Η κυβερνητική πολιτική αντιπροσωπεύει το "καλύτερο κακό"! Με αυτή τη γραμμή απολογίας εμφανίστηκαν χθες στη Βουλή οι τρεις συγκυβερνώντες πολιτικοί αρχηγοί. Με τον Σαμαρά να επισείει την καταστολή και να επικεντρώνει στην ατζέντα "του νόμου και της τάξης". Με τον Βενιζέλο, προσπαθώντας να πείσει το διαρρέον κομματικό του ακροατήριο, να έχει αναλάβει τη βρόμικη δουλειά κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Και τον Κουβέλη να αναθερμαίνει την απειλή εξόδου της χώρας από το ευρώ για να πουλήσει σωτηρία. Όλοι τους δικαιολογούνταν ότι κατόρθωσαν να αποφύγουν τα "χειρότερα"!
Πράγματι, το χειρότερο είναι ο θάνατος. Αλλά τι είναι η ανεργία, η φτώχεια, η καταρράκωση της εθνικής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η αφαίρεση από τη χώρα των δυνατοτήτων για μια δίκαιη ανάπτυξη; Προφανώς το "καλύτερο κακό". Εν ονόματι της αποφυγής του θανάτου, μας καλούν να συμβιβαστούμε με την καθημερινή καταδίκη της ζωής μας. Πάλι καλά! Θα μπορούσαν να μας υποσχεθούν και μέλλουσα ζωή!
Κανείς τους δεν είχε να απαντήσει κάτι συγκεκριμένο στις αγωνίες της κοινωνίας, στην πανθομολογούμενη χρεωκοπία του Μνημονίου, το οποίο και οι τρεις τους αντιμετωπίζουν σαν τη Βίβλο. Ποια πνοή όμως μπορούν να δώσουν στην κοινωνία, όταν παραδέχονται ότι η πολιτική τους συνίσταται στο "αναγκαίο κακό"; Για πόσο καιρό; Χθες το ΚΕΠΕ, προχθές η Κομισιόν και το ΔΝΤ δημοσίευσαν προβλέψεις ότι το 2013 η ελληνική οικονομία θα βυθιστεί ακόμη περισσότερο, ενώ επέρχεται και η ύφεση στην Ευρώπη.
Ο πρωθυπουργός διαφημίζει τις "επενδύσεις". Οι ευκαιρίες όμως που προσφέρει συνίστανται στη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας. Περιφέρει προς πώλησιν το νερό, την ενέργεια, τις βασικές υποδομές της χώρας. Τι είδους ανάπτυξη και προς όφελος ποίου; Γιατί τόσο μεγάλη βαναυσότητα απέναντι στο δημόσιο συμφέρον;
"Δεν μασάμε" από απειλές, είπε ο Σαμαράς. Ας το ξανασκεφτεί. Διότι ούτε οι πολίτες "μασάνε" από κουτσαβακισμούς και εκβιασμούς. Αν μάλιστα είναι τόσο... ατρόμητος, τότε δεν έχει παρά να προκαλέσει εκλογές.
