Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ έως την εκλογική νίκη του Ιανουαρίου του 2015, η περίοδος της πρώτης διακυβέρνησης, του δημοψηφίσματος, της διάσπασης, της εκλογικής νίκης του Σεπτεμβρίου του 2015 αλλά και η διακυβέρνηση της χώρας έως σήμερα μας δίνουν τη δυνατότητα να συλλέξουμε αρκετά στοιχεία τα οποία προσδιορίζουν τις αδυναμίες μας και τη δύναμή μας. Οφείλουμε βάσει αυτών να προβληματιστούμε, να αναστοχαστούμε και να σχεδιάσουμε το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα ερωτήματα βεβαίως είναι πολλά και αφορούν διάφορες πτυχές του κόμματος, της οργάνωσής του αλλά και του τρόπου διακυβέρνησης. Γιατί δεν καταφέραμε να γίνουμε κόμμα μελών; Γιατί να υπάρχει ακόμη η παράδοξη σχέση, 75 άτομα να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ένα μόνο από αυτά να είναι μέλος; Γιατί δεν προετοιμαστήκαμε για στελέχωση κυβερνητικών, πολιτικών, διοικητικών ρόλων; Πού είναι η εκπαίδευση και η επιμόρφωση για την κάλυψη θέσεων; Πώς θα καταφέρουμε με ειλικρίνεια και αξιοπιστία να συμμετέχουμε στα κινήματα των πλατειών και συγχρόνως να εκτελούμε κυβερνητική εξουσία; Γιατί δεν διαμορφώνουμε συμμαχίες με σκοπό τη διεύρυνση; Πώς αναλύσαμε τα αρνητικά αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών; Το γεγονός, δηλαδή, να πάρουμε μόνο δύο περιφέρειες και ελάχιστους δήμους; Με ποιους τρόπους θα πετύχουμε την «ηγεμονία» της Αριστεράς;
Σε όλα αυτά οφείλουμε να απαντήσουμε με ειλικρίνεια και σοβαρότητα, χωρίς κομπλεξισμούς, με διάθεση αυτοκριτικής και όχι σκωπτικής κριτικής, με σκοπό την αποφυγή της ουσίας. Η δυναμική των απαντήσεων θα δώσει στο κόμμα μας πολλαπλές δυνατότητες.
Όπως πολλαπλές δυνατότητες μπορούν να δημιουργηθούν και από τις παραδοχές που, κατά τη γνώμη μου, οφείλουμε να κάνουμε. Να υπάρχουν ιδεολογικά ρεύματα, βεβαίως ναι, αλλά οι τάσεις να συνειδητοποιήσουν ότι ανήκουν στο ίδιο κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ. Ναι στο μαζικό κόμμα, όμως όχι ως αποτέλεσμα τυχοδιωκτισμού και τακτικισμού και προσωπικών και τασικών σκοπών. Το ζητούμενο να παράγουμε πολιτική θέλει εσωκομματική δημοκρατία αλλά και σπάσιμο στεγανών μεταξύ κορυφής και βάσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον στόχο του μετασχηματισμού της κοινωνίας, διότι διαφορετικά θα μείνουμε απλοί διαχειριστές.
Οφείλει το κόμμα να προχωρήσει στη διαμόρφωση ενός παράλληλου προγράμματος αντισταθμίσεων σε όλους εκείνους τους τομείς που προκαλέσαμε πληγές αλλά και σε μια σειρά παρεμβάσεων, τόσο σε ειδικά ζητήματα όσο και σε γενικότερα ζητήματα όπως εργασιακά, κοινωνική οικονομία, TTIP και άλλα.
Γενικά οι δυνατότητες που μας δίνονται μέσα από αυτό το δεύτερο συνέδριο, με τις απαντήσεις που θα δοθούν στα ερωτήματα όλων μας, τον προγραμματισμό των άμεσων και έμμεσων παρεμβάσεών μας, είναι μεγάλες.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι εξελίξεις των τριών τελευταίων χρόνων επιβεβαιώνουν τις διαπιστώσεις του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ για την έκταση και το βάθος της ευρωπαϊκής κρίσης.
Μπορούμε λοιπόν μέσα από αυτό το συνέδριο να μιλήσουμε πιο δυνατά και πιο καθαρά για τον απεγκλωβισμό από τις αιτίες που μας έφεραν ώς εδώ, για την Αριστερά στον 21ο αιώνα, τη διεθνή κατάσταση και την Ευρώπη που βρίσκεται σε σταυροδρόμι.
Από εμάς εξαρτάται.
Γιάννης Μιχελογιαννάκης, βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ
