Σε λιγότερο από δύο μήνες, ο κομματικός κορμός του ΣΥΡΙΖΑ καλείται να συζητήσει, προτείνει και λάβει αποφάσεις για το παρόν και μέλλον του κόμματος. Μία διεργασία επικύρωσης αλλά και επαναπροσδιορισμού θέσεων, στάσεων και πρακτικών, στην οποία δεν μπορεί να μη συνυπολογιστούν η σωρευμένη κυβερνητική αλλά και αντιπολιτευτική εμπειρία, οι υφιστάμενες οικονομικές και κοινωνικοπολιτικές συνθήκες τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε διεθνές επίπεδο, καθώς και η επιβεβλημένη αναγκαιότητα περαιτέρω αντιστοίχισης κόμματος και κοινωνίας.
Στο επικείμενο συνέδριο, θα δοθούν απαντήσεις σε ερωτήματα που θα καθορίσουν σε σημαντικό βαθμό την πολιτική ρότα του ΣΥΡΙΖΑ. Πρωτίστως όμως θα πρέπει να καταστεί πασιφανές ότι παθογένειες του παρελθόντος, αποτέλεσμα ελιτίστικων απόψεων και στάσεων που είχαν εμφανιστεί στο εσωτερικό του κόμματος, όπως και εσωκομματικοί μηχανισμοί οι οποίοι έφτασαν να δρουν σε ρόλο στείρας αντιπολίτευσης προς το ίδιο το κόμμα, δεν μπορούν παρά να αποτελούν παρελθόν. Η λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος εξουσίας με ευθύνη απέναντι στο σύνολο του ελληνικού λαού -χωρίς βέβαια αυτό να υπονοεί τον επαναπροσδιορισμό του ταξικού προσανατολισμού της πολιτικής του ταυτότητας- και όχι ως ενός αποκλειστικά αντιπολιτευτικού κομματικού μηχανισμού, οφείλει να καταστεί επίσης σαφής. Τέλος, η προσπάθεια ανοίγματος του κόμματος προς την κοινωνία, λαμβανομένης υπόψη και της επιδίωξης αντιστοίχισής του με αυτή, δεν αρκεί να επαφίεται μόνο στην ποσοτική αύξηση της δυναμικότητάς του, αλλά απαιτείται μία αποτελεσματική και περισσότερο αντιπροσωπευτική αξιοποίηση στελεχών διαφορετικού κοινωνικοπολιτισμικού προφίλ και επαγγελματικής τάξης, εντός μάλιστα ενός εξορθολογισμένου πλαισίου πληθυσμιακής και γεωγραφικής αντιπροσωπευτικότητας.
Οφείλουν να δοθούν απαντήσεις στο αν το ζητούμενο είναι βελτιωτικές παρεμβάσεις ως αποτέλεσμα ενδελεχούς επεξεργασίας της συνολικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, της αλληλεπιδραστικής του σχέσης με την κοινωνία σαν αντιπολίτευση αλλά κυρίως ως κυβερνώσα Αριστερά, και της λειτουργίας και αναγκαστικής προσαρμογής του σε ένα κατά βάση, παρά τις όποιες διαφαινόμενες προοπτικές αλλαγών, μη φιλικό περιβάλλον ακραιφνούς νεοφιλελευθερισμού με εμφανή στοιχεία αντιευρωπαϊσμού και μισαλλοδοξίας, ή αν ως στόχευση και προσανατολισμός τίθεται μία αναδιατύπωση θέσεων και αρχών με άρωμα αποριζοσπαστικοποίησης.
Ρητορικού χαρακτήρα το προηγούμενο ερώτημα. Για τη διατήρηση όμως ενός ριζοσπαστικού αριστερού πολιτικού πρόσημου απαιτείται σειρά ενεργειών. Με τον κίνδυνο απώλειας του κινηματικού χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ να ελλοχεύει, ο επαναπροσδιορισμός των σχέσεων κόμματος και Κινήματος, ενός Κινήματος σε ρόλο κινητήριας δύναμης και μοχλού αναζωογόνησης τόσο για το κόμμα όσο και για την κοινωνία, με ταυτόχρονη όμως αποφυγή βεβιασμένων, άκριτων, και δυνάμει ανεπιτυχών συμπορεύσεων, καθίσταται επιβεβλημένος.
