θέλει κοινωνική δικαιοσύνη και ισόρροπη ανάπτυξη. Αυτούς που στήνουν επιχειρήσεις για να παράξουν π.χ. θερμοσίφωνες, ηλεκτρονικές συσκευές, εσώρουχα, τρόφιμα..., που δημιουργούν θέσεις εργασίας, ανταποδίδοντας έτσι στην κοινωνία τις όποιες κρατικές ενισχύσεις και δάνεια έχουν λάβει (τα οποία αυτονοήτως πρέπει να υπηρετούν).
Σήμερα λοιπόν που για πρώτη φορά έχει η χώρα μας μια κυβέρνηση η οποία τουλάχιστον προσπαθεί να βάλει κάποιους κανόνες υγιούς οικονομικής ανάπτυξης, βγήκαν οι σταθεροί εκπρόσωποι των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, αναπτύσσοντας πρωτοβουλίες για την πτώση της.
Η απάντηση απ' τον κόσμο της εργασίας, τον "γαλάζιο", τον "πράσινο", τον "κόκκινο", τον εναλλακτικό, σ' αυτή τη λασποβροχή, μία μόνο μπορεί να είναι.
- Σοβαρευτείτε, δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου!
* Ο Κωνσταντίνος Σταυριανίδης είναι μηχανικός παραγωγής και διοίκησης, κοστολόγος
