Οι σημαντικότερες μάστιγες αυτού του αιώνα έχουν ένα κοινό: τη φτώχεια. Όλο και περισσότεροι συνδέουν τη φτώχεια με την Υγεία, και αυτό δεν αφορά μόνο τις χώρες με χαμηλό επίπεδο εισοδήματος, αλλά και μεγάλες ομάδες πληθυσμού πλούσιων χωρών που διαβιούν κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Για παράδειγμα, η επιδημία χολέρας στην ύπαιθρο της Αϊτής το 2010, που μόλυνε περισσότερους από 600.000 ανθρώπους και σκότωσε 8.600, αλλά και ο Έμπολα, που εμφανίστηκε στη Γουινέα και έχει εξαπλωθεί στη Λιβερία και τη Σιέρα Λεόνε. Αυτές οι δύο επιδημίες προκλήθηκαν εξαιτίας της φτώχειας, που δεν επέτρεψε να προσφέρονται επαρκείς υπηρεσίες Υγείας. Το κυριότερο όμως ήταν ότι η έλλειψη υποδομών λειτούργησε περίπου σαν "να πετάς ένα αναμμένο σπίρτο σε μια δεξαμενή καυσίμων".
Το δικαίωμα στην Υγεία έρχεται με ένα αρχικό κόστος και οι φτωχοί, ειδικά εκείνοι στα χειμαζόμενα κράτη που έπληξαν οι επιδημίες, δεν μπορούν να το πληρώσουν. Αλλά και η έλλειψη υποδομών εξαιτίας της φτώχειας συντελούν στο να βρίσκουν οι μολυσματικές ασθένειες πρόσφορο έδαφος. Για παράδειγμα η Αϊτή, η φτωχότερη χώρα στο δυτικό ημισφαίριο, δεν διέθετε κανένα σύστημα σύγχρονης επεξεργασίας νερού. Το φθινόπωρο του 2010 ειρηνευτικά στρατεύματα των Ηνωμένων Εθνών από το Νεπάλ εισήγαγαν τη χολέρα στην Αϊτή. Στάθμευσαν σε μια στρατιωτική βάση στην αγροτική περιοχή της Αϊτής, όπου οι ακαθαρσίες τους πετιούνταν στους δρόμους, χωρίς επεξεργασία.
Αλλά και οι φτωχοί στις πιο πλούσιες χώρες είναι εξίσου ευάλωτοι. Οι κίνδυνοι από διαβήτη, καρκίνο του τραχήλου της μήτρας ή από εγκεφαλικό επεισόδιο, δηλαδή από Μη Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΜΜΝ), είναι εξίσου απειλητικοί και, λόγω φτώχειας, τις περισσότερες φορές μη αντιμετωπίσιμοι. Και η διάλυση λόγω Μνημονίων των συστημάτων υγείας έχει μεταφέρει τα προβλήματα αυτά στην καρδιά της «ανεπτυγμένης» Ευρώπης.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ), το 80% των θανάτων από ΜΜΝ παρατηρούνται τώρα σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, ενώ το 1990 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 40%. Οι άνθρωποι που πάσχουν από Μη Μεταδιδόμενα Νοσήματα σε χώρες μεσαίου εισοδήματος είναι πάνω από δύο φορές πιθανότερο να πεθάνουν πριν από τα 60 χρόνια τους συγκρινόμενοι με τους αντίστοιχους των χωρών υψηλού εισοδήματος, ενώ για τις χώρες χαμηλού εισοδήματος το ποσοστό αυτό τετραπλασιάζεται.
Αλλά και η κατάθλιψη, την οποία ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτηρίζει «κύρια αιτία ανικανότητας στον κόσμο», επηρεάζει 350 εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά πλήττει περισσότερο τους φτωχούς. Και όχι μόνο πλήττει τους φτωχούς, αλλά συντελεί στο να τους κάνει αδύναμους να αντιδράσουν, καθώς η κατάθλιψη μειώνει την ικανότητα των ατόμων να λειτουργούν στην καθημερινή τους ζωή.
