Η κυβέρνηση με τον εκλογικό νόμο που έφερε προς ψήφιση στη Βουλή το καλοκαίρι, θεσμοθέτησε την παροχή του εκλογικού δικαιώματος στους νέους και τις νέες από τα 17 έτη της ηλικίας τους. Μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός υποστήριζαν πως αυτή η κίνηση αποσκοπούσε στο να καταστήσει τους νέους υπεύθυνους πολίτες και συμμέτοχους στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Επίσης, ισχυρίζονταν πως η μείωση του ηλικιακού ορίου για την απόκτηση του δικαιώματος του εκλέγειν θα θωράκιζε τους νέους έναντι της αποπολιτικοποίησης.
Προσωπικά, είμαι πεπεισμένος πως η απλή ελάττωση κατά ένα έτος -ακόμη και παραπάνω- του ελάχιστου ηλικιακού ορίου για να θεωρηθεί κάποιος εκλογέας δεν αποτελεί λύση στο εγνωσμένο πρόβλημα της αποπολιτικοποίησης που μαστίζει τη σημερινή νεολαία. Και αυτό αφενός μεν επειδή το πρόβλημα της απομάκρυνσης των νέων από την πολιτική είναι πολυπαραγοντικό, και συνεπώς δεν επιλύεται με μία μόνο κίνηση, αφετέρου δε επειδή το γεγονός ότι το ηλικιακό όριο ήταν -πριν από την αλλαγή- στα 18 έτη δεν αποτελούσε παράγοντα του προαναφερθέντος προβλήματος.
Ας μην τρέφουμε αυταπάτες: αυτό που χρειάζεται η νεολαία για να προσεγγίσει ξανά την πολιτική σκηνή, την οποία τώρα βλέπει από μακριά με επιφύλαξη ή αδιαφορία, είναι το -χαμένο σήμερα- αίσθημα εμπιστοσύνης. Οι ευθύνες για την απώλεια ή -εν πάση περιπτώσει- την εξασθένιση του αισθήματος εμπιστοσύνης βαρύνουν κυρίως τα κόμματα που κυβερνούσαν τη χώρα έως τον Ιανουάριο του 2015.
Έναντι των άλλων (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ), όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: το γεγονός ότι προσπάθησε να βάλει μια τάξη σε πολλούς τομείς στους οποίους οι άλλοι ανέχονταν ή και ευνοούσαν την ανομία, όπως επί παραδείγματι στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Αυτό είναι το «όπλο» που πρέπει να εκμεταλλευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να δημιουργήσει τη γέφυρα ανάμεσα στη νεολαία και το πολιτικό σύστημα. Και είναι βέβαιο πως η Ιστορία δεν θα ξεχάσει ποτέ τον χτίστη της γέφυρας αυτής.
Η πολιτική ενεργοποίηση των νέων δεν αποτελεί ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ μόνο, αλλά του πολιτικού κόσμου εν συνόλω. Ωστόσο, αυτήν τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μοναδικό κόμμα εξουσίας που έχει τη δυνατότητα -λόγω του προαναλυθέντος πλεονεκτήματός του- να απευθύνει κάλεσμα πολιτικής ενεργοποίησης στον κόσμο των νέων. Εδώ όμως υπάρχει ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο: η δυνατότητα αυτή του ΣΥΡΙΖΑ -που του την προσφέρει η συγκριτικά με τα άλλα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα μεγαλύτερη συνέπειά του σε σχέση με τις υποσχέσεις του- αποτελεί ταυτόχρονα και μεγάλη ευθύνη απέναντι στους νέους.
Αυτό που θα πρέπει να προσέξει ο ΣΥΡΙΖΑ για να επιτύχει ένα μεγαλύτερο άνοιγμα προς τη νεολαία είναι κυρίως να μην επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος και των χρεοκοπημένων πολιτικών της χώρας. Και αυτό επειδή η τυχόν επανάληψη των πάσης φύσεως αμαρτιών του χθες θα εξισώσει -και δικαιολογημένα- στα μάτια του ελληνικού λαού τους προηγούμενους με τους νυν. Επίσης, είναι αναγκαία η περαιτέρω εκλαϊκευμένη γνωστοποίηση στον ελληνικό λαό των προσπαθειών αλλά και των επιτυχιών της κυβέρνησης σε όλους τους τομείς διακυβέρνησης. Μονάχα έτσι ο λαός θα μπορέσει να καταλάβει τη διαφορά της υφιστάμενης κυβέρνησης από τις προηγούμενες.
Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει ευρύτερα γνωστό στον ελληνικό λαό το ιδεολογικό του υπόβαθρο και -πολύ περισσότερο- να περάσει κατά το δυνατόν από τη vita contemplativa (θεωρία) στη vita activa (πράξη). Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα τελειώσει οριστικά με το χθες και θα δείξει στον ελληνικό λαό ποιοι είναι αυτοί που τον έριξαν στα βάραθρα και ποιοι είναι αυτοί που με όραμα αγωνίζονται για κάτι καλύτερο.
*Ο Παντελής Μαρκούλης είναι πρωτοετής φοιτητής Νομικής ΑΠΘ
