Ποτέ κανείς πολίτης σε αυτή τη χώρα δεν είχε αμφιβολία για τον ρόλο, τις θέσεις και τις παρεμβάσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων στη μεταπολιτευτική πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου. Είμαστε μια μικρή χώρα και όλοι γνωριζόμαστε. Και προφανώς η Αριστερά δεν τρέφει ψευδαισθήσεις.
Πρόκειται για το θεσμικό επαγγελματικό όργανο των εργοδοτών. Της τάξης που τα συμφέροντά της δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα των εργαζομένων. Της τάξης που οι δημόσιες παρεμβάσεις της έκλιναν πάντα στη δεξιά πλευρά του πολιτικού συστήματος.
Στη χθεσινή δημόσια παρέμβασή του, όμως, ξεπέρασε τα εσκαμμένα, φτάνοντας στο σημείο να υποδείξει εμμέσως πλην σαφώς ποιο κόμμα πρέπει να επιλέξουν οι πολίτες, αφού όπως τόνιζε στο κείμενο της σύγκρισης της οικονομικής πολιτικής που παρουσίασαν ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ «όπως και στην πολιτική, έτσι και στην οικονομία δεν υπάρχουν πλέον αδιέξοδα”.
Στο δεύτερο σημείο της ωμής παρέμβασής του στην πολιτική σκηνή, μέσα από το ίδιο κείμενο, χαρακτήριζε τον πρωθυπουργό, με αφορμή το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών και του υψηλού τιμήματος που θα αποδοθεί στην κοινωνία, ως “Ρομπέν των Δασών”, διεκδικώντας επικουρικά τον ρόλο του Γιώργου Κουμουτσάκου.
Προφανώς όμως και στον ΣΕΒ κατάλαβαν ότι το κείμενο αυτό δεν μπορεί να σταθεί δημοσίως και έσπευσαν να εξαφανίσουν τα επίμαχα σημεία, αφήνοντας μόνο το τμήμα του κειμένου με το οποίο τάσσονται κατά τής οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και ταυτόχρονα προβάλλουν τις θέσεις της Ν.Δ. ως λύση.
Όπως γίνεται ξεκάθαρο, η σημερινή ηγεσία του ΣΕΒ έχει επιλέξει να πορεύεται τους τελευταίους μήνες, μέσα από μια σειρά δημόσιες παρεμβάσεις της, άλλοτε ως πολιτικός χορηγός του Κ. Μητσοτάκη και άλλοτε ως εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ..
Από την άλλη, με τη στάση της αυτή η ηγεσία του ΣΕΒ και η Ν.Δ. απέδειξαν περίτρανα ότι η ιστορικά άτοπη και πολιτικά παράλογη και ανεδαφική σοφιστεία περί αταξικής κοινωνίας, που δήθεν διασαλεύει η σημερινή κυβέρνηση με τις ταξικές της επιλογές, είναι ένα προπέτασμα καπνού όπου νομίζουν ότι θα μπορέσουν να κρύψουν τις σκληρές επιλογές τους για την κοινωνία: Απολύσεις στο Δημόσιο και μειώσεις μισθών για τους πολλούς και πάρτι για τους λίγους.
Όμως τις μάσκες τις έριξαν μόνοι τους και πολύ γρήγορα.