Η αθρόα και ανιδιοτελής ενεργός συμμετοχή μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ σε δράσεις αλληλεγγύης με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα επανέφερε στο προσκήνιο και ουσιαστικοποίησε αξίες που χαρακτηρίζουν την Αριστερά, ενώ παράλληλα έδρασε ως μοχλός επαναδραστηριοποίησης πληθώρας συντροφισσών και συντρόφων συσφίγγοντας τους δεσμούς εντός του κόμματος αλλά και μεταξύ κόμματος και κοινωνίας. Η ανάδειξη της αλληλεγγύης, τόσο προς τους πρόσφυγες όσο και προς κάθε ευάλωτη και ευπαθή πληθυσμιακή ομάδα, ως καίρια κομματική προτεραιότητα, οφείλει να αποτελέσει άμεση βασική στόχευση και να αναδειχθεί σε έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της εφαρμογής του αξιακού συστήματος της Αριστεράς που διέπει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο αυξητικός ρυθμός εμφάνισης αλλά και αποδοχής συμπεριφορών και φαινομένων διεπόμενων από μισαλλοδοξία με την παράλληλη αναβίωση ακροδεξιών ιδεολογικών καταλοίπων, οι καταιγιστικές εξελίξεις σε τεχνολογία και επικοινωνία, οι διαφαινόμενες αλλαγές στους μηχανισμούς λειτουργίας της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, αποτελούν θεματικές περιοχές που δύναται να αποτελέσουν αντικείμενο εκτενούς μελέτης εστιασμένης στην ελληνική πραγματικότητα με αποτελέσματα τα οποία να συνεκτιμούνται στη λήψη πολιτικών αποφάσεων. Ρόλος του κόμματος η ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων δομών και μηχανισμών με την εύρεση και περαιτέρω αξιοποίηση ενός ικανού ανθρώπινου στελεχιακού δυναμικού από τη βάση του, με χαρακτηριστικά την αριστερή ριζοσπαστική συνείδηση, τη γνωστική επάρκεια, τη σχετική εμπειρία αλλά και την ικανότητα τεχνοκρατικών προσεγγίσεων και παρεμβάσεων.
Ταυτόχρονα όμως είναι επιβεβλημένος ο μη παραμερισμός της σωρευτικής κομματικής εμπειρίας αναγνωρίζοντας όχι μόνο τα ορθά αλλά κυρίως εντοπίζοντας και αντιμετωπίζοντας οργανωτικές αδυναμίες και λάθη. Οι κατά καιρούς αναφορές και ενδείξεις περί οργανωτικών δυσλειτουργιών, μη επαρκούς κομματικής πληροφόρησης, επικοινωνιακών ατοπημάτων, ελλιπούς αντιμετώπισης της προπαγάνδας και παραπληροφόρησης του συστημικού γραπτού και ηλεκτρονικού τύπου, συνιστούν προβλήματα η διαχείριση των οποίων μόνο συντεταγμένα, σε οργανωμένη βάση και βάσει κατάλληλου σχεδιασμού μπορεί να καταστεί επιτυχής.
Ας γίνει κατανοητό ότι η εποχή της αποδόμησης έχει λήξει. Ευθύνη όλων πλέον είναι η βάσει ρεαλιστικού σχεδίου και τρόπου δράσης αναδόμηση του κράτους και της κοινωνίας με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την ελευθερία, αλλά και τη βελτίωση της καθημερινότητας και του βιοτικού επιπέδου του λαού. Στην παραπάνω διαδικασία πρωτεύοντα ρόλο θα διαδραματίσει αναντίρρητα το ίδιο το κόμμα, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ας μην εθελοτυφλούμε, ο δρόμος μακρύς και δύσβατος ήταν και παραμένει. Η προσπάθεια όμως άοκνη με οδηγό τις αρχές και αξίες μας, αρωγό τον ελληνικό λαό και μόνο στόχο ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα, την κοινωνία, την Αριστερά. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια.
* Ο Κώστας Μπαλτζής είναι συντονιστής Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Πέλλας (Γιαννιτσών), μέλος Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ ΑΕΙ - Ερευνητικών Κέντρων Θεσσαλονίκης
